Met kerst thuis

Niet volgens de planning maar wel blij dat ik met de kerst toch thuis bij Bianca ben.
De afgelopen tijd ben ik bezig geweest met het regelen en verdelen van de spullen van mijn moeder. De momenten dat het even droog was heb ik gebruikt om ook nog wat in mijn tuin te werken. Dat was na een half jaar dringend nodig.
Gedurende de komende dagen zal ik de laatste foto's op de site zetten zodat we daar ook weer bij zijn.
Voor alle lezers van de blog een hele fijne kerst en een heel mooi maar vooral gezond nieuwjaar.

Weer thuis

Deze update komt vanuit het vliegveld. Ik zit te wachten op mijn vlucht naar huis.
Gisteren is mijn moeder overleden en vandaag kon ik al een vlucht terug nemen. Weliswaar via Brussel maar dat maakt niet veel uit met Schiphol. Vanuit Tenerife kun je ook goed via Eindhoven vliegen maar dan moest ik nog twee dagen wachten.
Als het allemaal goed gaat zal ik 18.40 landen.
Na bijna zes maanden varen met een temperatuur van 20 graden en meer verwacht ik het wel koud te zullen hebben. Net gezien op het bord dat ik moet rekenen op een actuele temperatuur (middag) van 8 graden.

Tenerife

We beginnen met het verkennen van het hotel en het zwembad en maken ons het de eerste dag erg gemakkelijk. Dag twee staat nog in het kader van rustig aan doen en Bart gaat het klimgebied verkennen. In de middag gaan we in Los Christianos wat winkels bekijken en een terrasje met internet pakken. Zondagochtend ga ik met Bart en Bianca naar het klimgebied en wandelen we door een prachtig stukje natuur in Ortiz in de buurt van Villa de Arico. Een van de vele klimgebieden die hier op Tenerife zijn met een moeilijkheidsgraad zowel voor de beginner als voor de gevorderde klimmer. De kinderen gaan hier ook klimmen en ik doe het beperkt ook. Met de auto rijden we rond het eiland en vooral de noordwest kant van het eiland is prachtig groen met veel bergweggetjes en echte haarspeldbochten. Helaas zitten we snel in de laag hangende bewolking en kunnen we op de aangegeven fotostops niet veel zien. We verdelen de dagen met winkelen, klimmen en sightseeing van het eiland in alle hoeken. We hebben diverse dorpjes geheel in zijn eerste versnelling moet doorkruisen (zo steil maar wel mooi). Tussendoor maken we gebruik van het zwembad in het hotel.
Wat opvalt zijn de vele auto's op dit eiland en het ontbreken van voldoende parkeerplaatsen. Grote steden zijn eigenlijk niet met de auto bereikbaar of je moet heel vroeg komen de auto perikelen en niet meer verplaatsen die dag. In Santa Cruz zagen we veel auto's dubbel geparkeerd staan en rijdende door de stad merkten we dat bijna niemand zich houdt aan aan stoplicht. Het gevolg is dat, ook als je door een groen licht rijdt, je moet opletten op verkeer dat toch door rood rijdt. Ik hebt zelfs een toeterende automobilist achter me gehad omdat ik voor een rood licht bleef wachten. Toen ik niet doorreed werd ik gepasseerd.
Een van de hoogte punten is wel het bezoek aan de vulkaan El Teide. Ruim 3700 meter hoog. Zowel de weg er naar toe, het gebied rond de vulkaan alsmede de weg terug (via een ander route natuurlijk) zijn de moeite waard om het te aanschouwen. Ook hier zullen de foto's op de site komen zodra er weer een redelijke internet verbinding is.

