Het vaste land

Het blijkt geen verkeerde beslissing om vandaag in dover te blijven liggen. Het tij schuift elke dag wat op en is voor de komende dag niet optimaal maar je kunt niet alles hebben.
Vandaag doen we boodschappen om er de komende dagen niet meer op uit te hoeven.
Morgen om 11.45 gaat het dok open en willen we direct vertrekken voor 42 zm naar Duinkerken. We zijn niet de enige die willen vertrekken. We liggen met een twaalftal boten voor de tijdelijke doorvaart te wachten tot portcontrol het sein op groen zet. We kunnen direct doorvaren. De zon schijnt heerlijk maar het beetje wind wat er staat is koud. Achter de buiskap is het goed uit te houden. Zeilen heeft ook vandaag geen zin en dus moet de motor het werk weer doen. Als we in Duinkerken aankomen is het 19.00 uur. Aan de passanten steiger zijn nog twee plekken vrij. Dat hadden we zo laat in het seizoen niet meer verwacht. Als we goed en wel liggen wordt ook het laatste plekje bezet.
Het is zondag en de voorspellingen voor maandag en dinsdag zijn niet erg best. De goede hoek maar erg hard en flinke golven. We vertrekken twee en een half uur voor de uitgerekende vertrektijd en calculeren tegenstroom in. Met als doel Zeebrugge.
Als we bij Zeebrugge aankomen hebben we nog een uur het tij mee en besluiten door te gaan. Bij Catzand aangekomen loopt de stroom nog mee maar het is niet veel meer. Het wordt zienderogen minder. Dan volgt slack en als we voor de Michiel de Ruyter haven liggen is het op. De laatste zm loopt de stroom tegen en als we bij de veerhaven aankomen staat er 1,2 zm tegen. Net op tijd liggen we voor de sluis. Die roepen we op en we kunnen er direct in. Inmiddels is het 20.30 uur en krijgen we van de sluiswachter te horen dat er een brug kapot is waarvoor onderdelen in bestelling zijn. Kan wel een week duren. Het alternatief is of buitenom of Hansweert. Gezien het aantal zm dat we de afgelopen twee weken, per dag, hebben afgelegd,is de fut eruit om buitenom te gaan. Hansweert blijft dan over maar het tij valt verkeerd of we moeten weer in het donker gaan varen. Ik besluit te blijven liggen in Vlissingen voor een aantal dagen. In overleg met de havenmeester heb ik de boot drie keer moeten verleggen om een plaats te krijgen die mijn goedkeuring had gedurende mijn afwezigheid. Een hele klus met windkracht 6 in deze haven maar het gaat goed. Het trok me niet aan om aan een rij boten te gaan liggen die weg willen als ik niet aan boord ben. We hebben een kleine boot verlegd en enkele andere iets naar achteren zodat er ruimte was dat ik aan de steiger kon liggen. Hooguit dat er nu boten bij mij komen aanliggen. Dat liever dan dat willekeurige andere mensen met lijntjes mijn boot gaan verplaatsen.
Eer dat de boot goed ligt ben ik twee uur verder. Bij een plaatselijke caravanhandel laat ik de gasfles vullen.
Ik maak de boot weer klaar voor het binnenwater en ga dinsdagochtend met de trein naar huis.
Donderdag lezen we op internet dat de stationsbrug bij Middelburg weer gemaakt is en we besluiten vrijdagavond weer aan boord te gaan. Zaterdag en zondag is het uitslingeren van de watersport vereniging. We moeten daarvoor naar Zierikzee varen.
We sluiten aan bij het avondeten. Hier zien we weer een hoop bekenden waar we even mee kunnen bijpraten. Door zo'n lange reis mis je de contacten die je anders met de regelmaat in de haven hebt.
Zaterdag zien we ook de weersvoorspelling voor de komende week en gaan we de komende week op ons gemak met enkele tussenstops terug naar Noordschans.
De terugtocht van Plymouth naar Nederland was er voor mij een van haasten en zeker niet van het karakter, op mijn gemak terug naar huis. Dat maken we deze week goed. Zondag blijven we nog lekker in Zierikzee liggen. We pakken de fietsen en zien delen van Zierikzee waar we nog nooit geweest zijn. In de middag poets ik de kuip met zeep. Maandag gaan we naar Goes. We zijn vroeg vertrokken. Ik roep de sluis tijdig aan waarop hij de sluis al onze kant op laat komen. De deuren gaan open als we in de voorhaven liggen en we kunnen er gelijk in. We varen door naar de stadsbrug die we om 11.00 uur kunnen halen. Het is erg rustig want we zijn de enige passant. In de middag poets ik het dek met zeep. (Elke dag iets zodat we schoon in Noordschans aankomen).
Dinsdagochtend halen we verse broodjes bij de bakker en lopen we
even over de markt. In de middag zet ik de dakopbouw in de was, geniet van de zon en op het einde van de middag poets ik de was uit.
Woensdag varen we naar Steenbergen. Donderdagochtend doen we nog enkele inkopen en varen heerlijk onder zeil met een zonnetje naar de Volkeraksluis. In de jachtensluis liggen twee beroepsvaartuigen maar we kunnen er nog achter. In Willemstad tanken we de dieseltank weer vol (winterklaar) en zeilen lekker door naar Noordschans.
Vrijdag willen we gebruiken om spullen in de boot in te pakken. We hebben besloten dat we de boot winterklaar gaan maken. Gezien de afspraken die we al weer hebben staan komt er van zeilen niet veel meer.

Zuid Engeland 2

Woensdag onze eerste dag weer in de haven. We hebben besloten gezien de wind in ieder geval hier tot zaterdag te blijven liggen. Vanmorgen zijn we via het bruggetje (dat beperkt open is en waar vier man permanent toeziet dat je veilig oversteekt) naar de oude binnenstad gelopen. Hier staan nog enkele panden uit de 15e en 16e eeuw. De meeste zijn in gebruik als winkel of horecagelegenheid. In de oorlog is het meeste van deze havenstad vernietigd. Een gedeelte wat we nog niet gezien hadden. Bij een hele grote watersportwinkel koop ik twee RVS strips voor op de houten railing bij de poortjes.
De haven is voorzien van twee breakwaters maar zelfs daarachter staan de witte koppen op het water. Het hoge druk gebied dat zorgt dat het in Nederland tegen de 30 graden wordt, zorgt er ook voor dat wij hier last hebben van de lage druk gebieden.
We zullen hier nog wel een paar dagen liggen. De hele dag giert de wind boven het geluid van de radio uit en als je door de boot loopt moet je je vasthouden aan de grepen. Er staat een windkracht 7 en af en toe 8.. Dan eind van de middag is de wind in vijf minuten tijd in een keer weg en teruggevallen naar 6 a 7 knopen. Stilte voor de volgende storm met windkracht 9 die er aan zit te komen vanavond en morgen, met veel regen. Zondag komt storm nummer drie er aan met een verwachting van windkracht 11.
We inspecteren de landvasten nog maar een keer. Vandaag is de antenne van de AIS gesneuveld. Maar zien of ik die morgen kan repareren of er een nieuwe voor moet gaan halen.
De hele nacht liggen we flink te schommelen en buiten fluit de wind.
Vrijdag blijkt dat we de AIS antenne kunnen repareren en na een test zien we dat hij ook weer werkt. De schoten worden weer aan de genua gedaan en gaan de hoezen van de lieren en het reddingsvlot er weer af. Alles is weer klaar voor vertrek. Het laat zich aanzien dat er morgen een gaatje is om naar Dartmouth te varen. In de ochtend verleggen we het plan naar de middag en in de middag blazen we het weer af. De wind zit met 20 tot 25 knopen op kop. We zitten precies tussen twee drukgebieden in en het weerbeeld veranderd met het uur. De storm van morgen is afgezwakt tot 25 knopen met uitschieters naar 30 uit het noorden. Nu maar zien of dat uitkomt.
Zondag lijken de weergoden ons gunstiger gestemd en is de wind toch verder afgenomen. We vertrekken om vijf uur met regen en slecht zicht. Pas als je bij een verlichte boei bent kun je de volgende zien. We zeilen en zijn begonnen met een rif. Spoedig wordt de genua kleiner en daarna nog verder teruggedraaid. De wind trekt aan en is duidelijk veel meer dan de laatste voorspelling. De voorspelling van 25 tot 30 knopen blijkt toch te kloppen. Het plan om naar Weymouth te varen wordt herzien in een tocht naar Dartmouth. Maandag is er een leuke wind en we beginenen met twee uur zeilen dan valt de wind weg en moeten we weer met de motor verder naar Weymouth. Dinsdag zetten we de tocht voort op de motor naar Portsmouth en vertrekken om vijf uur. We zitten nu eens voor de verandering in een hoge druk gebied. Om 13.30 meren we af in Haslar Marina en zitten we heerlijk in het zonnetje in de kuip.
We vertreken uit Portsmouth om vijf uur en pakken de uitstroom bij Portsmouth op. Helaas moeten we weer op de motor, het gaat een zonnige en windstille dag te worden.
We beginnen met het zeilpak maar gaande weg zitten we in korte broek en polo in de kuip.
Voor Brighton is een windmolenpark gebouwd in zee zodat je vanaf het eiland Wight niet meer in een lijn naar Selsey Bill kunt varen. Wij gaan buitenom er maar langs en op het laatste van de stroom ronden we Selsey Bill. Het laatste uurtje hebben we de stroom tegen. Om 13.00 liggen we in de sluis. We moeten wachten op de schutting van 13.30 maar benutten die tijd om vast wat op te ruimen aan boord.
In de middag gaan we ng even naar de Asda en doen wat inkopen. De rest van de middag is het weer heerlijk vertoeven. Als ik het havengeld ga betalen heb ik weer een probleem met het niet accepteren van de yachtcard voor 10 % korting. Als ik een schermprint van de Premier Marina's laat zien krijgen we de korting met de mededeling dit doen we niet meer en dit is de laatste keer.
Donderdag mogen we uitslapen en gaan om 9.00 uur de sluis in. Ik blijf me verwonderen over de snelheid waarmee geschut wordt. We zakken 3.20 meter in 5 a 6 minuten. De steiger in de sluis waar je je boot aan VAST moet maken is dan ook erg fijn.
Ik begin met het zeilpak maar na een half uur zit ik al in een polo. Als we om 13.00 uur Dungeness ronden zitten we te bank in de zon. We pakken hier het tweede tij weer op. Vandaag is het een blauwe hemel zonder wolkje en een gladde zee. Dus moeten we het weer met de motor doen.
Twee zm voor de haven roepen we portcontrol op dat we er aan komen. Kort voor de haven moet ik ze nogmaals oproepen of we er ook in mogen. Als ik ze oproep verneem ik dat ik pas achter het vrachtschip naar binnen mag. Balen want hij komt langzaam tegen de stroom naar de ingang en ik heb veel meer vaart met een flinke stroom mee.
Ik zet de motor in zijn vrij en drijf bijna de haven voorbij. Voor de ingang moet ik dan veel gas geven om met de stroom in de zij binnen te komen. Op het laatste stukje moet ik zelfs tegen de stroom in om er nog in te kunnen. Eenmaal achter de havenmuur oriënteren we ons waar we door moeten naar de Marina. De ingang is verlegd en zo smal dat er met stoplichten gewerkt wordt. Het nieuw havencomplex is in aanbouw.
Om 15.15 komen we aan in de Marina. Ik had ze onderweg voor de zekerheid gebeld of de Marina met alle verbouwplannen wel bereikbaar was.
Morgen geeft de voorspelling windkracht 5 tot 6 noord oost aan dus we blijven hier in ieder geval morgen liggen.
Zaterdag zien we wel of we kunnen oversteken.

