Deze update komt vanuit het vliegveld. Ik zit te wachten op mijn vlucht naar huis.
Gisteren is mijn moeder overleden en vandaag kon ik al een vlucht terug nemen. Weliswaar via Brussel maar dat maakt niet veel uit met Schiphol. Vanuit Tenerife kun je ook goed via Eindhoven vliegen maar dan moest ik nog twee dagen wachten.
Als het allemaal goed gaat zal ik 18.40 landen.
Na bijna zes maanden varen met een temperatuur van 20 graden en meer verwacht ik het wel koud te zullen hebben. Net gezien op het bord dat ik moet rekenen op een actuele temperatuur (middag) van 8 graden.
woensdag 19 november 2014
dinsdag 18 november 2014
Tenerife
We beginnen met het verkennen van het hotel en het zwembad en maken ons het de eerste dag erg gemakkelijk. Dag twee staat nog in het kader van rustig aan doen en Bart gaat het klimgebied verkennen. In de middag gaan we in Los Christianos wat winkels bekijken en een terrasje met internet pakken. Zondagochtend ga ik met Bart en Bianca naar het klimgebied en wandelen we door een prachtig stukje natuur in Ortiz in de buurt van Villa de Arico. Een van de vele klimgebieden die hier op Tenerife zijn met een moeilijkheidsgraad zowel voor de beginner als voor de gevorderde klimmer. De kinderen gaan hier ook klimmen en ik doe het beperkt ook. Met de auto rijden we rond het eiland en vooral de noordwest kant van het eiland is prachtig groen met veel bergweggetjes en echte haarspeldbochten. Helaas zitten we snel in de laag hangende bewolking en kunnen we op de aangegeven fotostops niet veel zien. We verdelen de dagen met winkelen, klimmen en sightseeing van het eiland in alle hoeken. We hebben diverse dorpjes geheel in zijn eerste versnelling moet doorkruisen (zo steil maar wel mooi). Tussendoor maken we gebruik van het zwembad in het hotel.
Wat opvalt zijn de vele auto's op dit eiland en het ontbreken van voldoende parkeerplaatsen. Grote steden zijn eigenlijk niet met de auto bereikbaar of je moet heel vroeg komen de auto perikelen en niet meer verplaatsen die dag. In Santa Cruz zagen we veel auto's dubbel geparkeerd staan en rijdende door de stad merkten we dat bijna niemand zich houdt aan aan stoplicht. Het gevolg is dat, ook als je door een groen licht rijdt, je moet opletten op verkeer dat toch door rood rijdt. Ik hebt zelfs een toeterende automobilist achter me gehad omdat ik voor een rood licht bleef wachten. Toen ik niet doorreed werd ik gepasseerd.
Een van de hoogte punten is wel het bezoek aan de vulkaan El Teide. Ruim 3700 meter hoog. Zowel de weg er naar toe, het gebied rond de vulkaan alsmede de weg terug (via een ander route natuurlijk) zijn de moeite waard om het te aanschouwen. Ook hier zullen de foto's op de site komen zodra er weer een redelijke internet verbinding is.
Wat opvalt zijn de vele auto's op dit eiland en het ontbreken van voldoende parkeerplaatsen. Grote steden zijn eigenlijk niet met de auto bereikbaar of je moet heel vroeg komen de auto perikelen en niet meer verplaatsen die dag. In Santa Cruz zagen we veel auto's dubbel geparkeerd staan en rijdende door de stad merkten we dat bijna niemand zich houdt aan aan stoplicht. Het gevolg is dat, ook als je door een groen licht rijdt, je moet opletten op verkeer dat toch door rood rijdt. Ik hebt zelfs een toeterende automobilist achter me gehad omdat ik voor een rood licht bleef wachten. Toen ik niet doorreed werd ik gepasseerd.
Een van de hoogte punten is wel het bezoek aan de vulkaan El Teide. Ruim 3700 meter hoog. Zowel de weg er naar toe, het gebied rond de vulkaan alsmede de weg terug (via een ander route natuurlijk) zijn de moeite waard om het te aanschouwen. Ook hier zullen de foto's op de site komen zodra er weer een redelijke internet verbinding is.
zondag 9 november 2014
Altijd vakantie
Regelmatig krijg ik de vraag hoe het is om altijd vakantie te hebben.