Altijd vakantie

Regelmatig krijg ik de vraag hoe het is om altijd vakantie te hebben.
Natuurlijk ik ben gestopt met werken en ben gaan zeilen. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dan altijd vakantie hebt.
Heb medelijden met mij! Wat ik doe is allesbehalve een eeuwige vakantie. Dit is voor sommige thuisblijvers echter moeilijk voor te stellen. En ik moet toegeven, de foto's die geplaatst worden op de blog, helpen niet om jullie het beeld van een strafkamp in te prenten. En ja, ook de foto's stralen een eeuwigdurende vakantiesfeer uit, ik weet, ik weet… Op minder aangename momenten, die er regelmatig zijn, wordt simpelweg het fototoestel niet gepakt. Moet ik misschien toch maar eens doen.
Zie het meer als een veranderde levenswijze.
Hoe omschrijf ik dan het cruisersleven?
Er is altijd, altijd, werk te doen. Het dagelijks onderhoud aan de boot, motor en uitrusting, reparaties, voorbereiding van de volgende tocht, in iedere haven uitpuzzelen waar je terecht kunt voor … noem maar op… (je loopt regelmatig kilometers langs drukke autowegen naar een of andere speciaalzaak), weerberichten binnenhalen om in te schatten of we nog wel veilig op een ankerplaats liggen en wanneer we wel/niet kunnen/moeten vertrekken voor een volgende etappe. Natuurlijk ook de gewone huishoudelijke werkzaamheden, maar boodschappen doen neemt hier zo een have dag in beslag (grote supermarkten liggen per definitie aan de andere kant van de stad) en kleding wassen makkelijk een dag. Stel je voor, je heb was voor drie machines, er is er maar een. Daarvoor moet je eerst 12 minuten lopen om te kijken of de wasmachine vrij is, dan je was daar naar toe brengen, ruim voordat hij klaar is moet je erbij zitten want anders stopt de volgende zijn was er in. Dan loop je 12 minuten terug om eea op te hangen zit je tien minuten en moet je terug voor de volgende wasbeurt. Weer 12 minuten lopen, was eruit halen en nieuwe erin stoppen, terug lopen, ophangen en weer terug voor de volgende was. Dag dag en 10 kilometer gelopen.
Vers brood halen als je op een ankerplek ligt. Begint met 10 tot 15 minuten roeien of motor op de bijboot plaatsen, bakker zoeken, brood kopen en terug roeien. Gauw een uurtje bij elkaar.
Naast het werk is er de zorg of alles wel heel blijft en zo niet hoe we dan eea kunnen repareren, of we niet in zwaar weer terecht komen, het varen in de mist, aanlopen van havens met brekende golven in de haveningang, de spanning die we voelen iedere keer als we een donkere nacht invaren, zorgen over onze kosten in relatie tot onze begroting, zorgen over het weer dat zich al tijden niet houdt aan het normale patroon en wat dit dan betekent voor het vervolg van onze reis, zeker voor straks de grote oversteek van de oceaan maar ook de reis al naar de Canarische Eilanden en de Kaapverden... en gebroken nachten als de boot door golven en deining erg rolt op een ankerplaats of als de wind 's nachts aantrekt,
Klaagzang? Nee hoor, zeer zeker niet.

Maar nu heb ik wel vakantie. We zitten heerlijk in een groot hotel met zwembad voor de komende 14 dagen en hebben een auto gehuurd om het hele eiland te verkennen.
Het internet is hier wel een grot probleem. Je moet per dag internettijd kopen maar vooraf wordt er al gezegd. Doe het vandaag maar niet want het werkt niet.

Tenerife

We vertrekken maandag in de namiddag en kunnen direct na het verlaten van de haven het zeil zetten. Het wordt snel donker en we zien Lanzarote met de vele lichtjes vanaf het water. Rond acht uur varen we tussen Lanzarote en Fuerteventura in en verwisselen we de lichtjes van Lanzarote voor die van Fuerteventura. Bij het aanbreken van de nieuwe dag is het eiland alleen nog te zien met contouren. Begin van de middag worden de contouren van Gran Canaria zichtbaar en twee uur later die van Tenerife. Bij het vallen van de avond verwisselen we de lichtjes van Gran Canaria voor die van Tenerife.
We varen al vanaf het vertrek over een boeg en die hoeven we niet te wisselen.
Vroeg in de ochtend bereiken we de haven van SAN Miguel aan de zuidkant van Tenerife.
Deze haven ligt tussen de vakantieparken en golfterreinen.
Hier blijven we even liggen.

Lanzarote

We huren een auto voor twee dagen en besluiten donderdag het noorden te bezien en vrijdag het zuiden van Lanzarote.