Zuid Engeland 1

Na een lange tocht lassen wij altijd een rustdag in. Zeeziek of niet. Je fit voelen is van essentieel belang.
Tevens moeten we bijkomen van onze zeeziekte en tekort aan slaap. We staan dinsdag op ons gemak op. Er valt hele fijne regen maar de temperatuur is aangenaam. Nadat het regenen over is spoelen we al het zout van het dek (wat er ondanks de regen nog is achtergebleven) en daarna gaan we Falmouth verkennen. Falmouth is groter dan we verwacht hadden. Het is ook de haven die de meeste zeilers gebruiken om van hieruit over te steken naar Spanje.
We zien ook dat er verschillende jachten ankeren voor de jachthaven. Gezien het havengeld kunnen we ons hier iets bij voorstellen.
Aan onze steiger liggen twee hele grote zeiljachten met bemanning. De G2 uit Valletta en de Antares III uit George Town.
Vannacht is achter ons een groot passagiersschip de Silver Spirit komen liggen. Dat zal een boost aan toeristen in Falmouth geven. Als we wegvaren uit de haven is de bemanning met een ontruimingsoefening bezig en varen de reddingsboten door de haven.
Wij zijn aan een motortocht naar Plymouth begonnen want er staat maar 5 tot 6 knopen wind en er is geen golfslag. Het is 40,5 zm en we hebben de stroom niet helemaal mee of we hadden in de regen moeten vertrekken.
In Ierland hadden we het gevoel dat het winterseizoen al begonnen was want daar waren we (buiten de wedstrijden om) vaak de enige op het water. Hier hebben we dat gevoel niet want ik zie zo al 8 zeilboten langs de kust varen.
Onderweg zien we nog dolfijnen (grote grijze en geen bruinvissen zoals op de Noordzee) langs en voor het schip in en door het water springen. Het blijft een leuk gezicht. Plotseling worden we opgeroepen door de kustwacht. Ze vragen eerst waar ik naar toe ga en daarna moet ik opgeven waar ik vandaan kom. Als reactie daarop krijg ik te horen en daarvoor, en daarvoor, en daarvoor. Dan besluit ik maar aan te geven dat we met een rondje Engeland bezig zijn en begin bij London etc. Als ik de vraag bevestigend beantwoord of we op weg zijn naar Nederland is alles oké en wensen ze ons een goede vaart.
In Plymouth blijven we weer een paar dagen liggen en is het dichter bij de luchthaven van Exeter. We moeten voor familie aangelegenheden weer naar Nederland. Tijdens de oversteek hebben we slecht nieuws uit Nederland ontvangen.
Donderdag gaan we Plymouth even in. We nemen de taxi naar het busstation en informeren naar de mogelijkheden. We komen tot de ontdekking dat we morgen beter een taxi naar het vliegveld kunnen nemen. Na het eten gaan we terug naar de boot en doen overal de hoezen weer op. In het havenkantoor printen ze onze instaptickets. De rest van de middag brengen we in de kuip door.
Vrijdag vliegen we naar Schiphol. We laten de boot achter in Queen Ann's Battery. Een haven met 24/7 bewaking. Volgens mij ook de duurste jachthaven aan de zuidkust.
Dinsdag vliegen we dan weer terug naar de boot en vervolgen de tocht.
Het is dinsdagochtend 6.30 dat ik bij Patrick in de auto stap die me naar het station Breda brengt. Met enige vertraging ben ik nog ruim op tijd op Schiphol. Ik ben snel door de douane en moet dan nog 11 minuten lopen naar de gate. De vlucht verloopt prima en aangekomen lopen we naar het dichtstbijzijnde dorp en nemen daar de bus naar Exeter. In Exeter krijgen we de vraag wilt u de snelbus (via de snelweg en duurt ongeveer 1 uur) maar vertrekt om 17.00 uur of wilt u de reguliere lijn (toeristische route over alle dorpen welke er 1.35 uur over zal doen) en vertrekt 14.45. We gaan voor de toeristische route door Devon en zien op die manier iets van het achterland. Leuke dorpjes met smalle straatjes. De bus zag er mooi uit, had zelfs Wifi in de bus maar van de vering hadden wij toch iets meer verwacht. In Plymouth doen we weer wat boodschappen en lopen terug naar de boot.
We melden ons bij het havenkantoor en er wordt gelijk een aantekening gemaakt voor de bewaking dat de ARVID weer bemand is.
Het heeft hier al flink gewaaid (restanten van orkaan Helene) en er komt nog veel meer wind (en daarbij behorende golven) maar de boot ligt er goed bij.
Als we naar het weerbeeld kijken hadden we zeker ook de komende 14 dagen nog in Ierland gelegen als we dat kleine weerraam (hoe slecht dan ook uitgepakt) niet genomen hadden. We liggen nu pal achter de golfwering in de haven en alleen doordat de mast er boven uitkomt schommelen we flink. Ondanks dat de haven van Plymouth achteraf in de baai ligt en beschut meten we hier al 26/28 knopen wind. Op open water kun je er zeker 5 tot 10 knopen bijtellen. Bij ZW Ierland hebben ze vannacht een windkracht 10.
We zullen hier nog wel een paar dagen liggen.

De oversteek

Het is zondagochtend en we halen nog een weerbericht op voordat we vertrekken. Dit is hetzelfde als de voorspellingen die we ook via andere sites hebben gevolg.
Het weer is de laatste tijd erg onstabiel. Een kleine verschuiving van een depressie heeft gelijk grote invloed op het weer.
Het ziet er nog steeds goed uit, 10 tot 15 knopen wind uit noord west en na drie uur draaiend naar west. De golfslag is ongeveer een meter. Tussen 7 en 10 uur op maandag ochtend gaat de wind naar het zuidwesten draaien en toenemen naar 20 knopen. Als we rond die tijd Landsend kunnen bereiken draaien we met de wind mee af.
Het weerraam is klein maar het is te doen.
We vertrekken om 7 uur uit Arklow. We zijn vertrokken met het tij tegen om voor maandagochtend de draaiing van de wind mee te kunnen nemen bij Landsend. Het loopt lekker. Gedurende de tocht neemt de wind iets toe tot 20 knopen. Na 6 uur bespeur ik bij mij de eerste symptomen van zeeziekte. We gaan door maar inmiddels is de wind aangewakkerd tot een windkracht 6. Zodra we de Zuidoost hoek van Ierland hebben bereikt loopt ook de golfhoogte op naar twee tot twee en een halve meter.
De golfslag volgt elkaar snel op en is niet prettig.
Dan krijgen we allemaal last van de zeeziekte. We lopen tussen de 7 en 8 knopen maar regelmatig zitten we toch ook tussen de 8 en 9 knopen.
De golven komen van het westen en slaan tegen de romp van het schip om dan over de boot uit te waaieren. Soms duikt de boeg in een golf en rolt de golf over het dek en buiskap door naar achteren. We krijgen veel zout over. Het schip houdt zich goed maar we durven niet meer naar binnen. We eten droge koekjes en drinken water wat we klaar hadden gezet in de kuiptafel.
Voor de zeeziekte en het sanitaire gedeelte hebben we afsluitbare tonnetjes aan boord zodat er niemand naar binnen hoeft of over de railing hoeft te hangen.
De golfslag en wind houden de hele nacht aan en van slapen komt niet veel we zitten allemaal in de kuip.
De voorbereiding van de navigatie komt ons nu goed van pas waardoor we alles in de kuip kunnen regelen/volgen.
Er is geen maan en het is een donkere nacht. We hebben de genua wat kleiner gemaakt maar het heeft geen invloed op de snelheid.
Omdat op dit stuk diverse grote havens zijn, zijn er ook diverse vaarwegen. Normaal moet je die recht oversteken maar het is niet zo heel druk en we houden ons er gezien de wind en golfslag niet aan. Met de meeste schepen gaat het passeren goed. Een keer worden we opgeroepen door een containerschip om bakboord, bakboord te varen. Een kleine correctie en we passeren elkaar goed.
Heerlijk als je AIS zender en ontvanger hebt. Wij zien andere schepen maar belangrijker zij zien ons ook, weten wie we zijn en welke koers we varen.
We willen nooit meer zonder AIS varen.
Op maandagochtend 6 uur valt de wind weg en hebben we 170 zm afgelegd. De motor moet aan. De golfslag blijft. Een uurtje later zijn we bij Landsend en draaien we af naar het oosten. De golfslag wordt direct anders en we hebben op dit punt de stroom mee.
Helaas zijn we te laat om de openingstijden van Penzance te halen en moeten we daar 7 of 8 uur gaan wachten alvorens naar binnen te kunnen.
We besluiten door te varen naar Falmouth. Bij Lizard Point hebben we stroom tegen.
Zodra we dit gerond hebben is de golfslag weg en varen we achter de beschutting van land.
Om twee uur in de middag meren we af in Falmouth. We hebben dan 227,1 zm afgelegd in 31 uur. Een gemiddelde van 7,3 zm.
Als we goed en wel liggen hebben we een ZZW van een dikke 5. Als we niet zo snel waren geweest hadden we die tegen gehad.
In het kastje waar de borden, bekers en theeglazen staan ligt alles op een hoop. We doen het voorzichtig open maar er is niets gebroken.
Wat een goede oversteek had moeten zijn is een zware en barre overtocht geworden.
Achteraf blijkt een depressie boven Ierland op het laatste moment iets naar het zuiden te zijn afgezakt waardoor golfslag op de kust van noord west Ierland gesplitst werd. In noord Ierland hadden ze een west 8.

Ierland 4

Het is dinsdag 28 augustus en vandaag gaan we voor een weekje naar Nederland.
Onze vlucht zou om 12.15 vertrekken maar in Amsterdam wordt er bij werkzaamheden een kabel beschadigd en moeten vluchten vermoedelijk uitwijken. Onze vlucht naar Eindhoven heeft een vertraging van bijna twee uur. Op de startbaan zijn we vierde en staan we ook nog een kwartier. Dan gaan we de lucht in en krijgen we Ierland vanuit de lucht te zien. Een mooi landschap, grasvelden afgewisseld met landbouwvelden. Deze hebben mooie vormen en niet zulke rechthoeken of vierkanten als bij ons.
Ierland is bijna twee keer zo groot als Nederland en heeft nog geen een derde deel van het aantal inwoners.
Als we boven de wolken vliegen schijnt er een zon en is het helder blauw. Engeland en de Noordzee krijgen we niet te zien.
Als we uit het vliegtuig komen gaan de jassen uit. Met de bus en de trein zijn we anderhalf uur later thuis. Dan volgt het plannen voor de komende week en al gauw blijkt dat elke dag van de week van de ochtend tot de avond vol zit.
De kleinkinderen zijn door het dolle heen als ze horen dat we langskomen en als we aankomen gaat de deur open en vliegen ze ons om onze nek.
Ze stonden al te wachten en uit te kijken tot we kwamen. Zaterdag gaan we met ze naar het safari park.
Ook al zitten we in Nederland we houden toch het weer in de gaten en het laat zich aanzien dat er een weerraam aan zit te komen om de oversteek naar zuid Engeland te gaan maken. Nu maar afwachten of het niet aangepast gaat worden.
Het begint met wind uit het oosten maar een dag later is het west. Dit houdt een paar dagen aan maar draait dan naar het zuidwesten.
We nemen weer afscheid van de familie en maken ons klaar voor het vertrek. Op het moment dat we het vliegtuig weer instappen zit het er nog steeds in dat we morgen naar Arklow kunnen varen en dan twee dagen de tijd hebben om in zuid Engeland komen.
De temperaturen zijn in Nederland in ieder geval een stuk beter dan in Ierland en we hebben het gevoel dat we een weekje naar de zon zijn geweest.
We vertrekken vanuit Eindhoven met een lichte vochtige mist en komen met een heldere blauwe lucht en een zonnetje aan.
De boot ligt er nog keurig bij.
We betalen het havengeld, vullen de watertanks en halen overal de hoezen af. Dan blijft er nog wat tijd over om van de zon te genieten. Tegen vijf uur lopen we naar de Bloody Stream en nuttigen het dagmenu. Na het eten pakken we de fiets en doen inkopen voor een paar dagen bij de Lidl (hier hebben we in ieder geval een ruime keus). Als we bijna terug zijn valt er een bui. We zijn nat maar het valt nog mee.
Het is donderdag en vandaag varen we naar Arklow met het idee om morgen te beginnen aan een traject van ruim 200 zm naar Falmouth. De wind lijkt goed te zijn.
Als we klaar zijn voor vertrek blijkt de marifoon buiten het weer niet te doen. Pincet erbij en de pinnetjes maar weer schoon krabben. Helaas maak ik contact en plaats ik een distress call. Onmiddellijk wordt ik op de marifoon door de kustwacht opgeroepen of alles goed is aan boord en of we in nood zijn. Gelukkig heb ik twee hoorns en kan ik direct aangeven dat het een vals alarm is voordat er een helikopter boven ons cirkelt of de reddingsboot moet uitrukken. Bij een eerst volgende mogelijkheid het systeem maar eens onderhanden nemen zonder dat de verlengkabel op de unit is aangesloten.
Wel een mooie bijkomstigheid dat het noodsysteem aan boord goed werkt.
We hebben het tij mooi mee en besparen op de tocht 6 zm. Wel moeten we op de motor omdat we de wind die er is dood varen. De hele dag valt er miezer en kunnen we door de vochtige lucht niet genieten van de Wicklow mountains of de kustlijn. Net voor Arklow trekt het open en zien we toch nog iets van het landschap. In Arklow gaan we aan de ponton op de rivier Avoca net na de haven liggen. De haven is erg klein (en de ingang heel erg smal) maar het kon wel. Het verval is hier slechts 1 meter. Bij een diepte van 3.10 aan de steiger hoeven we ons dus niet druk te maken. Na het aanleggen drinken we aan boord nog iets warms en halen een recent weerbericht op. Helaas komt de ZW ongeveer 6 uur eerder dan eerder was aangegeven en kunnen we bij een vertrek morgenvroeg niet op tijd bij Lands End zijn waardoor we aan de wind moeten zeilen of als hij nog iets door draait moeten kruisen. We wachten daarom op een beter moment. De depressies wisselen elkaar af en het weerbeeld is niet stabiel te noemen. Dan gaan we het stadje verkennen en vinden na 200 meter al een Aldi. Als we dat geweten hadden, hadden we gisteren niet zo ver hoeven te fietsen voor onze boodschappen. We krijgen van twee willekeurig Ieren te horen dat we voor iets te eten of drinken bij Christie's moeten zijn. We zien er dus toch uit als toeristen maar het was wel een goed advies.
Vandaag staan we op met een zonnetje. Binnen was het 11 graden en ging de kachel aan. Buiten warmt het snel op en wandelen we even door Arklow. Als we langs een bakker lopen zien we dat we daar ook koffie kunnen drinken. Daarna lopen we weer terug naar de boot en zitten lekker in de kuip in het zonnetje. Ik loop de bekabeling van de marifoon nog na maar kan niets ontdekken. De hoorn buiten werkt weer maar of het probleem afdoende is opgelost betwijfel ik. Zal toch een winterklus worden. Uit onze opslagruimte (stuurboord achterkajuit) haal ik de thermische kleding, handschoenen en sjaal voor de komende tocht.
Zaterdag nacht begint met regen maar rond de middag trekt het open en beginnen we met de laatste voorbereidingen want het ziet er naar uit dat het weerbeeld niet ten slechte is veranderd.

