Het was de bedoeling vandaag te vertrekken maar gezien de voorspelling van wind en golven hebben we dit uitgesteld. De depressies komen en gaan en brengen daarmee ook nieuwe voorspellingen met zich mee. De veranderingen zijn groot.
Aan boord doen we enkele noodzakelijke klusjes. Motor en impeller nakijken. Toiletten openmaken en het binnenwerk van vaseline voorzien zodat het weer soepel gaat. We gaan ook naar het Carrickfergus museum en leren hoe de plaats is ontstaan en uitgegroeid tot wat het nu is. Allemaal als gevolg van het kasteel dat hier destijds gebouwd is. We krijgen te horen dat Jonathan Swift in Carrickfergus zijn inspiratie voor het boek Gullivers Reizen heeft opgedaan. In de middag doen we inkopen bij Sainsbury en zijn we weer klaar om morgen de reis te vervolgen.
Bij het vertrek blijkt de buiten marifoon het niet meer te doen. Als ik de buitenhoorn binnen aansluit werkt het wel naar behoren. Er zit dus iets fout bij de aansluiting buiten. Vandaag dus alleen binnen een marifoon die we gelukkig kunnen schakelen op de speaker buiten.
Het is kiezen of vandaag weg of hier nog een paar dagen blijven liggen. Met het huidige weerbeeld dat bijna dagelijks wisselt en niet echt bestendig is gaan we toch maar.
We vertrekken op de motor twee uur voor laag water. Voor de stroom op te pakken iets te vroeg maar als we wachten kunnen we de haven niet meer uit. Na een uurtje moet ik een trosje wier uit het roer halen. Even daarna gaat het zeil op en kunnen we met beide zeilen elk een kant zonder uitbomen. Dat gaat voor enkele mijlen goed maar dan moet toch de motor het weer overnemen. Als we voor Ardglass liggen is het even oppassen met het binnenlopen. Het is niet echt breed en er staat de hele dag al een deining.
Ardglass is een klein dorpje we zien veel verpaupering. We lopen rond en drinken koffie bij een winkel aan de vissershaven. Eenmaal binnen staat er op het bord dat er een warme maaltijd, aardappelen, vlees en salade geserveerd wordt voor 5 pond per persoon. Dat doen we, waardoor we niet meer aan boord hoeven te koken. Het is nog goed ook.
Maandag vertrekken we rond 8 uur. Er zijn al enkele kleine zeilboten een uurtje eerder gegaan. We gaan naar Howth. Er staat nog een lichte deining en geen wind of twee knopen uit alle richtingen. Het grootzeil blijft ingepakt. De pinnetjes van de stekker voor de marifoon schraap ik wat af met een pincet. Het resultaat is goed want hij werkt weer. Het was dus oxidatie.
De hele dag is grauw geweest. Door dit weer hebben we helaas niets van het natuurschoon en kusten mogen aanschouwen. Doordat de Ierse Zee een spiegel is zien we wel met de regelmaat een zeehond met zijn kop boven water uitkomen.
Howth ligt achter een eilandje dat geheel in de wolken hangt. Je kunt hier weer links en rechts van het eilandje naar Howth toe. Gezien de ondieptes aan de rechtse kant verkiezen wij voor de linkse kant. Pas als we de haven naderen zien we de ingang en de tonnen in de haven die de smalle toegang aangeven naar de jachthaven.
Dan trekt het open en zien we ook het achterland.
We krijgen via de marifoon de eerste en beste plek in de haven toegewezen. Als we liggen komt er een Ier voorbij varen die ons er op attent maakt dat twee boten verder de boot ligt die Daniel Craig gebruikte in de James Bond film "Casino Royal". Die hebben we wel even op de foto gezet. Ook vernemen we dat hier Bono moet wonen maar dat landgoed zal wel verder uit het dorp liggen. Of het klopt weten we niet.
Als we aan land gaan om de benen te strekken krijg ik de volle laag van een meeuw op mijn hoofd en jas en moet ik weer terug naar de boot om er weer toonbaar uit te zien.
We hebben het Ierse gastenvlaggetje gehesen en kunnen weer met euro's betalen. We hadden in onze portemonnaie inmiddels Engelse, Schotse, Ierse en Ultster ponden zitten.
Vandaag hebben we een dag met 23 graden en in de middag gaat zelfs de bimini open. Ook kan de korte broek vandaag weer aan. We verkennen Howth en doen de was. De afgelopen weken (vanaf het Caledonisch Kanaal) hebben we gedacht dat het winterseizoen zijn intrede had gedaan. In de havens was niets te doen en daarnaast staat onze oversteek van Schotland naar Ierland met 13 graden nog in ons geheugen. Hier hebben we het gevoel dat we weer in het zomerseizoen zitten. Niet alleen de temperatuur maar ook het leven in de haven. Vanavond is er een wedstrijd en er zijn zeker 40 boten uitgerukt.
Wat ons wel opvalt is dat het leven wel heel veel duurder is dan in noord Ierland. Hier heeft welvaart duidelijk een andere standaard. Er ligt hier een flinke vissersvloot en verse vis bij de vleet. Dat eten we dus als avondeten.
Op het moment dat ik dit schrijf is het 20.15 en zit ik in de kuip.
zondag 26 augustus 2018
dinsdag 21 augustus 2018
Ierland 1
We zijn nu in Ballycastle in Ierland aangekomen. Vanuit hier gezien zijn wij rechts van het eiland aan komen varen en wat blijkt de Puffins zitten op de meest linkse rots van het eiland Rathlin. Als we de havenmeester spreken krijgen we als reactie met de toeristentour wordt je in het midden van het eiland afgezet en moet je er naar toe lopen. De Puffins zitten echter aan de zeekant en er is een kans dat je ze vanaf land niet of nauwelijks zult zien. Los hiervan is het kouder geworden en zijn ze al naar een warmer oord vertrokken. (Volgens de havenmeester). De haven ingang is niet breed maar goed beschut en als je rustig vaart is dit geen enkel probleem. Niet te dicht aan bakboord komen, omdat je anders met de stroming erop gezet kunt worden. We krijgen een ligplaats aan een langssteiger direct bij de ingang. Een Duitser met een Hallberg Rassy 41, genaamd Manatee, die we ook al op het eiland Islay gesproken hebben komt tegen ons aan liggen. We wandelen na het eten nog wat naar het centrum en gaan op tijd naar bed.
Het is donderdag en we gaan langs het toeristen infocentrum. Na een aantal brochures bekeken te hebben en goed en uitgebreid advies gekregen te hebben door een heel vriendelijke dame (die tijd genoeg voor ons heeft). In de middag gaan we een stukje fietsen, het binnenland in. Doen nog een wasje en maken een planning voor morgen. Vanmorgen hebben we gehoord dat er in een plaatselijke pub traditionele live muziek is. We hebben nu dus ook een programma voor de avond.
De Duitsers, Angelica en Helmut, die naast ons zijn komen te liggen gaan met ons mee.
Een van de muzikanten speelde goed viool en toen wij hier over een compliment maakten kregen we te horen "dat mag ook wel want hij speelt al 80 jaar, hij is met zijn 12 jaar begonnen met spelen". Hij was dus al 92.