Natuurlijk ik ben gestopt met werken en ben gaan zeilen. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dan altijd vakantie hebt.
Heb medelijden met mij! Wat ik doe is allesbehalve een eeuwige vakantie. Dit is voor sommige thuisblijvers echter moeilijk voor te stellen. En ik moet toegeven, de foto's die geplaatst worden op de blog, helpen niet om jullie het beeld van een strafkamp in te prenten. En ja, ook de foto's stralen een eeuwigdurende vakantiesfeer uit, ik weet, ik weet… Op minder aangename momenten, die er regelmatig zijn, wordt simpelweg het fototoestel niet gepakt. Moet ik misschien toch maar eens doen.
Zie het meer als een veranderde levenswijze.
Hoe omschrijf ik dan het cruisersleven?
Er is altijd, altijd, werk te doen. Het dagelijks onderhoud aan de boot, motor en uitrusting, reparaties, voorbereiding van de volgende tocht, in iedere haven uitpuzzelen waar je terecht kunt voor … noem maar op… (je loopt regelmatig kilometers langs drukke autowegen naar een of andere speciaalzaak), weerberichten binnenhalen om in te schatten of we nog wel veilig op een ankerplaats liggen en wanneer we wel/niet kunnen/moeten vertrekken voor een volgende etappe. Natuurlijk ook de gewone huishoudelijke werkzaamheden, maar boodschappen doen neemt hier zo een have dag in beslag (grote supermarkten liggen per definitie aan de andere kant van de stad) en kleding wassen makkelijk een dag. Stel je voor, je heb was voor drie machines, er is er maar een. Daarvoor moet je eerst 12 minuten lopen om te kijken of de wasmachine vrij is, dan je was daar naar toe brengen, ruim voordat hij klaar is moet je erbij zitten want anders stopt de volgende zijn was er in. Dan loop je 12 minuten terug om eea op te hangen zit je tien minuten en moet je terug voor de volgende wasbeurt. Weer 12 minuten lopen, was eruit halen en nieuwe erin stoppen, terug lopen, ophangen en weer terug voor de volgende was. Dag dag en 10 kilometer gelopen.
Vers brood halen als je op een ankerplek ligt. Begint met 10 tot 15 minuten roeien of motor op de bijboot plaatsen, bakker zoeken, brood kopen en terug roeien. Gauw een uurtje bij elkaar.
Naast het werk is er de zorg of alles wel heel blijft en zo niet hoe we dan eea kunnen repareren, of we niet in zwaar weer terecht komen, het varen in de mist, aanlopen van havens met brekende golven in de haveningang, de spanning die we voelen iedere keer als we een donkere nacht invaren, zorgen over onze kosten in relatie tot onze begroting, zorgen over het weer dat zich al tijden niet houdt aan het normale patroon en wat dit dan betekent voor het vervolg van onze reis, zeker voor straks de grote oversteek van de oceaan maar ook de reis al naar de Canarische Eilanden en de Kaapverden... en gebroken nachten als de boot door golven en deining erg rolt op een ankerplaats of als de wind 's nachts aantrekt,
Klaagzang? Nee hoor, zeer zeker niet.
Maar nu heb ik wel vakantie. We zitten heerlijk in een groot hotel met zwembad voor de komende 14 dagen en hebben een auto gehuurd om het hele eiland te verkennen.
Het internet is hier wel een grot probleem. Je moet per dag internettijd kopen maar vooraf wordt er al gezegd. Doe het vandaag maar niet want het werkt niet.
Natuurlijk ik ben gestopt met werken en ben gaan zeilen. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dan altijd vakantie hebt.
Heb medelijden met mij! Wat ik doe is allesbehalve een eeuwige vakantie. Dit is voor sommige thuisblijvers echter moeilijk voor te stellen. En ik moet toegeven, de foto's die geplaatst worden op de blog, helpen niet om jullie het beeld van een strafkamp in te prenten. En ja, ook de foto's stralen een eeuwigdurende vakantiesfeer uit, ik weet, ik weet… Op minder aangename momenten, die er regelmatig zijn, wordt simpelweg het fototoestel niet gepakt. Moet ik misschien toch maar eens doen.