Ierland 3

ARVID heeft twee grote groene gasflessen aan boord die je hier niet kunt laten vullen. Normaal doen we met anderhalve fles een seizoen. Ook toen we naar Portugal geweest zijn. Nu is onze eerste fles al redelijk snel leeg en zijn we overgegaan op koken in de magnetron. Aardappels, groenten, vis en vlees het gaat perfect. Op deze manier zullen we voldoende gas overhouden voor de rest van onze reis.
Voor de haven zagen we veel zwarte puntige boeien liggen die niet op de kaart stonden met een letter van het alfabet erop en waarvan we de betekenis niet begrepen. Een wedstrijdzeiler geeft aan dat er zoveel wedstrijden zijn dat ze hier vaste tonnen voor hebben weggelegd. Door een selectie van tonnen te maken kunnen ze de baan iedere keer aanpassen en hoeven ze geen wedstrijdbetonning meer te leggen.
Op woensdag gaan we met de trein naar Dublin. De trein stopt niet echt in het centrum. In de stad vinden we weer een Avoca om iets te eten. We zien veel politie in de straten en op verschillende plaatsen zijn ze met hekken bezig. Wat blijkt, de Paus komt hier zaterdag en zondag en gaat een mis in een park geven waar naar verwacht 500.000 bezoekers aanwezig zullen zijn. Treinkaartjes kun je voor het weekend ook niet meer kopen aan het loket en via internet krijg je te lezen "not available". Voorlopig maar geen trein of ander openbaar vervoer meer naar Dublin pakken.
Het valt ons tegen en we gaan vroeger dan gepland terug naar de haven.
Als de steiger bij de dieselpomp vrij is gaan we er vlug naar toe en gooien we de tank weer vol. We moeten vlug zijn want er moeten nog drie boten in het water gelegd worden en dat speelt zich allemaal af aan dezelfde steiger. Daarna varen we de boot naar een andere plaats in de haven omdat we de boot even willen achterlaten als wij voor een weekje even naar Nederland vliegen. Er moeten in Nederland enkele zaken geregeld worden en we willen de kinderen en kleinkinderen wel even zien. Dan worden de schoten eraf gehaald en gaan de hoezen over de lieren, joon, reddingsvlot en stuurwiel.
Vanavond is er weer een zeilwedstrijd en tussen 18.00 en 19.00 gaat de ene na de andere boot de haven uit. Twee uur later komen ze terug.
Donderdag is het raar weer veel wind en een buitje van 10 minuten afgewisseld met een stralend zonnetje voor 30 minuten. Dat gaat zo de hele dag door. Lopen wat door Howth en zoeken naar een pub waar vanavond live muziek is. Die is gevonden onder het station, de Bloody Stream. We gaan er naar toe en het is gezellig. De muzikant doet het in onze ogen goed en geeft een afwisselend repertoire van oude en huidige songs.
Vrijdag ontbijten we wat later. Het is weer van dat weer als gisteren. Al enkele dagen fluit de wind door de masten. We zijn blij dat we de boot niet meer hoeven te verplaatsen.
In de vissershaven komen twee zeehonden boven water en kijken rond of er iets te eten valt.
Vandaag begint er een jazz en blues festival dat het hele weekend duurt. Volgens een inwoner van Howth die we gisteren in de pub spraken een heel leuke en drukke gebeurtenis. We gaan naar de eerste pub waar de aftrap voor het festival gegeven wordt. Daar aangekomen zitten de muziekanten onder een afdak afgeschermd met een zeil te spelen. We horen drie nummers aan en besluiten toch maar naar binnen te gaan. Het is geen temperatuur om zo laat nog buiten te zitten. Terug in de boot gekomen is de binnentemperatuur al weer gezakt tot 15 graden en gaat de kachel aan.
Als we op zaterdag naar buiten kijken is het helemaal blauw buiten maar nog wel heel koud. Binnen is het 12 graden en zorgt de kachel voor een behaaglijke temperatuur.
Het zal met de zon erbij snel warmer worden en dan kunnen de fietsen er weer uit. Op het einde van de ochtend stappen we op de fiets en gaan richting het westen. Onderweg komen we een kerk tegen dat duidelijk gebouwd is met de inspiratie van een kasteel. Ook hebben we een Lidl gevonden waar we straks voor de terugweg de inkopen kunnen doen. We fietsen langs de waterkant terug. Het is enorm druk in Howth. Dit lijkt wel het Scheveningen van Ierland. Automobilisten staan te wachten voor een parkeerplek en er zijn er hier toch een heleboel. We ruimen de fietsen weer op en drinken nog een kop koffie in de kuip. De wind is gedraaid en staat nu niet meer in de kuip. We hadden gepland lekker uit eten te gaan maar hebben ons verkeken op de drukte. Overal waar we komen "hebt u gereserveerd, nee, sorry we zitten vol". Bij poging vier (the Brass Monkey) hebben we geluk als we maar na een uur en drie kwartier weg zijn. Het eten was erg goed. Aan boord houden we een bioscoopavondje.
Vannacht is het gaan regenen en niet meer gestopt tot 11.40. Het is maar een bui er zitten wel veel vlagen wind bij.
Vandaag is het afsluiting van het jazz en blues festival en vanmiddag is er een buitenevenement gepland recht voor de haven. Dan begint het weer te regenen en gaan de muzikanten op een terrasje zitten onder een luifel.
Afgelopen week was het geen weer om verder te varen en de verwachtingen voor de komende week zijn ook slecht.
Maandag pakken we de spullen voor een kort vertrek naar Nederland. Volgende week vliegen we weer terug naar de boot. We printen bij het havenkantoor de boarding tickets uit en bestellen een taxi voor morgenvroeg om 9.00 uur.
We gaan na het eten nog even naar de pub. Als we daar weg gaan richting boot zien we twee vossen door het dorp rennen op zoek naar voedsel dat door toeristen is achtergelaten.

Ierland 2

Het was de bedoeling vandaag te vertrekken maar gezien de voorspelling van wind en golven hebben we dit uitgesteld. De depressies komen en gaan en brengen daarmee ook nieuwe voorspellingen met zich mee. De veranderingen zijn groot.
Aan boord doen we enkele noodzakelijke klusjes. Motor en impeller nakijken. Toiletten openmaken en het binnenwerk van vaseline voorzien zodat het weer soepel gaat. We gaan ook naar het Carrickfergus museum en leren hoe de plaats is ontstaan en uitgegroeid tot wat het nu is. Allemaal als gevolg van het kasteel dat hier destijds gebouwd is. We krijgen te horen dat Jonathan Swift in Carrickfergus zijn inspiratie voor het boek Gullivers Reizen heeft opgedaan. In de middag doen we inkopen bij Sainsbury en zijn we weer klaar om morgen de reis te vervolgen.
Bij het vertrek blijkt de buiten marifoon het niet meer te doen. Als ik de buitenhoorn binnen aansluit werkt het wel naar behoren. Er zit dus iets fout bij de aansluiting buiten. Vandaag dus alleen binnen een marifoon die we gelukkig kunnen schakelen op de speaker buiten.
Het is kiezen of vandaag weg of hier nog een paar dagen blijven liggen. Met het huidige weerbeeld dat bijna dagelijks wisselt en niet echt bestendig is gaan we toch maar.
We vertrekken op de motor twee uur voor laag water. Voor de stroom op te pakken iets te vroeg maar als we wachten kunnen we de haven niet meer uit. Na een uurtje moet ik een trosje wier uit het roer halen. Even daarna gaat het zeil op en kunnen we met beide zeilen elk een kant zonder uitbomen. Dat gaat voor enkele mijlen goed maar dan moet toch de motor het weer overnemen. Als we voor Ardglass liggen is het even oppassen met het binnenlopen. Het is niet echt breed en er staat de hele dag al een deining.
Ardglass is een klein dorpje we zien veel verpaupering. We lopen rond en drinken koffie bij een winkel aan de vissershaven. Eenmaal binnen staat er op het bord dat er een warme maaltijd, aardappelen, vlees en salade geserveerd wordt voor 5 pond per persoon. Dat doen we, waardoor we niet meer aan boord hoeven te koken. Het is nog goed ook.
Maandag vertrekken we rond 8 uur. Er zijn al enkele kleine zeilboten een uurtje eerder gegaan. We gaan naar Howth. Er staat nog een lichte deining en geen wind of twee knopen uit alle richtingen. Het grootzeil blijft ingepakt. De pinnetjes van de stekker voor de marifoon schraap ik wat af met een pincet. Het resultaat is goed want hij werkt weer. Het was dus oxidatie.
De hele dag is grauw geweest. Door dit weer hebben we helaas niets van het natuurschoon en kusten mogen aanschouwen. Doordat de Ierse Zee een spiegel is zien we wel met de regelmaat een zeehond met zijn kop boven water uitkomen.
Howth ligt achter een eilandje dat geheel in de wolken hangt. Je kunt hier weer links en rechts van het eilandje naar Howth toe. Gezien de ondieptes aan de rechtse kant verkiezen wij voor de linkse kant. Pas als we de haven naderen zien we de ingang en de tonnen in de haven die de smalle toegang aangeven naar de jachthaven.
Dan trekt het open en zien we ook het achterland.
We krijgen via de marifoon de eerste en beste plek in de haven toegewezen. Als we liggen komt er een Ier voorbij varen die ons er op attent maakt dat twee boten verder de boot ligt die Daniel Craig gebruikte in de James Bond film "Casino Royal". Die hebben we wel even op de foto gezet. Ook vernemen we dat hier Bono moet wonen maar dat landgoed zal wel verder uit het dorp liggen. Of het klopt weten we niet.
Als we aan land gaan om de benen te strekken krijg ik de volle laag van een meeuw op mijn hoofd en jas en moet ik weer terug naar de boot om er weer toonbaar uit te zien.
We hebben het Ierse gastenvlaggetje gehesen en kunnen weer met euro's betalen. We hadden in onze portemonnaie inmiddels Engelse, Schotse, Ierse en Ultster ponden zitten.
Vandaag hebben we een dag met 23 graden en in de middag gaat zelfs de bimini open. Ook kan de korte broek vandaag weer aan. We verkennen Howth en doen de was. De afgelopen weken (vanaf het Caledonisch Kanaal) hebben we gedacht dat het winterseizoen zijn intrede had gedaan. In de havens was niets te doen en daarnaast staat onze oversteek van Schotland naar Ierland met 13 graden nog in ons geheugen. Hier hebben we het gevoel dat we weer in het zomerseizoen zitten. Niet alleen de temperatuur maar ook het leven in de haven. Vanavond is er een wedstrijd en er zijn zeker 40 boten uitgerukt.
Wat ons wel opvalt is dat het leven wel heel veel duurder is dan in noord Ierland. Hier heeft welvaart duidelijk een andere standaard. Er ligt hier een flinke vissersvloot en verse vis bij de vleet. Dat eten we dus als avondeten.
Op het moment dat ik dit schrijf is het 20.15 en zit ik in de kuip.