Vrijdag pakken we een hop on en hop off bus, Coastal Route, voor 8 pond van Ballycastle naar Coleraine. Gaan eerst naar het eindpunt, drinken hier koffie. Dit doen we om te bezien waar de punten zitten die we willen bekijken en fotograferen. We nemen de bus terug en stappen uit bij Bushmills. We bezoeken de distilleerderij en proeven twee Ierse whisky's. Nu kennen we de verschillen met de Schotse distilleerderijen. Dan gaan we in het dorp wat eten. We lopen terug naar de bushalte maar op het afgesproken tijdstip komt er geen bus. We stonden er zeker 10 minuten voor de aangekondigde tijd. Daar gaat ons schema voor het vervolg van de terugtocht. Als we bij de Giant Causeway aankomen hebben we nog maar een uur over hetgeen te kort is. We kijken hier even rond en nemen de laatste bus terug naar Ballycastle. Aan boord gebruiken we het avondeten en maken plannen voor morgen. Omdat we hier een paar dagen liggen en het niet druk is met pasanten, is de wasmachine elke dag vrij waardoor we alles wat we kunnen wassen weer schoon willen hebben. Als we terug komen van de was ophalen komen er drie roeiboten in het donker binnen. Deze boten hebben we ook in Port Ellen gezien. De roeispanen zijn gewoon vierkante balken met een ronding waar de handen op geplaatst kunnen worden bij het roeien. Maar oversteken met een roeiboot van Schotland naar Ierland met de heersende getijde stroming zou ik niet in mijn hoofd halen.
We nemen nogmaals de Coastal Route. Nu gaan we eerst naar de Giant Causeway hetgeen op de Unesco wereld erfgoed lijst staat. Het is mooi weer en hier nog niet druk. We staan versteld van de hoekige stenen pilaren. Het lijkt wel of iemand ze zo gestapeld heeft. Ook het pad lijkt wel geplaveid. Vreemd wat moeder natuur kan doen. Daarna gaan we naar Portrush en lopen door het drukke dorp. Hier zijn de kampioenschappen backpipers. We zien veel muzikanten in tenue en verschillende kleuren kilts. Helaas geen spelende groepen want ze houden een lange pauze en beginnen weer als we terug moeten voor de laatste bus. We komen weer langs de parkeerplaats van de Giant Causeway en nu staat het afgeladen vol met auto's en bussen. We gaan Ballycastle in om te eten en daarna wat drinken bij live muziek.
Zondag blijven we bij de boot vullen de watertank doen nog een laatste was en praten nog gezellig bij met onze buren. Wij willen morgen vertrekken maar zij blijven hier nog even liggen. Helmut laat zijn boot in Schotland achter voor de winter om volgend jaar de rest van de tocht te doen.
In de avond komt de Thalasa (Nederlands Tall Ship) in de haven liggen. We zagen deze ook al in Port Ellen.
We merken goed dat we wat later in het seizoen komen want in de ochtend en avond moet zo nu en dan toch de kachel aan.
We vertrekken uit Ballycastle met vol tuig en zeilen tot Fair Head. Dan lijkt het of de wind weg valt maar als we de cog (koers over de grond) zien we even 14,2 op de plotter. Dan valt het terug naar 13,7 en we vliegen vooruit. De stroom blijft wel meelopen maar wordt steeds minder. Uiteindelijk hebben we 43.5 zm in 5 uur afgelegd en staat er op het log 34 zm als gevaren. Net voor de haven zien we iets verder Belfast liggen. De twee grote kranen die voor de Titanic gebruikt zijn steken boven alles uit.
We meren af in Carrickfergus aan de langssteiger. Alhoewel op de kaart staat dat de hele haven is uitgebaggerd op 2.40 m liggen we met eb op 1.60 diepte. Dus 50 cm in de blubber. In het havenkantoor krijgen we te horen dat als we de eerste nacht direct betalen we er een tweede nacht gratis bij krijgen. Blijf je meer nachten liggen dan betaal je de vervolg nachten weer bij. Geen slechte regeling.
Je kunt in Belfast zelf gaan liggen maar dan lig je in het havengebied. Ver van winkels voor boodschappen en minder openbaar vervoer naar de stad. Lopend wel te doen maar dan moet je goed uit de voeten kunnen.
Dinsdag staan we op ons gemak op en nemen de trein naar Belfast. Voor 4,70 pond hebben we een dagretour. Bij het verlaten van de trein merkt een medewerker van de spoorwegen op dat we met het treinticket gratis met de bus naar de stad en terug kunnen. Belfast valt ons een beetje tegen, wel veel oude gebouwen in aparte stenen en kleuren en veel ornamenten op de gevels. We winkelen wat en als we wat willen eten komen we alleen maar burgertenten tegen. Als we denken iets gevonden te hebben kunnen we er alleen een broodje eten. Omdat we dat niet willen en vragen waar we dan goed terecht kunnen wijst ze ons de weg naar Avoca. Dat blijkt een winkel te zijn. Een soort Bijenkorf in het klein met erboven een restaurant. We eten daar warm met 4 personen voor totaal 34 pond. Geen geld en heel goed. Eenmaal aan tafel komt er iemand met karaf water met vier glazen brengen.
Deze eetgelegenheid hadden wij zelf nooit gevonden.
De afgelopen en komende week wordt feitelijk bepaald door het weer. De voorspelde regen valt wel mee. We zijn nog niet een keer echt nat geworden. Helaas bepalen de windkracht, richting en golfhoogte onze voortgang naar het zuiden. Maar tussen de depressies door komen we er wel.
Afgelopen nacht ging het flink te keer buiten. We hebben en flinke zuidwester en de golfslag daarvan loopt de haven in. Het lijkt wel of we op zee zitten.
Woensdag gaan we Carrickfergus verkennen. Na een stukje het centrum ingelopen te zijn gaan we Carrickfergus castle bezichtigen. Dan lunchen we aan boord en drinken in de kuip een kop koffie. Ondanks de wind is de temperatuur goed en schijnt het zonnetje regelmatig. Het is wel goed vasthouden aan boord want de zuidwester staat er nog steeds. Als je niet oplet wordt je zeeziek in de haven aan de steiger.
Direct aan de haven staat een grote Sainsbury voor de noodzakelijke boodschappen. Hier doen we de zware boodschappen. We moeten nog even voordat we weer thuis zijn.
Donderdag pakken we de trein weer en gaan eerst naar de botanische tuin. We komen in een totaal ander stadsdeel terecht. Als er een buitje valt gaan we het Palm House (een kas) in. Daarna ook nog even in het Tropical Ravine. Hier staan tropische planten en is het binnen 40 graden met een heel hoog gehalte vochtigheid.
Daarna bezoeken we het Ulster Museum. We lopen nog wat tussen de universiteiten, sommige bouwwerken hebben iets weg van een kasteel gezien de ornamenten, kantelen en torentjes. Ze steken af bij de moderne gebouwen. Bij Housebelfast gaan we wat eten en krijgen van de ober tips om te gaan doen. Uiteindelijk sluiten we de dag af bij Kelly's Cellar. Een gezellige, oude en heel drukke, pub met in de avond live muziek. De muziek viel ons helaas een beetje tegen.