Donderdag 30-10-2014
Vanmorgen om 8 uur de auto opgehaald. Normaal is dat pas om 9 uur maar omdat vandaag een groot cruiseschip, de "Aida" aankomt zijn we blij dat we iets eerder mochten. Dat zal me een drukte geven. Waar de hele week een paar auto's staan op het parkeerterrein van de verhuurder staat het nu vol met auto's.
We beginnen met het halen van gas want dat scheelt een hoop sjouw werk. Daarna rijden we door kleine witte dorpjes naar het uiterste noorden. Daar is op 600 meter hoogte een uitkijkpunt.
Vanaf dit punt kijk je op Isla Graciosa en Isla de Alegranza twee eilanden die een beschermd natuurgebied zijn. Op Isla Graciosa kunt je met de boot ook komen mits je 10 werkdagen voor aankomst een permit hebt aangevraagd. Zowel de ankerplaats als de haven. Je ligt er beschut aan de zuidkant maar er is geen elektra in de haven alleen water. Het weer is ons gunstig gezind want we kunnen heel ver kijken. We verbazen ons over het landschap. Dor met weinig groen. Wel zien we zwarte egale stukjes land maar hier staat niets op. Vermoedelijk zal dit in een ander jaargetijde er iets groener uitzien. Het enige groen dat we zien zijn een paar cactussen en wat palmbomen, maar die vragen ook dringend om wat water. Overheersend is het lava gesteente. Lanzarote is een vulkanisch eiland dat 25 miljoen jaar geleden is ontstaan door diverse vulkaan uitbarstingen. Er is een vulkaan die al 5.000 jaar geen uitbarsting meer heeft gehad. En voor deze vulkaan is er ook een mogelijkheid om door lava ontstane grotten te bezichtigen. Cuave de Verdes genaamd. Deze heeft een gangenstelsel van 7 kilometer waarvan er voor de toeristen 1 Kilometer te bezichtigen is onder begeleiding van een gids. Het is werkelijk trapje op trapje af en soms moeten we gehurkt onze weg vervolgen. Het is zeer indrukwekkend en sommige "kamers" zijn wel 15 meter hoog. Er is een kamer waar regelmatig concerten gegeven worden vanwege de akoestiek. In een andere kamer/grot hebben ze met de juiste belichting ook een optisch grapje uitgehaald door een watertje van amper 20 cm diep bijna oneindig diep te laten lijken. Binnen in de grot is de temperatuur nog altijd een graad of 18. Na een uur komen wij buiten. En rijden langs diverse wegen door de witte dopjes langs de kust. Bij aankomst dachten we, Verstuurd vanaf mijn iPad

Vrijdag 31-10-2014
We zitten weer vroeg in de auto en rijden direct naar Parque National Timanfaya. Dit is eigenlijk een groot terrein van 170 vierkante kilometer rond een vulkaan die de laatste uitbarsting heeft gehad begin 1800. Deze duurde toen 19 dagen lang. Het landschap is nog onberoerd en tot nationaal park omgetoverd. Je mag hier niet zelf rijden maar je wordt in een bus over het terrein gereden. Je ziet de lava in zijn oorspronkelijke vorm nadat het gestold is. Ook zie je nog de krater van een afstand. De foto's volgen weer op de site. Bij het beginpunt staat een souvenierswinkel, toilet en restaurant. De kippen worden op een rooster boven een put gebraden met de warmte van de aarde. Naast het restaurant liggen sintels die als je ze oppakt gewoon heet aanvoelen. Een meter of vier lager in een put (kratertje) wordt droog hout in gegooid dat direct vlam vat en verbrand. Er zijn ook wat buizen in de grond geplaatst. Hier wordt koud water in gegooid dat er na twee seconden als stoom tot 10 meter hoog weer uitgespoten wordt. Het is er 400 graden.
Als we weg rijden blijkt dat we een goede keuze gemaakt hebben dat we zo vroeg gegaan zijn want de auto's staan ruim een kilometer lang te wachten om naar binnen te mogen. Ook zijn er twee cruiseschepen die voor de nodige extra drukte zorgen.
We hadden een kamelentocht op het programma staan maar zien daar toch van af. Het blijken dromedarissen te zijn maar er liggen er wel 50 op een rij te wachten om toeristen even op hun rug te laten zitten. Uiteraard tegen betaling. Er wordt een karavaan gemaakt van ongeveer 10 dromedarissen volgepakt met toeristen en een begeleider die de eerste begeleid. We hebben het gevoel thuis op de kermis te staan en naar het pony rijden te kijken. Hier doen wij niet aan mee.
We rijden door naar het dorpje El Golfo. Vermoedelijk zo genoemd omdat hier bij de heersende wind altijd golven staan die op de lava kust beuken. Wij vinden het niet zo spectaculair. Strand is er helemaal niet en het dorpje bestaat bijna geheel uit restaurantjes tot het eind toe en dan loopt de weg dood en moet je dezelfde weg terug. Voor aan bij het begin van El Golfo ligt een groen meer.
Het steekt erg af tegen het zwarte strand. We zien het van boven en besluiten naar beneden te gaan langs een steil sintelpad. Links ligt het meer en rechts de zee met zijn zwart strand. We bekijken het strand en het blijkt te bestaan uit zwarte kiezels. Op het moment dat je denkt hier houden de kiezels op en begint het zandstrand blijken het steentjes te zijn ter grote van een erwt.
We vervolgen de weg en komen langs een natuurlijke winplaats van zeezout. Je ziet de diverse bekken die vol met water komen te staan en dan mag de zon het water verdampen. Wat dan overblijft is het zout. Aan de zuidkust aangekomen valt het ons van een afstand direct op dat er veel groen tussen de huizen staat. Als we dichterbij komen blijken het allemaal vakantieparken te zijn voor de toeristen. Ja, dan moeten er toch wel palmen staan anders komt het zo kaal over op de foto's in de vakantiegidsen. Er zal wel veel water voor nodig zijn om dat hier zo groen te houden. De dag is nog niet helemaal benut maar we hebben het idee het eiland wel geheel gezien te hebben en gaan terug naar de boot en daarna met de kinderen naar de speeltuin.