Ierland 1

We zijn nu in Ballycastle in Ierland aangekomen. Vanuit hier gezien zijn wij rechts van het eiland aan komen varen en wat blijkt de Puffins zitten op de meest linkse rots van het eiland Rathlin. Als we de havenmeester spreken krijgen we als reactie met de toeristentour wordt je in het midden van het eiland afgezet en moet je er naar toe lopen. De Puffins zitten echter aan de zeekant en er is een kans dat je ze vanaf land niet of nauwelijks zult zien. Los hiervan is het kouder geworden en zijn ze al naar een warmer oord vertrokken. (Volgens de havenmeester). De haven ingang is niet breed maar goed beschut en als je rustig vaart is dit geen enkel probleem. Niet te dicht aan bakboord komen, omdat je anders met de stroming erop gezet kunt worden. We krijgen een ligplaats aan een langssteiger direct bij de ingang. Een Duitser met een Hallberg Rassy 41, genaamd Manatee, die we ook al op het eiland Islay gesproken hebben komt tegen ons aan liggen. We wandelen na het eten nog wat naar het centrum en gaan op tijd naar bed.
Het is donderdag en we gaan langs het toeristen infocentrum. Na een aantal brochures bekeken te hebben en goed en uitgebreid advies gekregen te hebben door een heel vriendelijke dame (die tijd genoeg voor ons heeft). In de middag gaan we een stukje fietsen, het binnenland in. Doen nog een wasje en maken een planning voor morgen. Vanmorgen hebben we gehoord dat er in een plaatselijke pub traditionele live muziek is. We hebben nu dus ook een programma voor de avond.
De Duitsers, Angelica en Helmut, die naast ons zijn komen te liggen gaan met ons mee.
Een van de muzikanten speelde goed viool en toen wij hier over een compliment maakten kregen we te horen "dat mag ook wel want hij speelt al 80 jaar, hij is met zijn 12 jaar begonnen met spelen". Hij was dus al 92.
Vrijdag pakken we een hop on en hop off bus, Coastal Route, voor 8 pond van Ballycastle naar Coleraine. Gaan eerst naar het eindpunt, drinken hier koffie. Dit doen we om te bezien waar de punten zitten die we willen bekijken en fotograferen. We nemen de bus terug en stappen uit bij Bushmills. We bezoeken de distilleerderij en proeven twee Ierse whisky's. Nu kennen we de verschillen met de Schotse distilleerderijen. Dan gaan we in het dorp wat eten. We lopen terug naar de bushalte maar op het afgesproken tijdstip komt er geen bus. We stonden er zeker 10 minuten voor de aangekondigde tijd. Daar gaat ons schema voor het vervolg van de terugtocht. Als we bij de Giant Causeway aankomen hebben we nog maar een uur over hetgeen te kort is. We kijken hier even rond en nemen de laatste bus terug naar Ballycastle. Aan boord gebruiken we het avondeten en maken plannen voor morgen. Omdat we hier een paar dagen liggen en het niet druk is met pasanten, is de wasmachine elke dag vrij waardoor we alles wat we kunnen wassen weer schoon willen hebben. Als we terug komen van de was ophalen komen er drie roeiboten in het donker binnen. Deze boten hebben we ook in Port Ellen gezien. De roeispanen zijn gewoon vierkante balken met een ronding waar de handen op geplaatst kunnen worden bij het roeien. Maar oversteken met een roeiboot van Schotland naar Ierland met de heersende getijde stroming zou ik niet in mijn hoofd halen.
We nemen nogmaals de Coastal Route. Nu gaan we eerst naar de Giant Causeway hetgeen op de Unesco wereld erfgoed lijst staat. Het is mooi weer en hier nog niet druk. We staan versteld van de hoekige stenen pilaren. Het lijkt wel of iemand ze zo gestapeld heeft. Ook het pad lijkt wel geplaveid. Vreemd wat moeder natuur kan doen. Daarna gaan we naar Portrush en lopen door het drukke dorp. Hier zijn de kampioenschappen backpipers. We zien veel muzikanten in tenue en verschillende kleuren kilts. Helaas geen spelende groepen want ze houden een lange pauze en beginnen weer als we terug moeten voor de laatste bus. We komen weer langs de parkeerplaats van de Giant Causeway en nu staat het afgeladen vol met auto's en bussen. We gaan Ballycastle in om te eten en daarna wat drinken bij live muziek.
Zondag blijven we bij de boot vullen de watertank doen nog een laatste was en praten nog gezellig bij met onze buren. Wij willen morgen vertrekken maar zij blijven hier nog even liggen. Helmut laat zijn boot in Schotland achter voor de winter om volgend jaar de rest van de tocht te doen.
In de avond komt de Thalasa (Nederlands Tall Ship) in de haven liggen. We zagen deze ook al in Port Ellen.
We merken goed dat we wat later in het seizoen komen want in de ochtend en avond moet zo nu en dan toch de kachel aan.
We vertrekken uit Ballycastle met vol tuig en zeilen tot Fair Head. Dan lijkt het of de wind weg valt maar als we de cog (koers over de grond) zien we even 14,2 op de plotter. Dan valt het terug naar 13,7 en we vliegen vooruit. De stroom blijft wel meelopen maar wordt steeds minder. Uiteindelijk hebben we 43.5 zm in 5 uur afgelegd en staat er op het log 34 zm als gevaren. Net voor de haven zien we iets verder Belfast liggen. De twee grote kranen die voor de Titanic gebruikt zijn steken boven alles uit.
We meren af in Carrickfergus aan de langssteiger. Alhoewel op de kaart staat dat de hele haven is uitgebaggerd op 2.40 m liggen we met eb op 1.60 diepte. Dus 50 cm in de blubber. In het havenkantoor krijgen we te horen dat als we de eerste nacht direct betalen we er een tweede nacht gratis bij krijgen. Blijf je meer nachten liggen dan betaal je de vervolg nachten weer bij. Geen slechte regeling.
Je kunt in Belfast zelf gaan liggen maar dan lig je in het havengebied. Ver van winkels voor boodschappen en minder openbaar vervoer naar de stad. Lopend wel te doen maar dan moet je goed uit de voeten kunnen.
Dinsdag staan we op ons gemak op en nemen de trein naar Belfast. Voor 4,70 pond hebben we een dagretour. Bij het verlaten van de trein merkt een medewerker van de spoorwegen op dat we met het treinticket gratis met de bus naar de stad en terug kunnen. Belfast valt ons een beetje tegen, wel veel oude gebouwen in aparte stenen en kleuren en veel ornamenten op de gevels. We winkelen wat en als we wat willen eten komen we alleen maar burgertenten tegen. Als we denken iets gevonden te hebben kunnen we er alleen een broodje eten. Omdat we dat niet willen en vragen waar we dan goed terecht kunnen wijst ze ons de weg naar Avoca. Dat blijkt een winkel te zijn. Een soort Bijenkorf in het klein met erboven een restaurant. We eten daar warm met 4 personen voor totaal 34 pond. Geen geld en heel goed. Eenmaal aan tafel komt er iemand met karaf water met vier glazen brengen.
Deze eetgelegenheid hadden wij zelf nooit gevonden.
De afgelopen en komende week wordt feitelijk bepaald door het weer. De voorspelde regen valt wel mee. We zijn nog niet een keer echt nat geworden. Helaas bepalen de windkracht, richting en golfhoogte onze voortgang naar het zuiden. Maar tussen de depressies door komen we er wel.
Afgelopen nacht ging het flink te keer buiten. We hebben en flinke zuidwester en de golfslag daarvan loopt de haven in. Het lijkt wel of we op zee zitten.
Woensdag gaan we Carrickfergus verkennen. Na een stukje het centrum ingelopen te zijn gaan we Carrickfergus castle bezichtigen. Dan lunchen we aan boord en drinken in de kuip een kop koffie. Ondanks de wind is de temperatuur goed en schijnt het zonnetje regelmatig. Het is wel goed vasthouden aan boord want de zuidwester staat er nog steeds. Als je niet oplet wordt je zeeziek in de haven aan de steiger.
Direct aan de haven staat een grote Sainsbury voor de noodzakelijke boodschappen. Hier doen we de zware boodschappen. We moeten nog even voordat we weer thuis zijn.
Donderdag pakken we de trein weer en gaan eerst naar de botanische tuin. We komen in een totaal ander stadsdeel terecht. Als er een buitje valt gaan we het Palm House (een kas) in. Daarna ook nog even in het Tropical Ravine. Hier staan tropische planten en is het binnen 40 graden met een heel hoog gehalte vochtigheid.
Daarna bezoeken we het Ulster Museum. We lopen nog wat tussen de universiteiten, sommige bouwwerken hebben iets weg van een kasteel gezien de ornamenten, kantelen en torentjes. Ze steken af bij de moderne gebouwen. Bij Housebelfast gaan we wat eten en krijgen van de ober tips om te gaan doen. Uiteindelijk sluiten we de dag af bij Kelly's Cellar. Een gezellige, oude en heel drukke, pub met in de avond live muziek. De muziek viel ons helaas een beetje tegen.
Vrijdag bezoeken we St. George's Market. Een overdekte markt waar van alles te koop is. Vandaag is het onze eerste echte regendag. We gaan nog een keer naar Avoca en in de middag gaan we de muurschilderingen van de internationale muur bezien. Ook zien we hier de prikkeldraad afzetting op de muur en de twee poorten die vroeger het katholieke en protestantse deel van elkaar scheiden.
Door de kermisattractie waar we de hele week al in zitten heeft er een afmeerlijn een zwakke plek gekregen door schavielen. Ik haal er een stukje af en splits er een nieuwe lus aan.
We wilden morgen vertrekken maar als de weersvoorspelling bijgesteld wordt doen wij dat ook met onze plannen.
We blijven dus liggen.

West kust van Schotland

Vanmorgen vertrokken uit Corpach. Gisteren was het nog niet zeker of we wel zouden vertrekken gezien de wind. De voorspellingen waren gunstig maar afgelopen nacht hadden we in het basin nog flinke wind en twijfels. Het weerbericht was gunstig genoeg om twijfels weg te nemen. Vanmorgen on half negen waren we het sealock al uit. Een half uur eerder dan gepland. We komen precies op tijd bij Corran Narrows om de stroom mee te nemen. We varen Loch Linnhe af en na Shuna Island gaan we tussen de ondieptes en eilandjes verder op de Lynn of Lorn. Die gaat weer over in de Firth of Lorn en dan gaan we na Maiden Island door een nauwe doorgang (en een beetje zigzaggen) de Kerrera Sound op naar Oban. Hier meren we af in Oban Zelf aan de nieuwe Noorderpier. Deze staat niet in de Reeds. We hebben al meer tips van lokale zeilers gekregen over havens die niet in de Reeds staan en toch goed zijn.
De havenmeester geeft aan ons door dat we hier maximaal 3 dagen mogen blijven liggen. De douche is erg goed, groot en mooi. Helaas geen wasmachine. Ondanks de miezer af en toe konden we onze zeilpakken binnen ophangen zonder ze eerst te moeten laten drogen. Ons hoor je vandaag niet klagen over het weer. We gaan in Oban de stad verkennen en in The Oban Inn (gevestigd in 1790) nemen we een pint. Aansluitend blijven we hier ook eten en gaan dan terug naar de boot.
Op donderdag is het af en toe droog en gaan we de stad weer in. Later in de middag gaat de kachel aan tot we naar bed gaan. De hele nacht regent het hard en veel. In Nederland is het (te) warm en hier aan de westkust van Engeland is het overdag 16 graden. Het noordelijkste punt hebben we gehad tussen Peterhead en Lossymouth. Vanaf dat moment zijn we weer naar het zuiden gaan varen.
Als volgende haven hadden wij, in de geplande en uitgestippelde reis, het Crinan Chanel opgenomen en daarna rondvaren in Loch Fyne, Sound of Bute en Firth of Clyde en dan over te steken naar Ierland.
Door de aanhoudende droogte is de diepgang van het Crinan Chanel van 2,40 terug gebracht naar 1,80 meter. Wij kunnen en mogen er niet meer in. We moeten een alternatief gaan zoeken.
We kiezen ervoor om naar Port Ellen te varen. Een haven op de zuidelijke kant van het eiland Islay. Om 8 .00 uur gaan we weg uit Oban.
De dag begint een beetje sober. Gaat het nu wel of niet regenen of krijgen we straks de zon te zien?
We beginnen met door de Kerrera Sound te varen. We gaan gelijk op met een Sigma 38.
Dan verkiezen wij ervoor om de Firth of Lorn af te varen boven de Sound of Jura omdat je dan tussen enkele ondieptes door moet. De sigma 38 kiest hier wel voor. In de wind zitten grote fluctuatie van wel 30 graden. We proberen te zeilen maar het zit er niet in of we moeten kruisen en met 62 zm voor de boeg en Port Ellen in de nacht binnen lopen met rotsen en ondieptes voor de haven laten we graag aan een ander over. We varen tussen de elanden. Het ene moment zitten de eilanden in de nevel en het andere moment kunnen we volop genieten van de natuur.
Op de kaart zien we het eiland Mull liggen. Hier woonde Paul MCCartney (Ex Beatles) en heeft hij vermoedelijk inspiratie opgedaan voor het liedje Mull of Kintyre.
Nu hebben we aan de rechtse kant het Island of Mull liggen maar dat zien we niet door het druiligere weer. We horen op de marifoon het weer voor de Mull of Kintyre. We laten het eiland Jura links liggen. We worden tot 12.00 uur wel geconfronteerd met de variatie in wind van 1.6 tot 17 kn en met 30 graden verschil in richting. Dan lijkt er een stabiliteit in richting te zitten en wakkert de wind aan naar vlagen van 20/25 kn. Na vier en een half uur gaat de motor uit. We varen met vol tuig en lopen daarmee tussen de 7,5 en 8,5 kn maar zien met de regelmaat 9 tot 9,3 op de instrumenten. We varen door de Sound of Islay naar de Sound of Jura om met een bocht naar het westen uit te komen bij Port Ellen. Het laatste uur gaan we weer op de motor omdat we pal in de wind naar de haven moeten varen.
Om 17.50 meren we af in de haven van Port Ellen. We hebben 65 zm gevaren in iets minder dan tien uur. Deze haven ligt op het eiland Islay. De plaats zelf heeft 1000 inwoners en het hele eiland ongeveer 3000. Hier aan de haven staan 5 auto's van de Royal mail of Schotland. Wij snappen de verhouding op het aantal inwoners niet zo maar vermoedelijk worden er veel pakjes rondgebracht.
Ook kent dit eiland 8 distilleerderijen. Dat trekt hoopjes dagtoeristen aan die in de ochtend met de Ferry komen, naar een of twee distilleerderijen gaan en tegen de avond weer met de Ferry vertrekken. (Goed dat ze zelf niet rijden).
Aan de steiger ligt ook de Sigma 38. Als we vragen of hij ook lekker heeft kunnen zeilen krijgen we als reactie. Ja hoor wij liggen hier al een half uur en hebben lekker op het Fokje gevaren. Ik lach een keer en denk bij mezelf "dit is nou een typisch geval van zeilerslatijn".
Als we in de kuip zitten zien we achter onze boot een zeehond met zijn kop boven water uit komen. Kijkt even rond en duikt weer onder.
We ruimen aan boord het eea op, drinken wat en gaan eten. Dan besluiten we wat te gaan wandelen en zien bij een lokaal hotel dat er live muziek is. Op de terugweg gaan we hier naar binnen. Het is een etablissement waar ook veel plaatselijke bevolking komt. De drie muzikanten doen hun best en wij horen het graag aan. Ook voor de lokale bevolking is dit een uitje want aan de bar is het heel druk en wordt er flink geschonken. Er zijn klanten die amper het glas nog kunnen vasthouden. We gaan ruim op tijd voor sluiting weg.
Zondag blijven we liggen. We doen de was die in het zachte weer kan nadrogen op de boot. In de middag gaan we op de fiets het eiland over en fietsen de distilleerderij route. Bij de eerste kijken we vluchtig even rond. Deze hadden we ook al vanaf het water gezien. Dan fietsen we door naar de tweede om er een kop koffie te drinken. Bij het naar binnen gaan krijgen we een glaasje aangeboden. Dat slaan we uiteraard niet af. Het is een stevige opkikker (58 procent) en als je het koud hebt warm je er goed van op.
Als we terug zijn op de boot komt onze buurman net terug van een vistochtje op zee. Als we belangstelling tonen voor zijn vangst en vragen of we er een kunnen kopen, krijgen we er een van ongeveer 70 cm. Ons menu voor vanavond is dus bekend.
Het is maandag en we liggen hier nu twee nachten maar de voorspelling is zodanig dat we het stukje oceaan en of Ierse Zee nog niet willen pakken. We blijven nog twee dagen liggen.
Vandaag weer de fiets gepakt en richting vliegveld gefietst. Daar iets gegeten en gedronken en bergafwaarts met de wind in de rug terug gewaaid. Bijna niet hoeven trappen. De dag begon met miezer maar na tien minuten fietsen hield het op en kwam er blauw in de lucht. Terug op de boot nog lekker in de kuip gezeten. De wind heeft vandaag weer kuren want de richting varieert met 20 tot 40 graden en gaat van 4 kn naar 20 knopen en terug. Vandaag kwamen de zeehondjes in de haven weer even kijken of er nieuwe passanten waren.
Dinsdag 7 augustus pakken we de bus. Een enkeltje kost 4 pond pp en een dagkaart 10 pond. We nemen de dagkaart en gaan naar Bowmore. In de Harbour Inn drinken we koffie en gaan naar de Bowmore distilleerderij. Daar nemen we de rondtoer door de distilleerderij. Na een uur rondleiding krijgen we drie whisky's voorgeschoteld. Een van 12, een van 15 en een van 18 jaar.
We besluiten ook maar een fles voor thuis mee te nemen. Daarna gaan we terug naar de Harbour Inn voor een lunch. Heel goed eten voor een acceptabele prijs en vanuit het restaurant of de louche ruimte een heel mooi uitzicht over de baai. Na het eten pakken we de bus naar Askaig en terug naar Port Ellen. Morgen willen we al vroeg vertrekken. De Mull of Kintyre laten we ver links liggen omdat we Ballycastle willen aanlopen. Gezien de stroming bij het eiland Rathlin dat ervoor ligt willen we bij het eiland met HW Belfast aankomen waardoor we geen last hebben van de overfalls en de laatste zm in rustig vaarwater kunnen doorbrengen. We staan om 4 uur op met het idee om om vijf uur te vertrekken. We merken dat er meer wind staat dan de gribfiles opgeven. Dan is er in de nacht via de navtex een gail doorgegeven voor de hebriden en shetlands en wij hebben daar een uitloper van die niet zichtbaar is in de gribfiles. We besluiten om niet te vertrekken en gaan terug naar bed. In de middag ziet het er al weer beter uit en na wat rekenwerk vertrekken we om 14.00. We hebben een geweldige zeiltocht maar de termieten komt niet boven de 13 graden uit. Achter het stuur in de kuip komt het veel kouder over. Goed ingepakt met kraag tot over mijn oren, pet en handschoenen is het uit te houden. We zien drie buien over Ballycastle komen maar wij hebben zonneschijn. Langs het eiland Rathlin zien we een begin van de stroomrafelingen die zich aan het opbouwen zijn. We merken er nog niet veel van en kunnen onze weg gewoon vervolgen. De ingang van de haven laat zich pas zien als je er vlak voor bent en het lijkt allemaal heel smal. Om 18.00 uur liggen we afgemeerd en hebben we 30,5 zm afgelegd. Een mooi gemiddelde van 7,5. Als we goed en wel liggen en de zeilen hebben opgeborgen komt er weer een bui langs maar dan zitten wij al binnen aan de maaltijd. Nu hoeven wij het zout niet meer van het dek af te spoelen.