Vrijdag bezoeken we St. George's Market. Een overdekte markt waar van alles te koop is. Vandaag is het onze eerste echte regendag. We gaan nog een keer naar Avoca en in de middag gaan we de muurschilderingen van de internationale muur bezien. Ook zien we hier de prikkeldraad afzetting op de muur en de twee poorten die vroeger het katholieke en protestantse deel van elkaar scheiden.
Door de kermisattractie waar we de hele week al in zitten heeft er een afmeerlijn een zwakke plek gekregen door schavielen. Ik haal er een stukje af en splits er een nieuwe lus aan.
We wilden morgen vertrekken maar als de weersvoorspelling bijgesteld wordt doen wij dat ook met onze plannen.
We blijven dus liggen.
Het is donderdag en we gaan langs het toeristen infocentrum. Na een aantal brochures bekeken te hebben en goed en uitgebreid advies gekregen te hebben door een heel vriendelijke dame (die tijd genoeg voor ons heeft). In de middag gaan we een stukje fietsen, het binnenland in. Doen nog een wasje en maken een planning voor morgen. Vanmorgen hebben we gehoord dat er in een plaatselijke pub traditionele live muziek is. We hebben nu dus ook een programma voor de avond.
De Duitsers, Angelica en Helmut, die naast ons zijn komen te liggen gaan met ons mee.
Een van de muzikanten speelde goed viool en toen wij hier over een compliment maakten kregen we te horen "dat mag ook wel want hij speelt al 80 jaar, hij is met zijn 12 jaar begonnen met spelen". Hij was dus al 92.
Vrijdag pakken we een hop on en hop off bus, Coastal Route, voor 8 pond van Ballycastle naar Coleraine. Gaan eerst naar het eindpunt, drinken hier koffie. Dit doen we om te bezien waar de punten zitten die we willen bekijken en fotograferen. We nemen de bus terug en stappen uit bij Bushmills. We bezoeken de distilleerderij en proeven twee Ierse whisky's. Nu kennen we de verschillen met de Schotse distilleerderijen. Dan gaan we in het dorp wat eten. We lopen terug naar de bushalte maar op het afgesproken tijdstip komt er geen bus. We stonden er zeker 10 minuten voor de aangekondigde tijd. Daar gaat ons schema voor het vervolg van de terugtocht. Als we bij de Giant Causeway aankomen hebben we nog maar een uur over hetgeen te kort is. We kijken hier even rond en nemen de laatste bus terug naar Ballycastle. Aan boord gebruiken we het avondeten en maken plannen voor morgen. Omdat we hier een paar dagen liggen en het niet druk is met pasanten, is de wasmachine elke dag vrij waardoor we alles wat we kunnen wassen weer schoon willen hebben. Als we terug komen van de was ophalen komen er drie roeiboten in het donker binnen. Deze boten hebben we ook in Port Ellen gezien. De roeispanen zijn gewoon vierkante balken met een ronding waar de handen op geplaatst kunnen worden bij het roeien. Maar oversteken met een roeiboot van Schotland naar Ierland met de heersende getijde stroming zou ik niet in mijn hoofd halen.
We nemen nogmaals de Coastal Route. Nu gaan we eerst naar de Giant Causeway hetgeen op de Unesco wereld erfgoed lijst staat. Het is mooi weer en hier nog niet druk. We staan versteld van de hoekige stenen pilaren. Het lijkt wel of iemand ze zo gestapeld heeft. Ook het pad lijkt wel geplaveid. Vreemd wat moeder natuur kan doen. Daarna gaan we naar Portrush en lopen door het drukke dorp. Hier zijn de kampioenschappen backpipers. We zien veel muzikanten in tenue en verschillende kleuren kilts. Helaas geen spelende groepen want ze houden een lange pauze en beginnen weer als we terug moeten voor de laatste bus. We komen weer langs de parkeerplaats van de Giant Causeway en nu staat het afgeladen vol met auto's en bussen. We gaan Ballycastle in om te eten en daarna wat drinken bij live muziek.
Zondag blijven we bij de boot vullen de watertank doen nog een laatste was en praten nog gezellig bij met onze buren. Wij willen morgen vertrekken maar zij blijven hier nog even liggen. Helmut laat zijn boot in Schotland achter voor de winter om volgend jaar de rest van de tocht te doen.
In de avond komt de Thalasa (Nederlands Tall Ship) in de haven liggen. We zagen deze ook al in Port Ellen.
We merken goed dat we wat later in het seizoen komen want in de ochtend en avond moet zo nu en dan toch de kachel aan.
We vertrekken uit Ballycastle met vol tuig en zeilen tot Fair Head. Dan lijkt het of de wind weg valt maar als we de cog (koers over de grond) zien we even 14,2 op de plotter. Dan valt het terug naar 13,7 en we vliegen vooruit. De stroom blijft wel meelopen maar wordt steeds minder. Uiteindelijk hebben we 43.5 zm in 5 uur afgelegd en staat er op het log 34 zm als gevaren. Net voor de haven zien we iets verder Belfast liggen. De twee grote kranen die voor de Titanic gebruikt zijn steken boven alles uit.
We meren af in Carrickfergus aan de langssteiger. Alhoewel op de kaart staat dat de hele haven is uitgebaggerd op 2.40 m liggen we met eb op 1.60 diepte. Dus 50 cm in de blubber. In het havenkantoor krijgen we te horen dat als we de eerste nacht direct betalen we er een tweede nacht gratis bij krijgen. Blijf je meer nachten liggen dan betaal je de vervolg nachten weer bij. Geen slechte regeling.
Je kunt in Belfast zelf gaan liggen maar dan lig je in het havengebied. Ver van winkels voor boodschappen en minder openbaar vervoer naar de stad. Lopend wel te doen maar dan moet je goed uit de voeten kunnen.
Dinsdag staan we op ons gemak op en nemen de trein naar Belfast. Voor 4,70 pond hebben we een dagretour. Bij het verlaten van de trein merkt een medewerker van de spoorwegen op dat we met het treinticket gratis met de bus naar de stad en terug kunnen. Belfast valt ons een beetje tegen, wel veel oude gebouwen in aparte stenen en kleuren en veel ornamenten op de gevels. We winkelen wat en als we wat willen eten komen we alleen maar burgertenten tegen. Als we denken iets gevonden te hebben kunnen we er alleen een broodje eten. Omdat we dat niet willen en vragen waar we dan goed terecht kunnen wijst ze ons de weg naar Avoca. Dat blijkt een winkel te zijn. Een soort Bijenkorf in het klein met erboven een restaurant. We eten daar warm met 4 personen voor totaal 34 pond. Geen geld en heel goed. Eenmaal aan tafel komt er iemand met karaf water met vier glazen brengen.
Deze eetgelegenheid hadden wij zelf nooit gevonden.
De afgelopen en komende week wordt feitelijk bepaald door het weer. De voorspelde regen valt wel mee. We zijn nog niet een keer echt nat geworden. Helaas bepalen de windkracht, richting en golfhoogte onze voortgang naar het zuiden. Maar tussen de depressies door komen we er wel.