Vandaag maandag 3-10 gaan we vertrekken naar Tenerife en we verwachten daar woensdag in de ochtend aan te komen.

Koude douche

Het leek zo mooi. Je komt na 6 dagen dag en nacht zeilen aan in Lanzarote. Daar aangekomen zien we dat er een splinternieuwe haven (vorige week geopend) is. Dan denk je, dat is het. Na zo een tocht verlang je naar een heerlijke warme douche. Je gaat naar de douche maar die wordt niet warm. Letterlijk en figuurlijk dus een koude douche. Bij het verkennen van de haven zien we dat er nog aan alle kanten nog wordt gebouwd. Winkeltjes zijn nog maar voor de helft af. In de sanitaire ruimte liggen nog geen plafonds. Het internet is gewoon een grote ramp en de server ligt er meer uit dan bijwerkt. Er is maar een wasmachine voor 400 boten. De macadamweg is nog nat dus je schoenen en de boot komen onder de teer te zitten. De kraan werkt maar er is niemand om hem te bedienen. Steigers kunnen nog niet afgesloten worden omdat de draden voor de elektrische sloten er nog los aan hangen. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar goed we liggen en ze hebben (nu) nog een speciaal laag tarief. Dat zal er wel afgaan en de komende jaren zal het wel duurder worden. Voorlopig liggen we in ieder geval stil zonder dat de boot alle kanten op rolt.
We hebben voor twee dagen een auto gehuurd en gaan morgen de noordelijke kant van het eiland bekijken en overmorgen de zuidelijke kant.

Op een Zeehond van Lagos naar Arrecife Lanzerote

Ik ben opgestapt op de TOFINO. Dat is een Van de Stadt 36 met het type Zeehond en vandaar de titel.
Terwijl wij aan het zwembad liggen met een temperatuur van rond de 30 graden in afwachting van een nieuw vertrekmoment merken we dat de herfstvakantie is begonnen want we horen veel Nederlandse taal rond de terrasjes langs de haven. Ook gaan veel toeristen voor een 20 of 25 euro een tochtje met een boot maken om de grotten of dolfijnen te zien. Ze weten niet waar ze aan beginnen want menigeen komt lijkwit of groen terug.
Wij besluiten woensdagochtend de 22e te vertrekken.

Dag 1
We vertrekken om 10.00 uur even op de motor tot we onder de kust uit zijn daarna heerlijk zeilend verder. Het is warm weer met veel zon. Tot 3 keer toe vandaag een school dolfijnen bij de boot gehad. De zon in de zee zien zakken.
We gaan van het continentaalplat af en passeren de 4.000 meter dieptelijn.
Derde week van oktober en de nachtwacht op zee van 00.00 tot 3.00 uur kan ik in een korte broek doen. Geen maan want over twee dagen is het nieuwe maan maar wel een mooie sterrenhemel. Met vallende sterren en een fluoriserende zee De zon weer uit de zee zien opkomen. Etmaal van 105 zee mijl.