Zie het meer als een veranderde levenswijze.
Hoe omschrijf ik dan het cruisersleven?
Er is altijd, altijd, werk te doen. Het dagelijks onderhoud aan de boot, motor en uitrusting, reparaties, voorbereiding van de volgende tocht, in iedere haven uitpuzzelen waar je terecht kunt voor … noem maar op… (je loopt regelmatig kilometers langs drukke autowegen naar een of andere speciaalzaak), weerberichten binnenhalen om in te schatten of we nog wel veilig op een ankerplaats liggen en wanneer we wel/niet kunnen/moeten vertrekken voor een volgende etappe. Natuurlijk ook de gewone huishoudelijke werkzaamheden, maar boodschappen doen neemt hier zo een have dag in beslag (grote supermarkten liggen per definitie aan de andere kant van de stad) en kleding wassen makkelijk een dag. Stel je voor, je heb was voor drie machines, er is er maar een. Daarvoor moet je eerst 12 minuten lopen om te kijken of de wasmachine vrij is, dan je was daar naar toe brengen, ruim voordat hij klaar is moet je erbij zitten want anders stopt de volgende zijn was er in. Dan loop je 12 minuten terug om eea op te hangen zit je tien minuten en moet je terug voor de volgende wasbeurt. Weer 12 minuten lopen, was eruit halen en nieuwe erin stoppen, terug lopen, ophangen en weer terug voor de volgende was. Dag dag en 10 kilometer gelopen.
Vers brood halen als je op een ankerplek ligt. Begint met 10 tot 15 minuten roeien of motor op de bijboot plaatsen, bakker zoeken, brood kopen en terug roeien. Gauw een uurtje bij elkaar.
Naast het werk is er de zorg of alles wel heel blijft en zo niet hoe we dan eea kunnen repareren, of we niet in zwaar weer terecht komen, het varen in de mist, aanlopen van havens met brekende golven in de haveningang, de spanning die we voelen iedere keer als we een donkere nacht invaren, zorgen over onze kosten in relatie tot onze begroting, zorgen over het weer dat zich al tijden niet houdt aan het normale patroon en wat dit dan betekent voor het vervolg van onze reis, zeker voor straks de grote oversteek van de oceaan maar ook de reis al naar de Canarische Eilanden en de Kaapverden... en gebroken nachten als de boot door golven en deining erg rolt op een ankerplaats of als de wind 's nachts aantrekt,
Klaagzang? Nee hoor, zeer zeker niet.
Maar nu heb ik wel vakantie. We zitten heerlijk in een groot hotel met zwembad voor de komende 14 dagen en hebben een auto gehuurd om het hele eiland te verkennen.
Het internet is hier wel een grot probleem. Je moet per dag internettijd kopen maar vooraf wordt er al gezegd. Doe het vandaag maar niet want het werkt niet.
donderdag 6 november 2014
Tenerife
We vertrekken maandag in de namiddag en kunnen direct na het verlaten van de haven het zeil zetten. Het wordt snel donker en we zien Lanzarote met de vele lichtjes vanaf het water. Rond acht uur varen we tussen Lanzarote en Fuerteventura in en verwisselen we de lichtjes van Lanzarote voor die van Fuerteventura. Bij het aanbreken van de nieuwe dag is het eiland alleen nog te zien met contouren. Begin van de middag worden de contouren van Gran Canaria zichtbaar en twee uur later die van Tenerife. Bij het vallen van de avond verwisselen we de lichtjes van Gran Canaria voor die van Tenerife.
We varen al vanaf het vertrek over een boeg en die hoeven we niet te wisselen.
Vroeg in de ochtend bereiken we de haven van SAN Miguel aan de zuidkant van Tenerife.
Deze haven ligt tussen de vakantieparken en golfterreinen.
Hier blijven we even liggen.
We varen al vanaf het vertrek over een boeg en die hoeven we niet te wisselen.
Vroeg in de ochtend bereiken we de haven van SAN Miguel aan de zuidkant van Tenerife.
Deze haven ligt tussen de vakantieparken en golfterreinen.
Hier blijven we even liggen.
maandag 3 november 2014
Lanzarote
We huren een auto voor twee dagen en besluiten donderdag het noorden te bezien en vrijdag het zuiden van Lanzarote.