Afgelopen nacht ging het flink te keer buiten. We hebben en flinke zuidwester en de golfslag daarvan loopt de haven in. Het lijkt wel of we op zee zitten.
Woensdag gaan we Carrickfergus verkennen. Na een stukje het centrum ingelopen te zijn gaan we Carrickfergus castle bezichtigen. Dan lunchen we aan boord en drinken in de kuip een kop koffie. Ondanks de wind is de temperatuur goed en schijnt het zonnetje regelmatig. Het is wel goed vasthouden aan boord want de zuidwester staat er nog steeds. Als je niet oplet wordt je zeeziek in de haven aan de steiger.
Direct aan de haven staat een grote Sainsbury voor de noodzakelijke boodschappen. Hier doen we de zware boodschappen. We moeten nog even voordat we weer thuis zijn.
Donderdag pakken we de trein weer en gaan eerst naar de botanische tuin. We komen in een totaal ander stadsdeel terecht. Als er een buitje valt gaan we het Palm House (een kas) in. Daarna ook nog even in het Tropical Ravine. Hier staan tropische planten en is het binnen 40 graden met een heel hoog gehalte vochtigheid.
Daarna bezoeken we het Ulster Museum. We lopen nog wat tussen de universiteiten, sommige bouwwerken hebben iets weg van een kasteel gezien de ornamenten, kantelen en torentjes. Ze steken af bij de moderne gebouwen. Bij Housebelfast gaan we wat eten en krijgen van de ober tips om te gaan doen. Uiteindelijk sluiten we de dag af bij Kelly's Cellar. Een gezellige, oude en heel drukke, pub met in de avond live muziek. De muziek viel ons helaas een beetje tegen.
Vrijdag bezoeken we St. George's Market. Een overdekte markt waar van alles te koop is. Vandaag is het onze eerste echte regendag. We gaan nog een keer naar Avoca en in de middag gaan we de muurschilderingen van de internationale muur bezien. Ook zien we hier de prikkeldraad afzetting op de muur en de twee poorten die vroeger het katholieke en protestantse deel van elkaar scheiden.
Door de kermisattractie waar we de hele week al in zitten heeft er een afmeerlijn een zwakke plek gekregen door schavielen. Ik haal er een stukje af en splits er een nieuwe lus aan.
We wilden morgen vertrekken maar als de weersvoorspelling bijgesteld wordt doen wij dat ook met onze plannen.
We blijven dus liggen.
donderdag 9 augustus 2018
West kust van Schotland
Vanmorgen vertrokken uit Corpach. Gisteren was het nog niet zeker of we wel zouden vertrekken gezien de wind. De voorspellingen waren gunstig maar afgelopen nacht hadden we in het basin nog flinke wind en twijfels. Het weerbericht was gunstig genoeg om twijfels weg te nemen. Vanmorgen on half negen waren we het sealock al uit. Een half uur eerder dan gepland. We komen precies op tijd bij Corran Narrows om de stroom mee te nemen. We varen Loch Linnhe af en na Shuna Island gaan we tussen de ondieptes en eilandjes verder op de Lynn of Lorn. Die gaat weer over in de Firth of Lorn en dan gaan we na Maiden Island door een nauwe doorgang (en een beetje zigzaggen) de Kerrera Sound op naar Oban. Hier meren we af in Oban Zelf aan de nieuwe Noorderpier. Deze staat niet in de Reeds. We hebben al meer tips van lokale zeilers gekregen over havens die niet in de Reeds staan en toch goed zijn.
De havenmeester geeft aan ons door dat we hier maximaal 3 dagen mogen blijven liggen. De douche is erg goed, groot en mooi. Helaas geen wasmachine. Ondanks de miezer af en toe konden we onze zeilpakken binnen ophangen zonder ze eerst te moeten laten drogen. Ons hoor je vandaag niet klagen over het weer. We gaan in Oban de stad verkennen en in The Oban Inn (gevestigd in 1790) nemen we een pint. Aansluitend blijven we hier ook eten en gaan dan terug naar de boot.
Op donderdag is het af en toe droog en gaan we de stad weer in. Later in de middag gaat de kachel aan tot we naar bed gaan. De hele nacht regent het hard en veel. In Nederland is het (te) warm en hier aan de westkust van Engeland is het overdag 16 graden. Het noordelijkste punt hebben we gehad tussen Peterhead en Lossymouth. Vanaf dat moment zijn we weer naar het zuiden gaan varen.
Als volgende haven hadden wij, in de geplande en uitgestippelde reis, het Crinan Chanel opgenomen en daarna rondvaren in Loch Fyne, Sound of Bute en Firth of Clyde en dan over te steken naar Ierland.
Door de aanhoudende droogte is de diepgang van het Crinan Chanel van 2,40 terug gebracht naar 1,80 meter. Wij kunnen en mogen er niet meer in. We moeten een alternatief gaan zoeken.
We kiezen ervoor om naar Port Ellen te varen. Een haven op de zuidelijke kant van het eiland Islay. Om 8 .00 uur gaan we weg uit Oban.
De dag begint een beetje sober. Gaat het nu wel of niet regenen of krijgen we straks de zon te zien?
We beginnen met door de Kerrera Sound te varen. We gaan gelijk op met een Sigma 38.
Dan verkiezen wij ervoor om de Firth of Lorn af te varen boven de Sound of Jura omdat je dan tussen enkele ondieptes door moet. De sigma 38 kiest hier wel voor. In de wind zitten grote fluctuatie van wel 30 graden. We proberen te zeilen maar het zit er niet in of we moeten kruisen en met 62 zm voor de boeg en Port Ellen in de nacht binnen lopen met rotsen en ondieptes voor de haven laten we graag aan een ander over. We varen tussen de elanden. Het ene moment zitten de eilanden in de nevel en het andere moment kunnen we volop genieten van de natuur.
Op de kaart zien we het eiland Mull liggen. Hier woonde Paul MCCartney (Ex Beatles) en heeft hij vermoedelijk inspiratie opgedaan voor het liedje Mull of Kintyre.
Nu hebben we aan de rechtse kant het Island of Mull liggen maar dat zien we niet door het druiligere weer. We horen op de marifoon het weer voor de Mull of Kintyre. We laten het eiland Jura links liggen. We worden tot 12.00 uur wel geconfronteerd met de variatie in wind van 1.6 tot 17 kn en met 30 graden verschil in richting. Dan lijkt er een stabiliteit in richting te zitten en wakkert de wind aan naar vlagen van 20/25 kn. Na vier en een half uur gaat de motor uit. We varen met vol tuig en lopen daarmee tussen de 7,5 en 8,5 kn maar zien met de regelmaat 9 tot 9,3 op de instrumenten. We varen door de Sound of Islay naar de Sound of Jura om met een bocht naar het westen uit te komen bij Port Ellen. Het laatste uur gaan we weer op de motor omdat we pal in de wind naar de haven moeten varen.
Om 17.50 meren we af in de haven van Port Ellen. We hebben 65 zm gevaren in iets minder dan tien uur. Deze haven ligt op het eiland Islay. De plaats zelf heeft 1000 inwoners en het hele eiland ongeveer 3000. Hier aan de haven staan 5 auto's van de Royal mail of Schotland. Wij snappen de verhouding op het aantal inwoners niet zo maar vermoedelijk worden er veel pakjes rondgebracht.