Dag 2
Meer wind dan gisteren maar erger ook veel meer swell. Niet zo prettig.
Nog steeds geen vis kunnen vangen. Wat dunne bevolking die de zon net iets minder scherp maakt. Ook de nachtwacht weer in kort broek kunnen doen. De Engelse boot Dannu waar we gelijktijdig mee vertrokken zijn en gisteren kwijt waren geraakt, hebben we vannacht weer gevonden. Helaas in de ochtend het zichtcontact weer verloren. Etmaal van 116 zm.

Dag 3
De zee is nog wat ruw maar de wind is milder we lopen tussen de 3 en 4 knopen, uiteindelijk halen we een etmaal van 90 zm. Vooralsnog zitten we boven de geplande 100 zm gemiddeld per dag.
De voor de reis gedownloade gribfiles gaven helemaal geen wind op voor vandaag tot morgen middag dus dat is mooi meegenomen. De wind is wel wat frisser maar nog steeds is de nachtwacht in en korte broek goed te doen. Weer veel vallende sterren gezien onder een prachtige sterrenhemel. Ook weer de fluoriserende zee. De luchtvochtigheid is groot.

Dag 4
We beginnen met veel zon en het tentje gaat erop. De wind houdt het voor gezien en de motor moet echt aan om niet stil te liggen of slechts 0'5 tot 1 knoop te varen.
De Dannu zit 5 zm voor ons en via de marifoon voorzien wij ze van een regelmatige update van het weerbericht. We houden nu een viscompetitie.
De zee lijkt wel de Oosterschelde zonder wind zo glad alleen iets groter.
We zien zelfs een waterschildpad voorbij komen maar zijn er al voorbij voordat we het fototoestel te pakken hebben. Weer een redelijke heldere hemel met sterren ook weer veel vallende sterren gezien en gladde zee. Helaas op de motor maar nu zelfs ook nog in t shirt de nachtwacht kunnen doen. Een etmaal van 91 zeemijl.

Dag 5
Een dag met meer wind maar ook met meer swell. We kunnen de gehele dag zeilen met een ruime wind en lopen gemiddeld 6 knopen. Op het einde van de middag is de wind in een oogopslag op. Net of je een knop omdraait en lopen we nog 3.5 knoop. De swell blijft. Door dit etmaal blijkt dat als we snelheid kunnen blijven houden we maandagavond kunnen binnenlopen. Omdat we een vreemde haven niet graag bij donker willen aanlopen kiezen we om te gaan motorzeilen. Alternatief is zeilen en nog een nacht extra op zee blijven. Zeilen op en de motor langzaam laten meedraaien wordt de keuze. We maken even etmaal van 117 zm. De nachtwacht kan weer in kort broek en t shirt gedaan worden. In het prille begin van de ochtend dreigt het te gaan regenen en moet er toch een trui aangetrokken worden.

Dag 6
Keuze om te gaan motorzeilen was zo slecht nog niet want de swell bouwt weer op.
De regen hebben we nog niet gezien en we maken ons klaar om de laatste dagtocht van deze trip te maken. We beginnen zoals alle andere dagen zonder regen en een mooie zon. Vandaag hangt er wel wat bewolking maar dat mag de pret niet drukken.
Net nadat de eerste zonnestralen door breken zien we de contouren van Graciosa het eerste eiland van de Canarische Eilanden. Binnen een half uur heeft de bewolking de overhand.
Tijdens mijn rustperiode wordt er een walvis gespot. Ik was te laat want die kwam niet meer boven.
De viscompetitie hebben we niet verloren (maar ook niet gewonnen).
Om 16.30 lopen we Lanzarote binnen.

Lagos

Terug in Lagos gaan we maar weer naar het zwembad, van het hotel, dat hier bij het havencomplex hoort.
Op zich geen straf want de temperatuur zit hier tussen de 26 en 31 graden.
Om de vraag op de site te beantwoorden. We kunnen best nog een week wachten. Maar we wachten al twee weken en we krijgen in Tenerife bezoek. Een bezoek aan Marokko hebben we al laten schieten. Als we de wind hadden gekregen die voorspeld was hadden we een reële mogelijkheid om naar de Canarische Eilanden te komen ondanks de swell.
We moeten niet verder maar we willen verder en doen dat wel overwogen ter geruststelling van het thuisfront.
Vanavond gaan we opnieuw het weerbeeld bekijken en opnieuw plannen.