Donderdag 30-10-2014
Vanmorgen om 8 uur de auto opgehaald. Normaal is dat pas om 9 uur maar omdat vandaag een groot cruiseschip, de "Aida" aankomt zijn we blij dat we iets eerder mochten. Dat zal me een drukte geven. Waar de hele week een paar auto's staan op het parkeerterrein van de verhuurder staat het nu vol met auto's.
We beginnen met het halen van gas want dat scheelt een hoop sjouw werk. Daarna rijden we door kleine witte dorpjes naar het uiterste noorden. Daar is op 600 meter hoogte een uitkijkpunt.
Vanaf dit punt kijk je op Isla Graciosa en Isla de Alegranza twee eilanden die een beschermd natuurgebied zijn. Op Isla Graciosa kunt je met de boot ook komen mits je 10 werkdagen voor aankomst een permit hebt aangevraagd. Zowel de ankerplaats als de haven. Je ligt er beschut aan de zuidkant maar er is geen elektra in de haven alleen water. Het weer is ons gunstig gezind want we kunnen heel ver kijken. We verbazen ons over het landschap. Dor met weinig groen. Wel zien we zwarte egale stukjes land maar hier staat niets op. Vermoedelijk zal dit in een ander jaargetijde er iets groener uitzien. Het enige groen dat we zien zijn een paar cactussen en wat palmbomen, maar die vragen ook dringend om wat water. Overheersend is het lava gesteente. Lanzarote is een vulkanisch eiland dat 25 miljoen jaar geleden is ontstaan door diverse vulkaan uitbarstingen. Er is een vulkaan die al 5.000 jaar geen uitbarsting meer heeft gehad. En voor deze vulkaan is er ook een mogelijkheid om door lava ontstane grotten te bezichtigen. Cuave de Verdes genaamd. Deze heeft een gangenstelsel van 7 kilometer waarvan er voor de toeristen 1 Kilometer te bezichtigen is onder begeleiding van een gids. Het is werkelijk trapje op trapje af en soms moeten we gehurkt onze weg vervolgen. Het is zeer indrukwekkend en sommige "kamers" zijn wel 15 meter hoog. Er is een kamer waar regelmatig concerten gegeven worden vanwege de akoestiek. In een andere kamer/grot hebben ze met de juiste belichting ook een optisch grapje uitgehaald door een watertje van amper 20 cm diep bijna oneindig diep te laten lijken. Binnen in de grot is de temperatuur nog altijd een graad of 18. Na een uur komen wij buiten. En rijden langs diverse wegen door de witte dopjes langs de kust. Bij aankomst dachten we, Verstuurd vanaf mijn iPad
Vrijdag 31-10-2014
We zitten weer vroeg in de auto en rijden direct naar Parque National Timanfaya. Dit is eigenlijk een groot terrein van 170 vierkante kilometer rond een vulkaan die de laatste uitbarsting heeft gehad begin 1800. Deze duurde toen 19 dagen lang. Het landschap is nog onberoerd en tot nationaal park omgetoverd. Je mag hier niet zelf rijden maar je wordt in een bus over het terrein gereden. Je ziet de lava in zijn oorspronkelijke vorm nadat het gestold is. Ook zie je nog de krater van een afstand. De foto's volgen weer op de site. Bij het beginpunt staat een souvenierswinkel, toilet en restaurant. De kippen worden op een rooster boven een put gebraden met de warmte van de aarde. Naast het restaurant liggen sintels die als je ze oppakt gewoon heet aanvoelen. Een meter of vier lager in een put (kratertje) wordt droog hout in gegooid dat direct vlam vat en verbrand. Er zijn ook wat buizen in de grond geplaatst. Hier wordt koud water in gegooid dat er na twee seconden als stoom tot 10 meter hoog weer uitgespoten wordt. Het is er 400 graden.
Als we weg rijden blijkt dat we een goede keuze gemaakt hebben dat we zo vroeg gegaan zijn want de auto's staan ruim een kilometer lang te wachten om naar binnen te mogen. Ook zijn er twee cruiseschepen die voor de nodige extra drukte zorgen.