Ook kent dit eiland 8 distilleerderijen. Dat trekt hoopjes dagtoeristen aan die in de ochtend met de Ferry komen, naar een of twee distilleerderijen gaan en tegen de avond weer met de Ferry vertrekken. (Goed dat ze zelf niet rijden).
Aan de steiger ligt ook de Sigma 38. Als we vragen of hij ook lekker heeft kunnen zeilen krijgen we als reactie. Ja hoor wij liggen hier al een half uur en hebben lekker op het Fokje gevaren. Ik lach een keer en denk bij mezelf "dit is nou een typisch geval van zeilerslatijn".
Als we in de kuip zitten zien we achter onze boot een zeehond met zijn kop boven water uit komen. Kijkt even rond en duikt weer onder.
We ruimen aan boord het eea op, drinken wat en gaan eten. Dan besluiten we wat te gaan wandelen en zien bij een lokaal hotel dat er live muziek is. Op de terugweg gaan we hier naar binnen. Het is een etablissement waar ook veel plaatselijke bevolking komt. De drie muzikanten doen hun best en wij horen het graag aan. Ook voor de lokale bevolking is dit een uitje want aan de bar is het heel druk en wordt er flink geschonken. Er zijn klanten die amper het glas nog kunnen vasthouden. We gaan ruim op tijd voor sluiting weg.
Zondag blijven we liggen. We doen de was die in het zachte weer kan nadrogen op de boot. In de middag gaan we op de fiets het eiland over en fietsen de distilleerderij route. Bij de eerste kijken we vluchtig even rond. Deze hadden we ook al vanaf het water gezien. Dan fietsen we door naar de tweede om er een kop koffie te drinken. Bij het naar binnen gaan krijgen we een glaasje aangeboden. Dat slaan we uiteraard niet af. Het is een stevige opkikker (58 procent) en als je het koud hebt warm je er goed van op.
Als we terug zijn op de boot komt onze buurman net terug van een vistochtje op zee. Als we belangstelling tonen voor zijn vangst en vragen of we er een kunnen kopen, krijgen we er een van ongeveer 70 cm. Ons menu voor vanavond is dus bekend.
Het is maandag en we liggen hier nu twee nachten maar de voorspelling is zodanig dat we het stukje oceaan en of Ierse Zee nog niet willen pakken. We blijven nog twee dagen liggen.
Vandaag weer de fiets gepakt en richting vliegveld gefietst. Daar iets gegeten en gedronken en bergafwaarts met de wind in de rug terug gewaaid. Bijna niet hoeven trappen. De dag begon met miezer maar na tien minuten fietsen hield het op en kwam er blauw in de lucht. Terug op de boot nog lekker in de kuip gezeten. De wind heeft vandaag weer kuren want de richting varieert met 20 tot 40 graden en gaat van 4 kn naar 20 knopen en terug. Vandaag kwamen de zeehondjes in de haven weer even kijken of er nieuwe passanten waren.
Dinsdag 7 augustus pakken we de bus. Een enkeltje kost 4 pond pp en een dagkaart 10 pond. We nemen de dagkaart en gaan naar Bowmore. In de Harbour Inn drinken we koffie en gaan naar de Bowmore distilleerderij. Daar nemen we de rondtoer door de distilleerderij. Na een uur rondleiding krijgen we drie whisky's voorgeschoteld. Een van 12, een van 15 en een van 18 jaar.
We besluiten ook maar een fles voor thuis mee te nemen. Daarna gaan we terug naar de Harbour Inn voor een lunch. Heel goed eten voor een acceptabele prijs en vanuit het restaurant of de louche ruimte een heel mooi uitzicht over de baai. Na het eten pakken we de bus naar Askaig en terug naar Port Ellen. Morgen willen we al vroeg vertrekken. De Mull of Kintyre laten we ver links liggen omdat we Ballycastle willen aanlopen. Gezien de stroming bij het eiland Rathlin dat ervoor ligt willen we bij het eiland met HW Belfast aankomen waardoor we geen last hebben van de overfalls en de laatste zm in rustig vaarwater kunnen doorbrengen. We staan om 4 uur op met het idee om om vijf uur te vertrekken. We merken dat er meer wind staat dan de gribfiles opgeven. Dan is er in de nacht via de navtex een gail doorgegeven voor de hebriden en shetlands en wij hebben daar een uitloper van die niet zichtbaar is in de gribfiles. We besluiten om niet te vertrekken en gaan terug naar bed. In de middag ziet het er al weer beter uit en na wat rekenwerk vertrekken we om 14.00. We hebben een geweldige zeiltocht maar de termieten komt niet boven de 13 graden uit. Achter het stuur in de kuip komt het veel kouder over. Goed ingepakt met kraag tot over mijn oren, pet en handschoenen is het uit te houden. We zien drie buien over Ballycastle komen maar wij hebben zonneschijn. Langs het eiland Rathlin zien we een begin van de stroomrafelingen die zich aan het opbouwen zijn. We merken er nog niet veel van en kunnen onze weg gewoon vervolgen. De ingang van de haven laat zich pas zien als je er vlak voor bent en het lijkt allemaal heel smal. Om 18.00 uur liggen we afgemeerd en hebben we 30,5 zm afgelegd. Een mooi gemiddelde van 7,5. Als we goed en wel liggen en de zeilen hebben opgeborgen komt er weer een bui langs maar dan zitten wij al binnen aan de maaltijd. Nu hoeven wij het zout niet meer van het dek af te spoelen.
De havenmeester geeft aan ons door dat we hier maximaal 3 dagen mogen blijven liggen. De douche is erg goed, groot en mooi. Helaas geen wasmachine. Ondanks de miezer af en toe konden we onze zeilpakken binnen ophangen zonder ze eerst te moeten laten drogen. Ons hoor je vandaag niet klagen over het weer. We gaan in Oban de stad verkennen en in The Oban Inn (gevestigd in 1790) nemen we een pint. Aansluitend blijven we hier ook eten en gaan dan terug naar de boot.
Op donderdag is het af en toe droog en gaan we de stad weer in. Later in de middag gaat de kachel aan tot we naar bed gaan. De hele nacht regent het hard en veel. In Nederland is het (te) warm en hier aan de westkust van Engeland is het overdag 16 graden. Het noordelijkste punt hebben we gehad tussen Peterhead en Lossymouth. Vanaf dat moment zijn we weer naar het zuiden gaan varen.
Als volgende haven hadden wij, in de geplande en uitgestippelde reis, het Crinan Chanel opgenomen en daarna rondvaren in Loch Fyne, Sound of Bute en Firth of Clyde en dan over te steken naar Ierland.
Door de aanhoudende droogte is de diepgang van het Crinan Chanel van 2,40 terug gebracht naar 1,80 meter. Wij kunnen en mogen er niet meer in. We moeten een alternatief gaan zoeken.
We kiezen ervoor om naar Port Ellen te varen. Een haven op de zuidelijke kant van het eiland Islay. Om 8 .00 uur gaan we weg uit Oban.