Het Caledonisch Chanel (deel 2)

We besluiten nog een dag in Fort Augustus te blijven omdat de voorspelling veel regen is. We gebruiken deze dag om achter de sluis te gaan liggen. Omdat we vooraan liggen gaan we ook als eerste de sluis in. Hier moeten we vijf sluizen achter elkaar hebben en elke keer stijgen we tussen de 2,5 en 3 meter. Na de sluizen liggen we ongeveer 30 meter boven de zeespiegel. Na de sluis vinden we een plekje aan een van de pontons met water en elektra. Het slechte weer blijft uit en we besluiten zelfs te wassen. Met het zonnetje en de wind kunnen we zelfs de was aan boord drogen. In de avond is er in een pub live muziek van de Blackrock Ceilidh band waar we naar toe gaan. We vinden zelf nog een plek vooraan bij de band. Het zijn vier zeer enthousiaste muzikanten. Een met viool, een accordeon, een gitarist en een drummer. Maar al snel worden er instrumenten gewisseld door een saxofoon, banjo, mandoline en twee verschillende doedelzakken. We hebben het naar onze zin.
Zaterdag gaan we weer een stukje verder. Eerst twee sluizen zodat we weer vijf meter omhoog gaan. Dan een swingbrug en komen we op Loch Oich. Het hoogste punt. Hier liggen de meeste tonnen van het hele kanaal. Dat is ook wel nodig want er zitten zeer ondiepe stukken bij. De bergen aan onze bakboordkant zijn 495 meter hoog en imposant. Als we Loch Oich overgestoken hebben gaan we door de Laggan swingbridge en komen we weer in een mooi stukje natuur terecht. Ze noemen dit op de kaart de Laggan Avenue. Net voor de sluis gaan we liggen om te lunchen. Als we goed en wel liggen barst er een flinke bui los.
Als de bui weg is en we naar buiten willen om de omgeving te verkennen gaat de sluis open en besluiten we door de sluis te gaan en buiten de sluis te gaan liggen. Dit is de eerste sluis die weer naar beneden gaat. Het zijn twee sluizen maar de sluiswachter doet ze in een keer dus zakken we ineens 5 meter. Direct na de sluis is alleen een haven voor de verhuurboten en daar willen we niet tussen liggen. Geen winkel te zien. Er is nog tijd genoeg om voor sluitingstijd de volgende sluizen en bruggen te halen. We varen door en steken Loch Lochy over. Hier krijgen we ook Ben Nevis te zien. Dit is de hoogste berg van Engeland. We zien er zelfs op verschillende plekken nog sneeuw liggen. Op het einde van het Loch worden we misleid door de vele viskweekvijvers die daar drijven. We zitten aan de verkeerde kant maar na de vijvers kunnen we oversteken en gaan we naar Gairlochy vaargeul. Voor de ingang is het ook hier weer, niet direct aanvaren maar bakboord aanhouden en net voor de ingang naar stuurboord. We roepen het Gairlochy Lock op en kunnen direct naar binnen. De sluiswachter geeft aan dat ook hij twee sluizen in een keer doet waardoor we weer 5 meter naar beneden gaan. Ook zal hij zorgen dat de Gairlochy swingbridge en de Moy swingbridge voor ons open gaan. We varen door een stukje kanaal met veel groen en aan de ene kant bergen en aan de andere kant dalen. We genieten opnieuw van het uitzicht en meren uiteindelijk af voor Neptunes Staircase. Dit zijn 8 sluizen achter elkaar waar je dan ongeveer 20 meter lager uitkomt. Het zou weer een slechte dag worden maar na het buitje tijdens onze lunch blijven we verschoond van meerdere buien. De zon komt zelfs af en toe door.
Achter ons ligt een wat ouder maar zeer luxe passagiersschip. We spreken even met de ingehuurde Nederlandse schipper. Er kunnen 12 passagiers op en er zijn 6 bemanningsleden. Je kunt aangeven wat je wil gaan doen en zij regelen het bergwandelingen, bezoek aan whisky destilleerderij of noem het maar op tijdens de reis van hier naar Inverness. De prijs 5.000,-- euro per persoon.
In Banavie gaan we uit eten bij The Lochy. Niet duur en toch goed. Midden in de nacht komt er een depressie over met windkracht negen. Heel veel regen en hele stevige rukwinden. De boot schudt en rukt flink aan de afmeerlijnen. Zulke rukwinden heb ik zelden gehad in al die jaren dat ik zeil.
Zondag staan we op ons gemak op en nemen we de bus naar Fort William, lopen door de winkelstraat en doen onze inkopen bij Morrison en we eten tussen de middag iets bij een koffiehuis. Het personeel komt bij ons gestrest over. De bestelling gaat fout en we horen regelmatig dat iets er niet meer is. De koffie ging in meeneem bekers want er waren ook geen kopjes meer beschikbaar. Dan gaat midden op de dag het bordje met gesloten op de deur. We nuttigen onze "bestelling" en als we klaar zijn gaat het bordje weer op open. Of ze konden de drukte niet aan of ze hebben inkopen gedaan. Wie zal het zeggen.
Ondanks het druilerige weer blijven we zo goed als droog en hoeft er feitelijk niets uitgehangen te worden.
We gaan nog langs het treinstation en regelen treinkaartjes voor de maandag.
We willen naar Glennfinnan en Mallaig. We nemen een retourtje Banavie - Mallaig. Dat kan met de stoomtrein voor 36 pond en zo wordt het ook in de folders verkocht. Met de gewone trein leg je hetzelfde traject af voor 14,55 pond. Dat verschil vinden we toch iets te groot. Dan maar geen stoomtrein. We krijgen voor deze reis 16 kaartjes voor 4 personen. Een kaartje voor heen en terugreis en plaats bewijzen voor heen en terug reis. Eenmaal in de trein blijken onze stoelen bezet maar als we de plaats bewijzen laten zien wordt er plaats gemaakt. Gereserveerde stoelen zijn voorzien van een mededeling gereserveerd. Het verwijderen daarvan kan een boete opleveren van 200 pond. En ze waren verwijderd. Ze kozen toch eieren voor hun geld. Liever opstaan dan een conducteur erbij. De tocht voert ons door de Schotse hooglanden. We gaan over en door de bergen. We gaan ook over de Glenfillan een mooie brug over een dal dat op diverse plaatjes, boeken en ansichtkaarten voorkomt. We maken veel foto's door de ramen. Er zullen er wel een paar mislukt zijn maar dat nemen we voor lief.
In Mallaig lopen we wat rond en gaan daar eten bij de Chlachain Inn. Daarna lopen we nog wat rond en dan is het tijd voor de retourreis.
Onze reis door het Caledonisch kanaal zit er bijna op. Morgen gaan we Neptun's Staircase doen. Acht sluizen naar beneden. We willen dan ook de twee sluizen erna nog doen (weer 5 meter omlaag) en in het basin overnachten. Dan de papierwinkel afwerken en ons afmelden. Woensdag pakken we dan om 8 uur de laatste sluis en varen dan op Loch Linnhe dat een rechtstreekse verbinding heeft met de zee. In het basin waait het in de avond hard in tegenstelling tot het weerbericht. Maar op woensdagochtend besluiten we na de watertank water gevuld te hebben toch te vertrekken. We zakken in de sluis nog 1,5 meter en zitten dan op Loch Linnhe.