We hadden een kamelentocht op het programma staan maar zien daar toch van af. Het blijken dromedarissen te zijn maar er liggen er wel 50 op een rij te wachten om toeristen even op hun rug te laten zitten. Uiteraard tegen betaling. Er wordt een karavaan gemaakt van ongeveer 10 dromedarissen volgepakt met toeristen en een begeleider die de eerste begeleid. We hebben het gevoel thuis op de kermis te staan en naar het pony rijden te kijken. Hier doen wij niet aan mee.
We rijden door naar het dorpje El Golfo. Vermoedelijk zo genoemd omdat hier bij de heersende wind altijd golven staan die op de lava kust beuken. Wij vinden het niet zo spectaculair. Strand is er helemaal niet en het dorpje bestaat bijna geheel uit restaurantjes tot het eind toe en dan loopt de weg dood en moet je dezelfde weg terug. Voor aan bij het begin van El Golfo ligt een groen meer.
Het steekt erg af tegen het zwarte strand. We zien het van boven en besluiten naar beneden te gaan langs een steil sintelpad. Links ligt het meer en rechts de zee met zijn zwart strand. We bekijken het strand en het blijkt te bestaan uit zwarte kiezels. Op het moment dat je denkt hier houden de kiezels op en begint het zandstrand blijken het steentjes te zijn ter grote van een erwt.
We vervolgen de weg en komen langs een natuurlijke winplaats van zeezout. Je ziet de diverse bekken die vol met water komen te staan en dan mag de zon het water verdampen. Wat dan overblijft is het zout. Aan de zuidkust aangekomen valt het ons van een afstand direct op dat er veel groen tussen de huizen staat. Als we dichterbij komen blijken het allemaal vakantieparken te zijn voor de toeristen. Ja, dan moeten er toch wel palmen staan anders komt het zo kaal over op de foto's in de vakantiegidsen. Er zal wel veel water voor nodig zijn om dat hier zo groen te houden. De dag is nog niet helemaal benut maar we hebben het idee het eiland wel geheel gezien te hebben en gaan terug naar de boot en daarna met de kinderen naar de speeltuin.
Vandaag maandag 3-10 gaan we vertrekken naar Tenerife en we verwachten daar woensdag in de ochtend aan te komen.
Donderdag 30-10-2014
Vanmorgen om 8 uur de auto opgehaald. Normaal is dat pas om 9 uur maar omdat vandaag een groot cruiseschip, de "Aida" aankomt zijn we blij dat we iets eerder mochten. Dat zal me een drukte geven. Waar de hele week een paar auto's staan op het parkeerterrein van de verhuurder staat het nu vol met auto's.
We beginnen met het halen van gas want dat scheelt een hoop sjouw werk. Daarna rijden we door kleine witte dorpjes naar het uiterste noorden. Daar is op 600 meter hoogte een uitkijkpunt.
Vanaf dit punt kijk je op Isla Graciosa en Isla de Alegranza twee eilanden die een beschermd natuurgebied zijn. Op Isla Graciosa kunt je met de boot ook komen mits je 10 werkdagen voor aankomst een permit hebt aangevraagd. Zowel de ankerplaats als de haven. Je ligt er beschut aan de zuidkant maar er is geen elektra in de haven alleen water. Het weer is ons gunstig gezind want we kunnen heel ver kijken. We verbazen ons over het landschap. Dor met weinig groen. Wel zien we zwarte egale stukjes land maar hier staat niets op. Vermoedelijk zal dit in een ander jaargetijde er iets groener uitzien. Het enige groen dat we zien zijn een paar cactussen en wat palmbomen, maar die vragen ook dringend om wat water. Overheersend is het lava gesteente. Lanzarote is een vulkanisch eiland dat 25 miljoen jaar geleden is ontstaan door diverse vulkaan uitbarstingen. Er is een vulkaan die al 5.000 jaar geen uitbarsting meer heeft gehad. En voor deze vulkaan is er ook een mogelijkheid om door lava ontstane grotten te bezichtigen. Cuave de Verdes genaamd. Deze heeft een gangenstelsel van 7 kilometer waarvan er voor de toeristen 1 Kilometer te bezichtigen is onder begeleiding van een gids. Het is werkelijk trapje op trapje af en soms moeten we gehurkt onze weg vervolgen. Het is zeer indrukwekkend en sommige "kamers" zijn wel 15 meter hoog. Er is een kamer waar regelmatig concerten gegeven worden vanwege de akoestiek. In een andere kamer/grot hebben ze met de juiste belichting ook een optisch grapje uitgehaald door een watertje van amper 20 cm diep bijna oneindig diep te laten lijken. Binnen in de grot is de temperatuur nog altijd een graad of 18. Na een uur komen wij buiten. En rijden langs diverse wegen door de witte dopjes langs de kust. Bij aankomst dachten we, Verstuurd vanaf mijn iPad