De dag begint een beetje sober. Gaat het nu wel of niet regenen of krijgen we straks de zon te zien?
We beginnen met door de Kerrera Sound te varen. We gaan gelijk op met een Sigma 38.
Dan verkiezen wij ervoor om de Firth of Lorn af te varen boven de Sound of Jura omdat je dan tussen enkele ondieptes door moet. De sigma 38 kiest hier wel voor. In de wind zitten grote fluctuatie van wel 30 graden. We proberen te zeilen maar het zit er niet in of we moeten kruisen en met 62 zm voor de boeg en Port Ellen in de nacht binnen lopen met rotsen en ondieptes voor de haven laten we graag aan een ander over. We varen tussen de elanden. Het ene moment zitten de eilanden in de nevel en het andere moment kunnen we volop genieten van de natuur.
Op de kaart zien we het eiland Mull liggen. Hier woonde Paul MCCartney (Ex Beatles) en heeft hij vermoedelijk inspiratie opgedaan voor het liedje Mull of Kintyre.
Nu hebben we aan de rechtse kant het Island of Mull liggen maar dat zien we niet door het druiligere weer. We horen op de marifoon het weer voor de Mull of Kintyre. We laten het eiland Jura links liggen. We worden tot 12.00 uur wel geconfronteerd met de variatie in wind van 1.6 tot 17 kn en met 30 graden verschil in richting. Dan lijkt er een stabiliteit in richting te zitten en wakkert de wind aan naar vlagen van 20/25 kn. Na vier en een half uur gaat de motor uit. We varen met vol tuig en lopen daarmee tussen de 7,5 en 8,5 kn maar zien met de regelmaat 9 tot 9,3 op de instrumenten. We varen door de Sound of Islay naar de Sound of Jura om met een bocht naar het westen uit te komen bij Port Ellen. Het laatste uur gaan we weer op de motor omdat we pal in de wind naar de haven moeten varen.
Om 17.50 meren we af in de haven van Port Ellen. We hebben 65 zm gevaren in iets minder dan tien uur. Deze haven ligt op het eiland Islay. De plaats zelf heeft 1000 inwoners en het hele eiland ongeveer 3000. Hier aan de haven staan 5 auto's van de Royal mail of Schotland. Wij snappen de verhouding op het aantal inwoners niet zo maar vermoedelijk worden er veel pakjes rondgebracht.
Ook kent dit eiland 8 distilleerderijen. Dat trekt hoopjes dagtoeristen aan die in de ochtend met de Ferry komen, naar een of twee distilleerderijen gaan en tegen de avond weer met de Ferry vertrekken. (Goed dat ze zelf niet rijden).
Aan de steiger ligt ook de Sigma 38. Als we vragen of hij ook lekker heeft kunnen zeilen krijgen we als reactie. Ja hoor wij liggen hier al een half uur en hebben lekker op het Fokje gevaren. Ik lach een keer en denk bij mezelf "dit is nou een typisch geval van zeilerslatijn".
Als we in de kuip zitten zien we achter onze boot een zeehond met zijn kop boven water uit komen. Kijkt even rond en duikt weer onder.
We ruimen aan boord het eea op, drinken wat en gaan eten. Dan besluiten we wat te gaan wandelen en zien bij een lokaal hotel dat er live muziek is. Op de terugweg gaan we hier naar binnen. Het is een etablissement waar ook veel plaatselijke bevolking komt. De drie muzikanten doen hun best en wij horen het graag aan. Ook voor de lokale bevolking is dit een uitje want aan de bar is het heel druk en wordt er flink geschonken. Er zijn klanten die amper het glas nog kunnen vasthouden. We gaan ruim op tijd voor sluiting weg.
Zondag blijven we liggen. We doen de was die in het zachte weer kan nadrogen op de boot. In de middag gaan we op de fiets het eiland over en fietsen de distilleerderij route. Bij de eerste kijken we vluchtig even rond. Deze hadden we ook al vanaf het water gezien. Dan fietsen we door naar de tweede om er een kop koffie te drinken. Bij het naar binnen gaan krijgen we een glaasje aangeboden. Dat slaan we uiteraard niet af. Het is een stevige opkikker (58 procent) en als je het koud hebt warm je er goed van op.
Als we terug zijn op de boot komt onze buurman net terug van een vistochtje op zee. Als we belangstelling tonen voor zijn vangst en vragen of we er een kunnen kopen, krijgen we er een van ongeveer 70 cm. Ons menu voor vanavond is dus bekend.
Het is maandag en we liggen hier nu twee nachten maar de voorspelling is zodanig dat we het stukje oceaan en of Ierse Zee nog niet willen pakken. We blijven nog twee dagen liggen.
Vandaag weer de fiets gepakt en richting vliegveld gefietst. Daar iets gegeten en gedronken en bergafwaarts met de wind in de rug terug gewaaid. Bijna niet hoeven trappen. De dag begon met miezer maar na tien minuten fietsen hield het op en kwam er blauw in de lucht. Terug op de boot nog lekker in de kuip gezeten. De wind heeft vandaag weer kuren want de richting varieert met 20 tot 40 graden en gaat van 4 kn naar 20 knopen en terug. Vandaag kwamen de zeehondjes in de haven weer even kijken of er nieuwe passanten waren.
Dinsdag 7 augustus pakken we de bus. Een enkeltje kost 4 pond pp en een dagkaart 10 pond. We nemen de dagkaart en gaan naar Bowmore. In de Harbour Inn drinken we koffie en gaan naar de Bowmore distilleerderij. Daar nemen we de rondtoer door de distilleerderij. Na een uur rondleiding krijgen we drie whisky's voorgeschoteld. Een van 12, een van 15 en een van 18 jaar.
We besluiten ook maar een fles voor thuis mee te nemen. Daarna gaan we terug naar de Harbour Inn voor een lunch. Heel goed eten voor een acceptabele prijs en vanuit het restaurant of de louche ruimte een heel mooi uitzicht over de baai. Na het eten pakken we de bus naar Askaig en terug naar Port Ellen. Morgen willen we al vroeg vertrekken. De Mull of Kintyre laten we ver links liggen omdat we Ballycastle willen aanlopen. Gezien de stroming bij het eiland Rathlin dat ervoor ligt willen we bij het eiland met HW Belfast aankomen waardoor we geen last hebben van de overfalls en de laatste zm in rustig vaarwater kunnen doorbrengen. We staan om 4 uur op met het idee om om vijf uur te vertrekken. We merken dat er meer wind staat dan de gribfiles opgeven. Dan is er in de nacht via de navtex een gail doorgegeven voor de hebriden en shetlands en wij hebben daar een uitloper van die niet zichtbaar is in de gribfiles. We besluiten om niet te vertrekken en gaan terug naar bed. In de middag ziet het er al weer beter uit en na wat rekenwerk vertrekken we om 14.00. We hebben een geweldige zeiltocht maar de termieten komt niet boven de 13 graden uit. Achter het stuur in de kuip komt het veel kouder over. Goed ingepakt met kraag tot over mijn oren, pet en handschoenen is het uit te houden. We zien drie buien over Ballycastle komen maar wij hebben zonneschijn. Langs het eiland Rathlin zien we een begin van de stroomrafelingen die zich aan het opbouwen zijn. We merken er nog niet veel van en kunnen onze weg gewoon vervolgen. De ingang van de haven laat zich pas zien als je er vlak voor bent en het lijkt allemaal heel smal. Om 18.00 uur liggen we afgemeerd en hebben we 30,5 zm afgelegd. Een mooi gemiddelde van 7,5. Als we goed en wel liggen en de zeilen hebben opgeborgen komt er weer een bui langs maar dan zitten wij al binnen aan de maaltijd. Nu hoeven wij het zout niet meer van het dek af te spoelen.