Verstuurd vanaf mijn iPad

Het Caledonian Chanel (deel 1)

Met het invoeren van waypoints en routes heb ik een paar keer gehad dat een route verdwenen was en moest ik die de volgende dag weer opnieuw invoeren. Nu heb ik weer even tijd om na te zoeken wat de oorzaak is. Het probleem is zo gevonden ik zit aan het maximaal in te voeren waypoints en routes. Dan alles maar eruit halen en met een schone lei beginnen. Vermoed dat dit euvel nu verholpen is.
We blijven een paar dagen in Inverness liggen voordat we door gaan naar het Caledonisch kanaal. Midden in de nacht worden we wakker door een aanhouden en luidruchtig helikopter geluid. Na 10 minuten ga ik mijn bed uit en even buiten kijken. De jachthaven is direct achter een grote brug over de Inverness Firth gesitueerd. Op deze brug blijft de helikopter hangen en is met een zoeklicht op de brug aan het schijnen. Dan volgen er auto's met blauw zwaailicht. Dat houdt dan nog een half uurtje aan en keert de rust weer terug.
Deze haven is ook het vertrekpunt voor het spotten van dolfijnen met een rib of een motorboot met een prijskaartje van 34 of 18,50 pond per persoon.
Voor ons is dat niet van toepassing want ze zwemmen gewoon achter onze boot in de haven. En als we naar de haven ingang kijken zien we ze, bij hoogwater, ook uit het water springen.
Dinsdag vroeg maken we ons klaar voor het Caledonisch kanaal. Als alles klaar is roepen we via kanaal 74 de eerste sluis "Clachnaharry" op en vragen of kunnen schutten. Dat is geen probleem en dus gaan we op weg. Aangekomen worden we opgeroepen met het verzoek even te wachten. Als we in de sluis liggen komt er nog en boot bij en gaat de sluisdeur dicht. Dan het kantoor in en de papierwinkel afwerken. Als beide boten de licentie hebben gekregen gaat de sluisdeur open en hebben we de eerste meter omhoog gehad. Dan gaat de swingbrug open en varen we de tweede sluis in. Dan weer twee en een halve meter erbij. Na de tweede sluis ligt de Seaport marina waar we gaan liggen.
We hebben om 9.30 de brug besproken waar we met vijf boten doorgaan. We varen direct de eerste sluis binnen. Dit is de eerste van vier en met elke sluis gaan we 2,50 tot 3 meter omhoog. Als we eruit komen varen we door een stuk kanaal met aan weerszijde bomen en struiken. Naast het kanaal ligt de Ness waar we af en toe een glimp van opvangen tussen de bomen door.
Het kanaal is gemaakt tegen een berghelling. Ik vermoed dat datgene dat ze eruitgehaald hebben voor het kanaal, gebruikt hebben voor de oever aan de dalkant. Het achterland is op sommige punten vele meters lager gelegen. Als we doorvaren komen we bij enkele pontons aan waar je mag afmeren. (Voor en na de sluis). Het is lunchtijd en dan is er een pauze maar als twee jachten oproepen wordt er toch geschut. Wij volgen met het idee om na de sluis Dochgarroch af te meren. Een van de jachten die al afgemeerd was roept vlug op en gaat nog met ons mee. Morgen hebben we geen sluizen en gaan na Loch Dochfour en Loch Ness en dan door naar Fort Augustus.
We vertrekken direct na het ontbijt en op het moment dat we willen vertrekken knoopt een local een gesprek aan. We krijgen nuttige tips en waarschuwingen voor oa dat de overloopen van het Loch ruim gemeden moet worden inv gestorte stenen waardoor het ondiep is geworden. Dan gaan we met 1600 toeren op de motor met 6 kn door Loch Dochfour. Er liggen een paar groene tonnen en het blijkt dat we die ( tegen de verwachting in) links moeten laten liggen.
Zodra we op Loch Ness komen trekt de wind aan naar een windkracht 6 op de kop en gaat de motor op 1800 toeren. De golfslag is geen probleem hetgeen voor de huurbootjes anders is. De wind staat hier altijd van noord naar zuid of van zuid naar noord en kan van 3 naar 30 knopen veranderen in een oogwenk. Loch Ness is toch nog ongeveer 45 km lang en de dieptemeter geeft af en toe 183 meter diepte aan. Het is hier dieper dan op de Noordzee. Af en toe kan de dieptemeter de registratie van de werkelijke diepte niet en staat er een diepte aangegeven van 3 meter. Dit euvel kennen we inmiddels van onze tocht door de golf van Biscaye en hier maken we ons niet meer druk om. Als we vlak bij Fort Augustus komen zien we rechts voor ons een flinke rookontwikkeling en drie brandweerwagens voorbij komen. Als we de ingang recht willen aanlopen blijkt dat je dit schuin moet doen vanwege de diepte. Er is veel plaats en we gaan vooraan liggen. Een in Schotse klederdracht geklede muzikant speelt op een doedelzak voor de horde toeristen die langs de haven lopen. Als we liggen komen er uit de sluizen (in twee keer schutten) een tiental huurbootjes aan de steiger liggen en zijn alle plaatsen bezet. Dan horen we de brandweerwagens weer een voor een langskomen en gaan ze voor ons gevoel naar een brandhaard aan de linker kant van Fort Augustus. Wij sluiten de ramen want er komt as mee naar beneden.
De ARVID ligt voor aan de steiger. Nu zien we dat hier twee waterputten zijn maar verderop op de steiger niet meer.

Het Caledonisch kanaal

Het kanaal heeft een lengte van 96,5 km lang waarvan 35,4 km is aangelegd door mensen. De rest wordt gevormd door natuurlijke zoetwaterreservoirs. Er zijn 29 sluizen en 10 zwaaibruggen in het kanaal. Ze worden allemaal bediend door personeel van Britisch Waterways.
Van oost naar west kom je binnen bij Clachnaharry en dan kom je de navolgende Lochs tegen:
Loch Dochfour
Loch Ness
Loch Oich
Loch Lochy
Dan ga je er uit bij Corpach en zit je op Loch Linnhe. Dat is geen zoetwater meer en zit je aan de west kant van Engeland op getijde water.

Op naar Schotland

Woensdagochtend 11 juli we maken ons op ons gemak klaar om verder te gaan. We betalen het havengeld en geven aan wat de plannen zijn. Als we aangeven dat we naar Sunderland willen gaan krijgen we te horen dat daar een show van Tall Ships aan de gang is en mogelijk krap of helemaal geen ruimte is voor ons. We zien wel, om 1 uur vertrekken we en als we de sluis uitvaren klinken er twee toeterstoten en worden we uitgezwaaid door de havenmeester. Op zee blijkt er meer wind te staan dan verwacht en gaat het grootzeil op. Op het moment dat we de genua bij willen zetten horen we een klap en ligt het grootzeil in de lazybag. Na controle blijkt dat de knoop van de val aan de sluiting losgeraakt is. Ook valt de wind weer weg en gaan we op de motor verder. Bij Sunderland aangekomen zien we enkele Tall Ships de haven in en uitvaren en besluiten we toch maar door te varen naar Blyth (afgeraden door de havenmeester van Hartlepool). De daaropvolgende haven ligt, qua aanlopen met hoogwater, niet binnen ons bereik.
Als we voorbij de rivier de Tyne komen zien we een DFDS Seaways uit de monding komen met richting IJmuiden. Deze heeft een reguliere verbinding met Newcastle.
We lopen Blyth binnen en zien gelijk wat de havenmeester bedoelde. We liggen echt in een gat. Vissers en havenindustrie, offshore boten en geen woonhuis in velden of wegen te bekennen.
We gaan op zoek naar de havenmeester en vinden die in een oud houten lichtschip met een groot bord Royal Northumberland Yachtclub. Maar al met al zijn we weer 30 zm noordelijker gekomen. In de avond ga ik de mast in om de val van het grootzeil weer door de mast te halen. Een eerste poging mislukt maar een tweede pakt goed uit. Het is 22.30 uur als ik de mast uit kom. We spreken met andere zeilers en die adviseren ons om te gaan ankeren bij Holy Island. Uiteindelijk gaan we donderdag toch weg met bestemming Amble niet ver maar hier kunnen we een dag blijven liggen om het achterland te verkennen en een wasje te doen. Omdat we vanaf het zuiden komen moeten we om een eilandje heen en enkele niet beboeide ondieptes. We zijn twee uur voor hoog water maar er staat al 3.50 meter water boven de "Sil". Dat is een drempel zodat er bij eb altijd water in de haven blijft staan. Het lijkt dan of je in een zwembad bent afgemeerd.
We zijn vertrokken met een bewolkte hemel maar als we aankomen is het weer helder blauw met geen wolkje aan de lucht.
We zijn moe maar weten niet goed waarvan en besluiten om 9.30 naar bed te gaan. Om 11.15 wordt ik even wakker en kijk even met mijn hoofd boven uit het luik. Ik verbaas me over de stilte. Geen zuchtje wind, geen vogel of een tik van een val tegen de mast. Het is onvoorstelbaar zo stil.
Vandaag blijven we liggen morgen zou er betere wind uit de goede richting staan. Afwachten. We krijgen ons tweede regenbuitje dat evenals de vorige na wat miezer ophoudt.
Na het ontbijt gaan we naar de Tesco en kopen brood en vlees voor twee dagen. Daarna wandelen we ongeveer een half uur naar Warkworth waar het kasteel ligt dat wij vanaf de boot kunnen zien. Aangekomen zijn het alleen de overblijfsels van een kasteel waarbij het kasteel nog redelijk intact is. We gaan in het dorp een kop koffie drinken bij Jackson restaurant maar als we binnenkomen is het net of we in de huiskamer staan.
In de middag hangen we de was nog even buiten die nog niet helemaal droog was en moet de bimini nog even op. Dan heb ik bij het havenkantoor annex shiphandler slang zien liggen in de juiste afmeting. De afvoerslang van de wasbak is geknikt en loopt nu slecht leeg. We vervangen de slang en plaatsen een hoekje van 45 graden erin om opnieuw knikken te voorkomen. De ervaring leert dat er op alle reizen altijd wel iets kapot gaat en door de reparaties bij te houden krijg je geen waslijst van klusjes. Het is belangrijk om de boot in een goede conditie te houden.
Zaterdag de 14e kunnen we nog twee uur na HW over de "Sil" en vertrekken we om 6.30 uur met als bestemming Eyemouth. De voorspelde wind blijft uit en we starten de motor. We varen tussen de Farne Islands en het vaste land door met een sog (speed over grond) van 9 kn. Het is laveren tussen de vissers boeitjes door en laten Holy Island links liggen. Na een dikke 15 zm kunnen we zeilen en lopen we tussen de 7,5 en 8 kn dat gaat goed voor 2 uur en we besluiten Eyemouth links te laten liggen en door te gaan naar Peterhead.
We passeren de Firth of Forth. Door de Firth of Forth over te slaan hebben we wel een lange tocht maar besparen we ongeveer 45 zm. Door Eyemouth over te slaan besparen we ons ook weer 10 zm. Met een nacht doorvaren bespaar je je een dagtocht.
Dan valt de wind weg naar 1.8 tot 5.5 kn en gaat het zeil naar beneden. Na een uur komt de wind uit een iets zuid oostelijke hoek en gaat het zeil weer op. We lopen weer tussen de 4 en 5,5 kn. De wind draait weer en de marifoon geeft aan dat er een kans is op 5 bfr. En dan ook noch pal van achteren. We praten wel over een nacht doorvaren maar nu we zo noordelijk zijn is er geen echte nacht meer. Om 23.00 begint het te schemeren en dat blijft zo tot ongeveer 3 uur. Achter ons naar het zuiden kijkend is het donker maar, de kant die we opgaan, naar het noorden kijkend blijven we een lichte gloed in de lucht zien. We maken er een filmpje van dat na thuiskomst te zien zal zijn.
We voeren het wachtschema in en starten in de middag al met onze rust te pakken.
Even later halen we ook het grootzeil weg en gaan alleen op de genua verder tot aan Peterhead voor de haven. We roepen portcontrol op en mogen direct naar binnen. Ze vragen gelijk onze diepgang op omdat er nog niet genoeg water staat in de jachthaven. We moeten nog wel een paar uurtjes wachten aan de fuel jetty. Een partij stalen palen met enkele stootwillen ervoor zonder mogelijkheden om goed af te meren. Met kunst en vliegwerk leggen we de boot vast zonder een paal geraakt te hebben. We worden keurig opgeroepen via de marifoon dat we er in kunnen. Als we bij de haven aankomen staat de havenmeester al te wachten om ons op te vangen. We ruimen wat op, berekenen koers en tijdstip van vertrek voor de volgende tocht. Luieren wat tot de finale van het WK begint. Buiten schijnt wederom de zon en in de kuip is het heerlijk vertoeven.
Maandag de 16e blijven we hier liggen. Het is onze eerste grijze dag met regelmatig een afwisseling van miezer en regen en we doen een paar boodschappen. Het is onze regenachtige grijze dag en ons eerste nat pak. Op het eind van de dag trekt het plotseling helemaal dicht. Het is zo mistig dat de boei buiten de haven op 30 meter afstand niet meer te zien is. Zo zullen we niet vertrekken. Het is de bedoeling om morgen met hoogwater weg te gaan om met het volgende hoogwater aan te komen in Lossiemouth. We gaan een half uur vroeger dan gepland met helder weer. Wel wat zwarte bewolking met regen (zo te zien) in het zuiden. Als we buiten komen en gaan varen is er geen wind al varende blijft het slechte weer ons achtervolgen en af en toe hebben we een enkele druppel. Zodra we afbuigen naar het westen en de Moray Firth opvaren blijven de buien boven land hangen en krijgen we geen regen. In de middag komt de zon zelfs opzetten en kan het regenpak weer uit. We zitten nu op ons noordelijkste punt van 57.43 graden noorderbreedte. Dit houden we nog even aan en gaan dan langzaam weer naar het zuiden. De zeilen gaan toch nog even omhoog en we kunnen even zeilen. Helaas niet voor lang en moet toch de motor weer aan. Net voor de haven vertrouw ik het niet meer en trek ik het zeilpak weer aan. In de haven wordt er met een bord aangegeven waar bezoekers moten gaan liggen. Zodra we liggen komen er nog drie boten binnen lopen maar wij hebben de beste plek aan de langssteiger. Dat blijkt achteraf een heel wijs besluit te zijn als het eb wordt. Het verschil tussen het avond tij (eb) en het ochtend tij (ook weer eb) is 70 cm. De boot komt ongeveer 60 cm omhoog. We staan op de kiel en hebben 7 lijnen gespannen om de boot. We hebben een staan plaats en zijn blij niet aan een vingersteigertje te liggen. Vermoedelijk zouden we dan kantelen.
Lossiemouth is een leuk uitziend vissers dorpje met veel oude huizen van wel twee honderd jaar oud. In de oorlog is hier weinig verwoest. Tot 1863 heette dit nog Brandenburg en is daarna veranderd in Lossiemouth. We drinken een kop koffie in de Steamboat Inn. De Schotse inslag is direct te zien in het aantal soorten whisky flessen die achter de bar hangen en waaruit je dan kunt kiezen.
We besluiten een dag te blijven liggen en besluiten om de boot schoon te maken en de was te doen. We hoeven hier niet in de rij te staan om te mogen wassen. De temperatuur is goed en af en toe komt de zon tussen de wolken door. Na de wasmachine en de droger de was nog even op een lijn voor het nadrogen en klaar is Kees.
Donderdag vertrekken we om 7.00 uur ongeveer twee uur na hoogwater uit Lossiemouth. We komen dan te vroeg aan op een punt waar de stroming ons mee naar binnen moet nemen maar later kunnen we niet weg want dan staat er niet genoeg water om de haven te verlaten. De wind is nu voor een paar dagen west maar heeft 2 tot 8 knopen dus moeten we op de motor. In de plotter heb ik een aantal waypoints ingevoerd en laat ik de stuurautomaat op track varen. Bij het op track varen houden de instrumenten de boot gezien wind en stroming precies op koers naar de volgende waypoints. Bij gebruik van alleen de stuurautomaat moet je regelmatig handmatige correcties aanbrengen. We voelen ons bevoorrecht om met dit weer de Moray Firth tot het einde in te mogen varen want hoe smaller het wordt hoe meer we van de kust gaan zien en die is echt heel mooi. Volgens een schot die we gesproken hebben in de Steamboat Inn gebeurt dat niet vaak. Meestal is het regen of mist. Zodra we bij Fort George aankomen krijgen we 25 knopen op de kop maar doordat we al zo ver in de Moray Firth zijn niet de daarbij behorende golfslag. Op de hoek tegenover Fort George staan wel 50 tot 100 mensen op de punt te kijken. We dachten dat het vissers waren maar dan zien we vlak bij de boot dolfijnen uit het water komen. Ze staan daar dus om dolfijnen te spotten. De schipper moet hier zijn hoofd bij het navigeren houden en heeft geen tijd om te kijken. Dan staan we voor de keus de noordelijke kant van de Inverness Firth of de zuidelijke kant waar veel ondieptes zitten. In deze Firth liggen 4 boeien en het is dus zaak om goed te navigeren. We nemen de noordelijke kant en zetten waypoints van het ene diepe punt naar het andere en varen op track hierdoor. Zo nauwkeurig als met track kun je zelf niet sturen. Dan gaan we onder de brug door en na de brug direct aan bakboord insturen op de haven waar we een paar dagen zullen blijven liggen. De jachthaven is heeft goede voorzieningen en een van de medewerkers staat ons al op te wachten. We meren af in een box aan de steiger en houden het voor vandaag voor gezien. We geven aan morgen te willen tanken. Als we de volgende dag richting de fuel pontoon varen komt de havenmeester al aangelopen. Hij heeft een mast in de haven zien bewegen en had al aangenomen dat wij het waren. De stad zelf is wel een klein half uur lopen. In Inverness zit een Morrison (zoiets als een Asda of voor ons AH). We verwachten dat inkopen op het Caledonisch Kanaal beperkt zijn. Daar moeten we dus nog even langs voordat we verder gaan.
Het Caledonian Chanel is nu nog 1,5 zm varen verwijderd.