Vrijdag 31-10-2014
We zitten weer vroeg in de auto en rijden direct naar Parque National Timanfaya. Dit is eigenlijk een groot terrein van 170 vierkante kilometer rond een vulkaan die de laatste uitbarsting heeft gehad begin 1800. Deze duurde toen 19 dagen lang. Het landschap is nog onberoerd en tot nationaal park omgetoverd. Je mag hier niet zelf rijden maar je wordt in een bus over het terrein gereden. Je ziet de lava in zijn oorspronkelijke vorm nadat het gestold is. Ook zie je nog de krater van een afstand. De foto's volgen weer op de site. Bij het beginpunt staat een souvenierswinkel, toilet en restaurant. De kippen worden op een rooster boven een put gebraden met de warmte van de aarde. Naast het restaurant liggen sintels die als je ze oppakt gewoon heet aanvoelen. Een meter of vier lager in een put (kratertje) wordt droog hout in gegooid dat direct vlam vat en verbrand. Er zijn ook wat buizen in de grond geplaatst. Hier wordt koud water in gegooid dat er na twee seconden als stoom tot 10 meter hoog weer uitgespoten wordt. Het is er 400 graden.
Als we weg rijden blijkt dat we een goede keuze gemaakt hebben dat we zo vroeg gegaan zijn want de auto's staan ruim een kilometer lang te wachten om naar binnen te mogen. Ook zijn er twee cruiseschepen die voor de nodige extra drukte zorgen.
We hadden een kamelentocht op het programma staan maar zien daar toch van af. Het blijken dromedarissen te zijn maar er liggen er wel 50 op een rij te wachten om toeristen even op hun rug te laten zitten. Uiteraard tegen betaling. Er wordt een karavaan gemaakt van ongeveer 10 dromedarissen volgepakt met toeristen en een begeleider die de eerste begeleid. We hebben het gevoel thuis op de kermis te staan en naar het pony rijden te kijken. Hier doen wij niet aan mee.
We rijden door naar het dorpje El Golfo. Vermoedelijk zo genoemd omdat hier bij de heersende wind altijd golven staan die op de lava kust beuken. Wij vinden het niet zo spectaculair. Strand is er helemaal niet en het dorpje bestaat bijna geheel uit restaurantjes tot het eind toe en dan loopt de weg dood en moet je dezelfde weg terug. Voor aan bij het begin van El Golfo ligt een groen meer.
Het steekt erg af tegen het zwarte strand. We zien het van boven en besluiten naar beneden te gaan langs een steil sintelpad. Links ligt het meer en rechts de zee met zijn zwart strand. We bekijken het strand en het blijkt te bestaan uit zwarte kiezels. Op het moment dat je denkt hier houden de kiezels op en begint het zandstrand blijken het steentjes te zijn ter grote van een erwt.
We vervolgen de weg en komen langs een natuurlijke winplaats van zeezout. Je ziet de diverse bekken die vol met water komen te staan en dan mag de zon het water verdampen. Wat dan overblijft is het zout. Aan de zuidkust aangekomen valt het ons van een afstand direct op dat er veel groen tussen de huizen staat. Als we dichterbij komen blijken het allemaal vakantieparken te zijn voor de toeristen. Ja, dan moeten er toch wel palmen staan anders komt het zo kaal over op de foto's in de vakantiegidsen. Er zal wel veel water voor nodig zijn om dat hier zo groen te houden. De dag is nog niet helemaal benut maar we hebben het idee het eiland wel geheel gezien te hebben en gaan terug naar de boot en daarna met de kinderen naar de speeltuin.
Vandaag maandag 3-10 gaan we vertrekken naar Tenerife en we verwachten daar woensdag in de ochtend aan te komen.
Abonneren op:
Posts (Atom)