vrijdag 3 augustus 2018
Het Caledonisch Chanel (deel 2)
We besluiten nog een dag in Fort Augustus te blijven omdat de voorspelling veel regen is. We gebruiken deze dag om achter de sluis te gaan liggen. Omdat we vooraan liggen gaan we ook als eerste de sluis in. Hier moeten we vijf sluizen achter elkaar hebben en elke keer stijgen we tussen de 2,5 en 3 meter. Na de sluizen liggen we ongeveer 30 meter boven de zeespiegel. Na de sluis vinden we een plekje aan een van de pontons met water en elektra. Het slechte weer blijft uit en we besluiten zelfs te wassen. Met het zonnetje en de wind kunnen we zelfs de was aan boord drogen. In de avond is er in een pub live muziek van de Blackrock Ceilidh band waar we naar toe gaan. We vinden zelf nog een plek vooraan bij de band. Het zijn vier zeer enthousiaste muzikanten. Een met viool, een accordeon, een gitarist en een drummer. Maar al snel worden er instrumenten gewisseld door een saxofoon, banjo, mandoline en twee verschillende doedelzakken. We hebben het naar onze zin.
Zaterdag gaan we weer een stukje verder. Eerst twee sluizen zodat we weer vijf meter omhoog gaan. Dan een swingbrug en komen we op Loch Oich. Het hoogste punt. Hier liggen de meeste tonnen van het hele kanaal. Dat is ook wel nodig want er zitten zeer ondiepe stukken bij. De bergen aan onze bakboordkant zijn 495 meter hoog en imposant. Als we Loch Oich overgestoken hebben gaan we door de Laggan swingbridge en komen we weer in een mooi stukje natuur terecht. Ze noemen dit op de kaart de Laggan Avenue. Net voor de sluis gaan we liggen om te lunchen. Als we goed en wel liggen barst er een flinke bui los.
Als de bui weg is en we naar buiten willen om de omgeving te verkennen gaat de sluis open en besluiten we door de sluis te gaan en buiten de sluis te gaan liggen. Dit is de eerste sluis die weer naar beneden gaat. Het zijn twee sluizen maar de sluiswachter doet ze in een keer dus zakken we ineens 5 meter. Direct na de sluis is alleen een haven voor de verhuurboten en daar willen we niet tussen liggen. Geen winkel te zien. Er is nog tijd genoeg om voor sluitingstijd de volgende sluizen en bruggen te halen. We varen door en steken Loch Lochy over. Hier krijgen we ook Ben Nevis te zien. Dit is de hoogste berg van Engeland. We zien er zelfs op verschillende plekken nog sneeuw liggen. Op het einde van het Loch worden we misleid door de vele viskweekvijvers die daar drijven. We zitten aan de verkeerde kant maar na de vijvers kunnen we oversteken en gaan we naar Gairlochy vaargeul. Voor de ingang is het ook hier weer, niet direct aanvaren maar bakboord aanhouden en net voor de ingang naar stuurboord. We roepen het Gairlochy Lock op en kunnen direct naar binnen. De sluiswachter geeft aan dat ook hij twee sluizen in een keer doet waardoor we weer 5 meter naar beneden gaan. Ook zal hij zorgen dat de Gairlochy swingbridge en de Moy swingbridge voor ons open gaan. We varen door een stukje kanaal met veel groen en aan de ene kant bergen en aan de andere kant dalen. We genieten opnieuw van het uitzicht en meren uiteindelijk af voor Neptunes Staircase. Dit zijn 8 sluizen achter elkaar waar je dan ongeveer 20 meter lager uitkomt. Het zou weer een slechte dag worden maar na het buitje tijdens onze lunch blijven we verschoond van meerdere buien. De zon komt zelfs af en toe door.
Achter ons ligt een wat ouder maar zeer luxe passagiersschip. We spreken even met de ingehuurde Nederlandse schipper. Er kunnen 12 passagiers op en er zijn 6 bemanningsleden. Je kunt aangeven wat je wil gaan doen en zij regelen het bergwandelingen, bezoek aan whisky destilleerderij of noem het maar op tijdens de reis van hier naar Inverness. De prijs 5.000,-- euro per persoon.
In Banavie gaan we uit eten bij The Lochy. Niet duur en toch goed. Midden in de nacht komt er een depressie over met windkracht negen. Heel veel regen en hele stevige rukwinden. De boot schudt en rukt flink aan de afmeerlijnen. Zulke rukwinden heb ik zelden gehad in al die jaren dat ik zeil.
Zondag staan we op ons gemak op en nemen we de bus naar Fort William, lopen door de winkelstraat en doen onze inkopen bij Morrison en we eten tussen de middag iets bij een koffiehuis. Het personeel komt bij ons gestrest over. De bestelling gaat fout en we horen regelmatig dat iets er niet meer is. De koffie ging in meeneem bekers want er waren ook geen kopjes meer beschikbaar. Dan gaat midden op de dag het bordje met gesloten op de deur. We nuttigen onze "bestelling" en als we klaar zijn gaat het bordje weer op open. Of ze konden de drukte niet aan of ze hebben inkopen gedaan. Wie zal het zeggen.
Ondanks het druilerige weer blijven we zo goed als droog en hoeft er feitelijk niets uitgehangen te worden.
We gaan nog langs het treinstation en regelen treinkaartjes voor de maandag.
We willen naar Glennfinnan en Mallaig. We nemen een retourtje Banavie - Mallaig. Dat kan met de stoomtrein voor 36 pond en zo wordt het ook in de folders verkocht. Met de gewone trein leg je hetzelfde traject af voor 14,55 pond. Dat verschil vinden we toch iets te groot. Dan maar geen stoomtrein. We krijgen voor deze reis 16 kaartjes voor 4 personen. Een kaartje voor heen en terugreis en plaats bewijzen voor heen en terug reis. Eenmaal in de trein blijken onze stoelen bezet maar als we de plaats bewijzen laten zien wordt er plaats gemaakt. Gereserveerde stoelen zijn voorzien van een mededeling gereserveerd. Het verwijderen daarvan kan een boete opleveren van 200 pond. En ze waren verwijderd. Ze kozen toch eieren voor hun geld. Liever opstaan dan een conducteur erbij. De tocht voert ons door de Schotse hooglanden. We gaan over en door de bergen. We gaan ook over de Glenfillan een mooie brug over een dal dat op diverse plaatjes, boeken en ansichtkaarten voorkomt. We maken veel foto's door de ramen. Er zullen er wel een paar mislukt zijn maar dat nemen we voor lief.
In Mallaig lopen we wat rond en gaan daar eten bij de Chlachain Inn. Daarna lopen we nog wat rond en dan is het tijd voor de retourreis.