Vertrek uit Londen

Het is 3 juli en we willen vanmiddag het late tij oppakken om terug te varen naar Queenborough. We manoeuvreren de boot uit de box, hetgeen met de schroefwerking de verkeerde kant op, een lastige klus is maar goed verloopt. We leggen de boot achter in de haven aan een steiger en wachten op het afgesproken tijdstip om de haven te verlaten. Dan krijgen we van de sluiswachter het verzoek of we een kwartiertje eerder willen vertrekken omdat er een schip aankomt en dan de brug maar een keer open hoeft. Op de Thames staan door de NO wind vervelende golven en we meren om 0.30 af aan een mooring.
Gezien berichten op de navtex blijven we een dag liggen. Laat in de middag komt er een Engelsman bij ons aan de boei liggen en liggen we naast elkaar.
Donderdag de 5e juli vertrekken we om 5 uur, maken de Engelsman los van ons schip, hij ligt ook nog aan de boei. Het is stil op het water en er staat nagenoeg geen wind, dus moeten we op de motor. Rond 9 uur gaat de bimini op en drie kwartier later gaan de zeilpakken uit. Als dan een beetje wind komt opzetten gaat de genua bij en al gauw lopen we over de grond 9,3 knopen. We hebben gekozen om via het Barrow Deep te gaan. We vliegen de Thames monding uit maar het blijft opletten want plotseling liggen er een paar vissersboeitjes voor de boeg. Rond half elf liggen we voor Harwich en besluiten door te varen. Wel met tegenstroom op naar Lowestoft. Gedurende mijn wacht werk ik de berichten bij onder het genot van ZZ en de Maskers, Roy Orbison en tijdgenoten.
Net voor Lowestoft gaat de bimini naar binnen om beter te kunnen manoeuvreren. Dat blijkt nodig want we varen helemaal door om te kijken of er achterin nog plaats vrij is. Dat blijkt niet zo te zijn dus draaien en ergens langszij. Er ligt maar een redelijke zeilboot waar we langs kunnen want langszij een grote motorboot willen we niet. Blijkt het een Duitse zeiler te zijn die redelijk Nederlands spreekt en dezelfde route als ons wil gaan maken.
Om 17.30 liggen we vast en hebben we 90,75 zm op de teller staan.
Morgen maar bezien of we het zout van ons tochtje op de Thames kunnen afspoelen.
In Lowestoft blijven we een dag liggen, tanken de dieseltank en watertank vol en spoelen al het zout van de boot.
Dan overwegen we hoe we morgen zaterdag verder gaan. Het ziet er naar uit dat we veel of helemaal op de motor moeten want de windvoorspelling is 5 kn en dat is te weinig voor het zeilen. We overwegen Grimsby of Scarborough beiden niet met laagwater aan te lopen maar wel een grote afstand. We gaan voor Scarborough en dat is ongeveer 140 zm.
Nadat we permissie gevraagd hebben bij portcontrol mogen we de haven verlaten en zodra we buiten liggen blijkt dat we kunnen zeilen. We lopen lekker maar het is maar voor twee en een half uur de rest is met de motor en af en toe een zeiltje erbij. Als we vertrekken om 8.30 kunnen we dat doen in polo en korte broek. Rond twee uur wordt het koud en moeten de zeilpakken aan met kraag tot over de oren. In de namiddag kan de dikke kleding er onder uit om dat begin van de avond weer aan te doen. Rond middernacht varen we door het wachtgebied van de beroepsvaart (ik noem dat altijd kerstbomen gezien de verlichting die zij voeren). De nachten zijn kort. Eigenlijk hebben we maar vier uur echt donker. Uiteindelijk lopen we lekker en liggen uiteindelijk rond zes uur voor Scarborough. Te vroeg want we moeten ongeveer vier uur wachten voordat we hier binnen kunnen lopen. Onderweg worden we getrakteerd op een show van "gannets" die boven het water cirkelen en dan met een duik het water in schieten om met vis naar boven te komen. Het is wel oppassen voor de vele vissersboeitjes voor de zalmnetten. Binnen gaan we rekenen en schatten in dat we ook naar Hartlepool kunnen varen met de geschatte snelheid komen we hier een uur na HW aan. We mogen er niet direct in en moeten wachten tot de volgende schutting. Twee uur na hoogwater liggen we binnen. In de Reeds staat HW5 maar dat durf ik gezien onze diepgang niet aan. In de monding kom ik een diepgang van 3.4 m tegen hetgeen inhoudt dat 3 uur voor en na HW voor ons de limit is om zeker binnen te lopen of weg te gaan.
We hebben 190 zm op de teller staan in 28 uur. We praten nog wat na over de tocht en filosoferen over het vervolg. Gaan vroeg naar bed en slapen lang
Er komt een paar dagen een redelijke wind uit het noorden en ook de golfslag zodat we besluiten om een paar dagen te hier te blijven liggen. De maandag ochtend hebben we onze eerste regenbui sinds het vertrek en eten we zo laat dat een lunch niet meer nodig is. In de haven ligt voor ons een oude Deense kotter de Nana uit 1952 die al 60 jaar in familie bezit is. We worden uitgenodigd om even naar de 3 cilinder motor te komen kijken wat we uiteraard aannemen. Het is frisser dan we de afgelopen weken gewend zijn. We vullen de dieseltank weer en gaan naar het Royal Navy museum en bezichtigen het gerestaureerde, oudste nog drijvende , Europesche oorlogsschip de Trincomalee Uit 1817. Het teakhout voor deze boot komt uit Bombay. We krijgen een demonstratie van het laden en schieten met musketten en een klein kaliber kanon. Als we buiten komen zijn we 2 en een half uur verder. Daarna gaan we even langs de Asda voor de verse groenten voor ons avondeten. Lopen even om door het dorp. Dan hebben we de hele middag gevuld.
Dinsdag de wind is nog steeds noord en een golfslag van meer dan een meter. We blijven nog liggen en kijken vandaag maar weer hoe de Belgen het doen in de WK.
Woensdag hebben we nog noorden wind maar de golfslag is te doen. We gaan dan maar een klein tochtje maken naar Sunderland. Dat is 15 zm verderop maar dan zijn we uit de getijdehaven en zijn we vrijer in het uur van vertrek. Het is vandaag HW om 15.00 uur en plannen om 13.00 ons vertrek. Mocht het toch meevallen op zee dan kan het nog zo zijn dat we door zullen varen naar Blyth. Even bezien en niet op vooruitlopen.

Londen

We liggen voor een week in Limehouse Basin. Een haven net voor St Catherines Dock. Deze haven is goed beschut en de liggelden zijn iets vriendelijker dan St. Catherines Dock. We hebben een ligplaats dicht bij de uitgang gekregen? Vlak bij de haven is er een Tesco (supermarkt) en ligt een metro station. Hier zit je aan de rand van zone 2 wat weer goed is voor het reizen per metro naar het centrum (zone 1). De eerste dag blijven we lekker aan boord zitten, spoelen het zout van de boot af en genieten van de nieuwe omgeving.
We verdiepen ons in het metrosysteem. We kunnen met onze bankpas contactloos kaartjes kopen en als je met dezelfde pas weer uitlogt wordt er bijgehouden hoeveel ritjes je die dag gemaakt hebt. Er wordt volgens de informatie nooit meer dan 8 Pond per dag afgeschreven (de maximale openbaar vervoer kosten per dag). Een kaart is iets goedkoper maar dan moet je ook nog een speciale kaart voor kopen. Zoiets als bij ons de OV kaart. Het inchecken met de pinpas is makkelijker dus daar kiezen we voor. Hetzelfde als bij ons moet iedere reiziger dan wel beschikken over een eigen pas.
Woensdag gaan we Londen verkennen en nemen een kijkje bij de Tower bridge, het Monument, de foodmarket en via de London bridge weer terug. Onderweg drinken we op een terrasje voor de ingang van een kerk een kop koffie bij een koffiewagentje. De koffie is goed en betaalbaar. Als we gebruik willen maken van het toilet worden we de kerk in gewezen. Hier was inderdaad een bruikbaar toilet aanwezig.
Op de foodmarket kijken we onze ogen uit. Het lijkt wel voor niets. Bij elk kraampje staat een forse rij. Er is van alles. Je kunt het niet opnoemen of het staat er. Van fish en ships, tapas, Franse kaas, Chinees, Spaans, een hamburger of een Duitse worst.
Donderdag blijven we aan boord en doen we klusjes aan boord. Scharnieren smeren, reserve jerrycans diesel overgieten in de tank, watertank vullen. We doen tevens de was.
Nu Nederland niet met het WK meedoet zijn we voor de Belgen. Vanavond speelt België weer en willen we de wedstrijd toch zien. We hebben een laptop aan boord en met een klein programmaatje PCTV kunnen we kijken. PCTV kost 19,95 heeft een kleine antenne met USB aansluiting en haalt in elk gewenst land de vrije tv-zenders op je scherm (geen commerciële zenders). Je hebt er geen internet voor nodig en we hebben het al jaren aan boord. In Nederland hebben we het veel gebruikt maar toen we in Spanje en Portugal waren niet. Nu hebben we het ook in Nieuwpoort en in Londen gebruikt en het werkt perfect.
Vrijdag is weer een dag om erop uit te trekken. Wederom hebben we prachtig weer. We nemen de ondergrondse naar Piccadily Circus en lopen door Coventry Street de Chinese wijk in. Na een paar afslagen zien we aan het soort "winkels" dat we in Soho lopen. We lunchen in een steakrestaurant en gaan via Regent Street terug naar de ondergrondse. We merken goed dat de spits op gang is gekomen want het is een drukte van jewelste.
Weer aan boord blijkt de afvoer van de afwasbakken verstopt te zitten. Bij nader onderzoek blijkt de slang op twee punten geknikt te zijn en niets meer door te laten. Op zoek naar een nieuwe slang bij een boot onderdelen winkel in het centrum blijkt dat ze er geen hebben in de juiste dikte. We kopen twee slangenklemmen en zetten die over de knikken zodat er een opening blijft waardoor de afvoer weer werkt. Bij een volgende haven maar uitkijken naar een nieuwe slang. Op zoek naar de slang zitten we dicht bij Notting Hill. We lopen door Portobello Road waar de film van Hugh Grant en Julia Robberts is opgenomen. De bookshop is nu een giftshop geworden. De straat op zich is een grote toeristenmarkt erg lang met ontzettend veel toeristen. Hier willen we zo snel mogelijk weer weg en lopen door de woonwijk. Een huis hier (in een rijtje) kost 6,9 miljoen pond. We zien een ander stuk Londen.
De twee laatste dagen doen we rustig aan zorgen dat de boot weer op orde komt voor het vervolg van de tocht.
Gezien het mooie weer van de afgelopen week moeten de musea, musical of bezienswaardigheden maar wachten tot een volgend bezoek aan Londen. Met dit warme weer hebben we geen zin om in een lange rij te staan.
Morgenmiddag gaan we met het late tij weer terug naar Queensborough. Hier komen we rond middernacht aan en bij het volgende tij woensdag heel vroeg naar Harwich of Lowestoft afhankelijk van de wind.


