De werkzaamheden aan de tuin zetten we even aan de kant. We doen de laatste boodschappen. Dan gaan we de koffers inpakken. We dachten met een koffer te kunnen volstaan maar dan blijkt dat we toch meer spullen voor de kinderen gekocht hebben dan we dachten. Het moet echt in twee koffers. Als handbagage hebben we een tas en een rugzak. Met de handweger kijken we of we niet te veel kilo's hebben. Als alles ingepakt is haal ik nog wat onkruid tussen de stenen op de oprit weg. Als we terug komen zal ik dat wel weer opnieuw moeten doen.
Dan is de vertrekdag aangebroken en staan we vroeg op en worden rond 8 uur opgehaald en naar het station in Den Bosch gebracht. Om 10.20 zijn we op Schiphol en lopen als eerste naar de balie van Suriname voor het verkrijgen van een toeristenkaart, dat ook gebruikt kan worden als visum. Bij de inchequebalie blijkt dat een van de twee koffers 2 kilo te zwaar is dus hevel ik een paar schoenen over naar de handbagage. We kunnen door naar de douane en net voor het instappen wordt er een verzoek gedaan om wat van de handbagage in het ruim te laten opbergen. Hoe krom kan het zijn. We vliegen met een Boeing 747 en het toestel zit helemaal vol. Begin van de avond komen we aan op Zanderij. Het duurt ruim anderhalf uur voordat we door de douane zijn. We worden opgehaald door de kinderen en kleinkinderen met de auto die we voor een maand hebben gehuurd. Er volgt een hartelijk weerzien en we gaan naar het appartement. Via internet hebben we een groot appartement gehuurd (met zwembad) waar we, met de kinderen, in kunnen. De kinderen hebben hier begin van de middag al hun intrek genomen. We praten nog wat met elkaar en als we naar bed gaan loopt het naar Nederlandse tijd tegen vijven. De eerste dag is er een van relaxen, geld wisselenen even over de overdekte markt lopen en in de middag met de kleinkinderen naar het zwembad in de tuin van het appartement. Het water is gewoon lauw. Ondanks de tropische bui is het heerlijk vertoeven in het water.
De tweede dag doen we boodschappen bij de Tulip. Een winkel waar bijna alle Nederlandse producten te koop zijn. We slaan voor een paar dagen in en gaan op ons gemak eens bezien wat we de komende tijd gaan doen. Het is heel warm en we maken diverse keren gebruik van het zwembad om wat af te koelen. Dit is de periode dat het regenseizoen ten einde loopt en overgaat in het droge seizoen. Dag drie gaan we in de ochtend naar de Paramaribo Zoo. Het is er druk want hier zijn de scholen met hun laatste week begonnen en die staat in het teken van schoolreisjes. Er loopt een hele school rond met elke klas een eigen shirt qua kleur of tekst.
We eten enkele keren warm in een van de vele eettentjes aan de waterkant. Ook lopen we verschillende keren door het centrum, kijken winkels en proberen aan het Surinaamse tempo te wennen. Je hoeft niet veel te doen of je kunt baden in transpiratie.
De Tulip is een supermarkt met veel Nederlandse producten. Wat hier wel opvalt is het aantal personeelsleden. Toekijken hoe hier iemand vakken vult, met een hand in de zak en met de andere product voor product in de vakken zet met een "tempo", is er een van verbazing. Bij binnenkomst vraagt een medewerker of we een winkelwagentje wensen. Bij ja gaat hij dat halen. Bij de kassa gekomen staat er iemand klaar om de boodschappen voor jou uit de kar te halen en op de band te leggen. De kassiere slaat het aan op de kassa. Dan staat er weer iemand klaar om de boodschappen in te pakken. Als je het winkelwagentje niet meer nodig hebt, wordt het weggebracht. Anders wordt het bij je auto weer opgehaald. En als het dan toch nog niet soepel loopt is er een supervisor die instructies geeft of zelf ook nog komt helpen.
Heel anders gaat het er aan toe bij de Combe, een Surinaamse supermarkt. Hier betaal je twee SRD voor het verkrijgen van een winkelwagentje maar krijg je 2,50 terug als je het wagentje ook terugbrengt. De supermarkt is ook iets anders dan wat wij gewend zijn. Een grote loods met golfplaten en ruime openingen aan de zijkanten. Houten stellages waar de producten in gezet zijn. Tientallen ventilatoren die de warme lucht verdrijven. Er staan producten van Albert Heijn, Spar en Markant in de winkel naast bekende en onbekende merkartikelen? De diepvriesgang is op zich een plaatje waard want er staan tientallen huisvriezers naast elkaar. Dan bij de kassa aangekomen leg je de boodschappen op een toonbank en schuift ze door richting kassiere. Er staat dan iemand klaar die elk product pakt en opleest wat de prijs is. De kassiere slaat dit dan aan op de kassa. Je levert het winkelwagentje in want buiten is er geen stoep of weg waar je met het winkelwagentje naar je auto kunt komen.
Door de stad lopende herken ik gebouwen en winkels zoals Prolasco waar ik 42 jaar geleden de fotorolletjes naar toe bracht.
We verbazen ons over het elektrisch net stopcontacten in bomen gemonteerd met aan elkaar gedraaide draden inplaats van kabelschoentjes of kroonsteentjes. Verbindingsdozen kennen ze hier niet. Als je dan ook nog bij sommige palen kijkt naar de aftakkingen die gemaakt zijn begrijp je gelijk waarom de elektra twee of meerdere keren per dag uitvalt. Soms voor een paar minuten en soms wel een uur lang.
Het rijden in dit verkeer is een uitdaging.
Ik leer er weer een paar regels bij. Een hand uit het raampje steken met het halt teken is, ik wil jouw weg indraaien, jij moet stoppen want ik ga rijden. Iets socialer kan het ook met een keer toeteren. Twee keer toeteren is dat je het er mee eens bent. Veel borden voor snelheid heb ik niet gezien maar gezien het soort wegen kun je op de meeste wegen toch niet hard rijden.
Op een rijbaan kwamen we zelf een groot gat in de weg tegen waar om het aan te geven een plank in gezet was. Deze stak een meter boven de weg uit. Op sommige wegen is het macadam zover weggezakt dat je als je de kuilen niet vermijd de onderkant van je wagen kwijt bent.