Onze reis door het Caledonisch kanaal zit er bijna op. Morgen gaan we Neptun's Staircase doen. Acht sluizen naar beneden. We willen dan ook de twee sluizen erna nog doen (weer 5 meter omlaag) en in het basin overnachten. Dan de papierwinkel afwerken en ons afmelden. Woensdag pakken we dan om 8 uur de laatste sluis en varen dan op Loch Linnhe dat een rechtstreekse verbinding heeft met de zee. In het basin waait het in de avond hard in tegenstelling tot het weerbericht. Maar op woensdagochtend besluiten we na de watertank water gevuld te hebben toch te vertrekken. We zakken in de sluis nog 1,5 meter en zitten dan op Loch Linnhe.
Verstuurd vanaf mijn iPad
Zaterdag gaan we weer een stukje verder. Eerst twee sluizen zodat we weer vijf meter omhoog gaan. Dan een swingbrug en komen we op Loch Oich. Het hoogste punt. Hier liggen de meeste tonnen van het hele kanaal. Dat is ook wel nodig want er zitten zeer ondiepe stukken bij. De bergen aan onze bakboordkant zijn 495 meter hoog en imposant. Als we Loch Oich overgestoken hebben gaan we door de Laggan swingbridge en komen we weer in een mooi stukje natuur terecht. Ze noemen dit op de kaart de Laggan Avenue. Net voor de sluis gaan we liggen om te lunchen. Als we goed en wel liggen barst er een flinke bui los.
Als de bui weg is en we naar buiten willen om de omgeving te verkennen gaat de sluis open en besluiten we door de sluis te gaan en buiten de sluis te gaan liggen. Dit is de eerste sluis die weer naar beneden gaat. Het zijn twee sluizen maar de sluiswachter doet ze in een keer dus zakken we ineens 5 meter. Direct na de sluis is alleen een haven voor de verhuurboten en daar willen we niet tussen liggen. Geen winkel te zien. Er is nog tijd genoeg om voor sluitingstijd de volgende sluizen en bruggen te halen. We varen door en steken Loch Lochy over. Hier krijgen we ook Ben Nevis te zien. Dit is de hoogste berg van Engeland. We zien er zelfs op verschillende plekken nog sneeuw liggen. Op het einde van het Loch worden we misleid door de vele viskweekvijvers die daar drijven. We zitten aan de verkeerde kant maar na de vijvers kunnen we oversteken en gaan we naar Gairlochy vaargeul. Voor de ingang is het ook hier weer, niet direct aanvaren maar bakboord aanhouden en net voor de ingang naar stuurboord. We roepen het Gairlochy Lock op en kunnen direct naar binnen. De sluiswachter geeft aan dat ook hij twee sluizen in een keer doet waardoor we weer 5 meter naar beneden gaan. Ook zal hij zorgen dat de Gairlochy swingbridge en de Moy swingbridge voor ons open gaan. We varen door een stukje kanaal met veel groen en aan de ene kant bergen en aan de andere kant dalen. We genieten opnieuw van het uitzicht en meren uiteindelijk af voor Neptunes Staircase. Dit zijn 8 sluizen achter elkaar waar je dan ongeveer 20 meter lager uitkomt. Het zou weer een slechte dag worden maar na het buitje tijdens onze lunch blijven we verschoond van meerdere buien. De zon komt zelfs af en toe door.
Achter ons ligt een wat ouder maar zeer luxe passagiersschip. We spreken even met de ingehuurde Nederlandse schipper. Er kunnen 12 passagiers op en er zijn 6 bemanningsleden. Je kunt aangeven wat je wil gaan doen en zij regelen het bergwandelingen, bezoek aan whisky destilleerderij of noem het maar op tijdens de reis van hier naar Inverness. De prijs 5.000,-- euro per persoon.
In Banavie gaan we uit eten bij The Lochy. Niet duur en toch goed. Midden in de nacht komt er een depressie over met windkracht negen. Heel veel regen en hele stevige rukwinden. De boot schudt en rukt flink aan de afmeerlijnen. Zulke rukwinden heb ik zelden gehad in al die jaren dat ik zeil.
Zondag staan we op ons gemak op en nemen we de bus naar Fort William, lopen door de winkelstraat en doen onze inkopen bij Morrison en we eten tussen de middag iets bij een koffiehuis. Het personeel komt bij ons gestrest over. De bestelling gaat fout en we horen regelmatig dat iets er niet meer is. De koffie ging in meeneem bekers want er waren ook geen kopjes meer beschikbaar. Dan gaat midden op de dag het bordje met gesloten op de deur. We nuttigen onze "bestelling" en als we klaar zijn gaat het bordje weer op open. Of ze konden de drukte niet aan of ze hebben inkopen gedaan. Wie zal het zeggen.
Ondanks het druilerige weer blijven we zo goed als droog en hoeft er feitelijk niets uitgehangen te worden.
We gaan nog langs het treinstation en regelen treinkaartjes voor de maandag.
We willen naar Glennfinnan en Mallaig. We nemen een retourtje Banavie - Mallaig. Dat kan met de stoomtrein voor 36 pond en zo wordt het ook in de folders verkocht. Met de gewone trein leg je hetzelfde traject af voor 14,55 pond. Dat verschil vinden we toch iets te groot. Dan maar geen stoomtrein. We krijgen voor deze reis 16 kaartjes voor 4 personen. Een kaartje voor heen en terugreis en plaats bewijzen voor heen en terug reis. Eenmaal in de trein blijken onze stoelen bezet maar als we de plaats bewijzen laten zien wordt er plaats gemaakt. Gereserveerde stoelen zijn voorzien van een mededeling gereserveerd. Het verwijderen daarvan kan een boete opleveren van 200 pond. En ze waren verwijderd. Ze kozen toch eieren voor hun geld. Liever opstaan dan een conducteur erbij. De tocht voert ons door de Schotse hooglanden. We gaan over en door de bergen. We gaan ook over de Glenfillan een mooie brug over een dal dat op diverse plaatjes, boeken en ansichtkaarten voorkomt. We maken veel foto's door de ramen. Er zullen er wel een paar mislukt zijn maar dat nemen we voor lief.
In Mallaig lopen we wat rond en gaan daar eten bij de Chlachain Inn. Daarna lopen we nog wat rond en dan is het tijd voor de retourreis.
Onze reis door het Caledonisch kanaal zit er bijna op. Morgen gaan we Neptun's Staircase doen. Acht sluizen naar beneden. We willen dan ook de twee sluizen erna nog doen (weer 5 meter omlaag) en in het basin overnachten. Dan de papierwinkel afwerken en ons afmelden. Woensdag pakken we dan om 8 uur de laatste sluis en varen dan op Loch Linnhe dat een rechtstreekse verbinding heeft met de zee. In het basin waait het in de avond hard in tegenstelling tot het weerbericht. Maar op woensdagochtend besluiten we na de watertank water gevuld te hebben toch te vertrekken. We zakken in de sluis nog 1,5 meter en zitten dan op Loch Linnhe.
Verstuurd vanaf mijn iPad
Abonneren op:
Posts (Atom)