Verstuurd vanaf mijn iPad

De start

Het is zo ver. We hebben de afgelopen weken de laatste aanpassingen aan de boot gedaan en al veel spullen aan boord gebracht?
Het afgelopen weekend zijn er veel watersporters geweest die ons een goede reis toewensen. Heel erg leuk.
Gisteren heb ik nog een 12 volt aansluiting met USB aangelegd in de achterkajuit en hebben we ook de laatste boodschappen weg gestouwd. Alle bergruimtes zijn tot de nok toe gevuld. Vrijdagavond komt onze dochter naar ons om ons weg te brengen naar de boot. Vrienden van ons gaan met ons mee. Het is nog een hele opgave om vier volwassenen en de benodigdheden van onze vrienden in de auto te krijgen. Aangekomen in de haven brengen we alles aan boord en krijgen ook hun spullen een plaatsje aan boord we drinken nog een kopje koffie en praten nog wat na.
Zaterdag staan we op ons gemak op en gaan we om half elf weg. We verwachten alles op de motor te moeten doen maar zodra we buiten zijn blijkt dat we op de genua heerlijk naar de sluis kunnen zeilen. Na de sluis is het zeilen voorbij en hebben we regelmatig een dikke vijf op de kop. Kruisen naast de beroepsvaart vinden we te lang duren en gaan we op de motor verder. De Volkenraksluis ging open toen we aan kwamen varen. Bij de Krammer en de Kreekraksluis ook. In de laatste sluis zien we voor ons de Merry Dance liggen. Pam en Claudia zijn op weg naar La Coruna. We varen door tot Geersdijk en zien daar nog een plaats vrij waar we afmeren om 19.00 uur. De eerste 38 zm zitten erop.
Zondag staan we weer op ons gemak op en varen we door naar Middelburg waar we om 13.15 uur een plaatsje hebben aan de langssteiger achter de brug.
Maandag varen we naar Breskens. Hier zien we de Merry Dance weer waar we in de avond nog even op de koffie gaan. Voor dinsdag is er een zw 3 a 4 met uitschieters naar 5 voorspeld. Niet het ideale beeld voor een tocht naar Oostende maar we doen het toch maar omdat woensdag de oversteek naar Ramsgate goed lijkt. Er is voorspeld een zzw 3 met een uitschieter naar 4 zodat we in een lijn naar Ramsgate kunnen varen. We staan om iets voor zevenen op met de bedoeling om 8 uur te vertrekken. Ondanks het feit dat er geen ferry's meer gaan of komen gaan de lichten op rood en liggen we een half uur in de haven te dobberen. Als we er eindelijk uit mogen en voor de haven het grootzeil willen zetten blijkt dat de sluiting los geraakt is en vliegt de val alle kanten op. Met de golfslag is het een kunst om die dan weer te pakken te krijgen. We staan op het punt om terug de haven in te gaan als we het karwei toch geklaard hebben. We beginnen om 9 uur met onze tocht van 60 zm. Na ongeveer 15 zm draait de wind. Dat is tegen de verwachting in en hij staat westelijker dan opgegeven. Ramsgate is niet meer te bezeilen zonder extra slagen. Op zich is daar overheen te komen maar de wind is aangetrokken tot een dikke vijf met uitschieters naar 6. De golfslag bouwt zich ook op en na 22 zm besluiten we om te draaien. Een nieuwe koers uitgerekend en koers naar Nieuwpoort. Hier liggen we een paar dagen verwaaid (vier dagen).
Gezien het weer en de verwachting voor de komende dagen hebben we de reservering in Limehouse Basin twee dagen verzet.
Zaterdag komt de wind uit het westen en zondag met 8 a 11 knopen uit het noorden. We houden zondag als vertrekdag aan en kunnen de hele dag zeilen. Omdat we bijna recht oversteken houden we geen rekening met het tij. Bij het oversteken van de shippinglane gaat de motor bij voor een uurtje. Het is druk en we moeten tussen de groepjes van 3 en 4 grote beroepsvaart door oversteken. Om 13.00 komen we aan in Ramsgate en zitten dan heerlijk in het zonnetje. We zetten de klokken een uur terug voor de Engelse zomertijd.
Bij aankomst melden we ons weer bij Limehouse Basin omdat we de ETA moeten doorgeven. Die kunnen we nu redelijk precies doorgeven.
Maandag vertrekken we om 6.30. De eerste twee uur hebben we stroom tegen maar dan liggen we in het Princess Channel en krijgen het oplopende tij mee tot Queensborough. Om 12 uur haken we met de nieuw aangeschafte speciale haak een lijn aan de ring van een mooring. De eerste keer is even onwennig maar het blijkt toch heel makkelijk te gaan. Het is een ideaal werktuig voor dit soort afmeer klusjes. Alle ramen gaan open en de bimini gaat op. De zon is onverbiddelijk en de temperatuur zit boven de 30 graden in de kajuit is het al 27,5 graad en daar komt nog enige verkoeling door het beetje wind wat er staat.
Dinsdag staan we weer vroeg op om eerste nog even het afgaande tij van de rivier te pakken om bij Sheerness de bocht te maken en met het oplopende tij naar Londen te varen. Hier komen we om 11.30 aan een half uur eerder dan we als ETA hebben opgegeven. We roepen Limehouse op en krijgen te horen dat ze onmiddellijk iemand sturen om de swingbrug te openen en de sluis in werking gaan zetten. We moeten ongeveer 10 minuten wachten voordat de brug en de sluis open zijn. De dagtocht boten alsmede de ribs met toeristen, die een moment op de Theems willen ervaren, rondjes om ons draaien en die zijn onrustig. In de sluis krijgen we een plaatsje in de haven toegewezen. Vroeger had je hier nog veel plaats voor de pleziervaart maar nu blijkt de haven bijna vol te liggen met narrow boats. Door de hoge koopprijzen van huizen en de hoge huren, (huurprijzen liggen hier gauw tussen de 1.800 en 3.000 pond voor een twee kamer woning), kun je beter een narrow boat kopen en dan is het liggeld ongeveer 800 pond per maand.
Een narrow boat heeft breedte van maximaal 2,12 meter en is zo tussen de 6 en 20 meter lang. Onze boot lijkt plotseling een stuk kleiner tussen al deze lange narrow boats.
Voor de haven is het een betere bron van inkomsten want nu is een ligplaats het hele jaar bezet en als ze toch niet varen kun je ze dichter op elkaar leggen.
De afstand tussen de twee steigers waar we onze ligplaats hebben toegewezen gekregen is erg smal geworden door de lengte van de narrow boten. We komen er goed in en gelijk gaat de bimini weer op voor de zon.
Het eerste deel van onze tocht zit erop en hier blijven we een week liggen.

Een idee is geboren

Net voor de inslinger tocht zijn we bij vrienden op bezoek en het woord vakantie komt ter sprake. Wat zijn de plannen. Omdat die er nog niet waren komt er een voorstel om met vieren op een boot een rondje Engeland te maken.Na hier eens over nagedacht te hebben besluiten we zodra we terug zijn van de inslingertocht met de vereniging het plan uit te werken en komt alles in een stroomversnelling. Havens bestuderen, kaarten bestellen navionics kaart updaten. We werken een plan uit waarin we het allemaal kunnen vinden. Zien dat we in Londen komen daar een weekje verblijven en dan naar Inverness, het Caledonisch Kanaal, Oban, het Crinan Kanaal, aan de westkust enkele eilanden bezoeken, oversteken naar Belfast, afzakken naar Dublin om dan via de zuid Ierse kust, de zuid Engelse kust weer naar huis terug te zeilen.
Dan volgt de bevoorrading van de boot met nog enkele klusjes die we noodzakelijk vinden om het lange verblijf aan boord te veraangenamen.

Inslingeren met de watersportvereniging

Na een jaar waarin we door omstandigheden heel weinig gezeild hebben was ik het paswoord voor de site vergeten. Reden om enkele test pagina's te sturen. Toen het weer werkte en we eindelijk gingen zeilen in 2017 hebben we helaas na 8 dagen de vakantie moeten afbreken. Daarna is er zo weinig gezeild dat we de site niet meer hebben bijhouden. Dan komt er een nieuw seizoen aan en ga je de boot weer in orde maken. Het weer is zodanig dat we pas eind maart het water in kunnen (voor onze doen laat). We besluiten dit jaar om de boot binnen extra aandacht te geven en als we denken klaar te zijn komen we een paar kleine problemen tegen die een paar weken kosten om ze op te lossen. Voor het inslingeren met de vereniging hebben we een keer op de motor gevaren naar Willemstad en een keer gezeild op het Hollands Diep. Bij dit zeiltochtje ontdekken we dat het inspectieluik van een van de watertanks niet goed gesloten was en hebben we water in de boot.
Net voordat onze gasten, die mee gaan inslingeren arriveren is het probleem weer opgelost en kan er begonnen worden met het installeren. We kunnen buiten nog genieten van een heerlijke zomeravond. De volgende dag varen we deels op de motor en deels op het zeil naar Zierikzee. Om een dag eerder te vertrekken dan de rest van de vereniging ontlopen we de drukte bij de Krammersluis. Vanaf Zierikzee zeilen we met een ruime wind naar Wemeldinge. Hier komen de korte en lange inslingertocht bij elkaar. We houden een gezamenlijke borrel. De dag erna gaat de korte groep vroeg weg om nog een restje van de stroom mee te pakken wij gaan later weg om het afgaande tij mee te nemen naar Catzand Bad. Dan gaat de tocht door naar Oostende. Door het weer blijven we een extra dag liggen en gaan met de kusttram naar Knokke. Lopen daar door de winkelstraat en drinken een kop koffie. De vooruitzichten voor de resterende periode zien er niet goed uit en we besluiten terug te varen. Helaas geen Engelse kust. Met een NNO wind varen we naar Blankenbergen. Op de verplichte rustdagen komt de temperatuur uit op 11 en 13 graden. In Blankenbergen bezoeken we tijdens weer een verwaaidag de Castor, een voormalig marine schip, dat gered is van de sloop en in particuliere handen een tweede bestaan heeft gekregen.
Vanuit Blankenbergen varen de wederom met NNO naar Middelburg. In twee en een half uur liggen we 14.10 uur voor de sluis waar we nog 50 minuten moeten wachten. Een maal geschut lijkt het het of de tocht door het kanaal door Walcheren voorspoedig zal verlopen maar dat wordt een teleurstelling want de twee bruggen bij Middelburg kosten ons meer dan een uur. Uiteindelijk zijn we rond 17.00uur in Middelburg. Ook hier hebben we weer een verwaaidag. Met de vereniging maken we een GPS tocht door de oude binnenstad en belanden we in een escape room.
Vanuit Middelburg varen we naar Burghsluis. Helaas een dag dat we meer op de motor varen dan zeilen. Op zaterdag kunnen we weer zeilen en dat gaat goed tot net voorbij Stavenisse. Het zeil gaat naar beneden en we varen op de motor naar St. Annaland. Met alle deelnemers van de lange inslingertocht gaan we in het clubgebouw eten. Op zondag gaan we vroeg weg om de drukte bij de Krammer voor te zijn en varen we door naar Noordschans met een tank tussenstop in Willemstad. Tweede Pinksterdag blijven we in de haven liggen en maken we de boot weer in orde.