Terug in Lagos

We wisten dat we last van de golven zouden krijgen maar de verwachting was ook dat er wind uit het oosten zou komen 4 tot 5 bfr en af en toe 6 a 7 bfr. De eerste twee uur hadden we nog de beschutting van Cabo Sao Vicente. Dat stuk hadden we ook nog een lekkere wind. Zodra we buiten de kaap waren werd ook de wind minder en hebben we het nog twee uur aangekeken. Na het eerste uur kwam de eerste met zeeziekte drie kwartier laten nummer twee, vijf minuten later nummer drie. Toen besloten we om te draaien en na het omdraaien volgen nummer vier en vijf.
Maar 4 uur varen naar een nieuwe bestemming betekend ook 4 uur terugvaren. Helaas viel tegen de windverwachting in de wind helemaal weg en moesten we op de motor terug. Na 8 uur varen liggen we dus weer in Lagos en gaan we wachten op betere omstandigheden.
Inmiddels vernomen dat de Volvo Ocean ook gestart is en dat de bemanningen van de diverse deelnemende schepen het zwaar hebben. Niet alleen het klappen op de golven maar ook de vele en onvoorspelbare windveranderingen in sterkte en richting maken veel zeilwissels noodzakelijk en dat betekent dat ze niet aan rust toekomen. Het eerste traject wordt daarmede een uithoudingsslag.
Zodra we weer een mogelijkheid zien komen we uiteraard op de blog daar op terug.

Op naar Lanzerote

Morgen rond 11.00 uur zullen we vertrekken richting Lanzarote.
We doen hier ongeveer normaal 5 dagen over maar rekenen op 6 a 7.
Zodra we er zijn volgt er een blogbericht.

Vervolg van de tocht

De haven komt steeds voller te liggen met boten die naar het zuiden willen. Vermoedelijk is het in Villamoura en Faro hetzelfde. Vanaf vandaag gaat de swell afnemen. Deze is nu tussen de 4 en 6 meter. Nu nog de juiste wind oppakken. Zondag lijkt er weer een weer raam te zijn. Onze ogen zijn elke ochtend gericht op het nieuwe weerbericht of het ook zo blijft. Het aanlopen van Marrokko laten we maar schieten want we willen begin november ergens de Canarische Eilanden aanlopen. Daarnaast zijn er een paar van de Nederlandse schepen naar Rabat gevaren maar mogen de haven niet uit. Een van de Nederlandse boten is het nog gelukt om maandag in de twee uur dat de haven nog open was naar binnen te komen. Dinsdag is de haven voor in en uitgaand verkeer gesloten. Vooralsnog is de haven gesloten tot na het komende weekend.
Voor de haven ligt een bar (zandbank) waardoor je er alleen met hoogwater naar binnen kunt lopen. Door de swell ontstaan er boven de bar extra hoge golven en flinke dalen dalen waardoor over de bar varen met swell gevaarlijk is geworden en dus besluiten de havenautoriteiten tot het geheel sluiten van de haven.
Alvorens te vertrekken zal ik nog een blog plaatsen want dan zal het een dag of 6/7 stil zijn.

Het weer is niet te vertrouwen.

Helaas klopt dit jaar niets van de weersvoorspellingen. We hebben dat met diverse tochten al ondervonden. De tocht van Cascais naar Lagos was daar een duidelijk voorbeeld van. Er was noordelijke wind voorspeld en we hadden een zuidelijke wind. Onderweg hebben we nog een weerbericht opgevraagd dat aangaf dat we noordelijke wind zouden moeten hebben terwijl het precies uit een andere richting kwam.
Nu moeten we een wat langere tocht plannen van drie dagen naar Marokko of 6 a 7 dagen en in een keer door naar de Canarische eilanden. Voor beide tochten is het weerbeeld ons niet gunstig gestemd. Eerst krijgen we veel wind uit de verkeerde richting (zuid) en dan met een deining uit het noord westen die nog enkele dagen na de vele wind aanhoudt. Zoals het er nu uitziet liggen we de komende week nog wel in Lagos.
Portimao 6.5 zm, Villamoura 31 zm of Faro 45 zm kunnen met de zuidelijke wind nog goed aangelopen worden maar maken qua zeemijlen niets uit voor het verloop van de langere tocht. Om uit te klaren uit Europa moeten we dat hier of in Portimao te doen. Of dat ook in Villamoura kan weten we niet.
Vermoedelijk blijven we hier maar liggen.

Weersvoorspelling

Het zal de lezer niet ontgaan zijn dat ik overgestapt ben als bemanningslid op de TOFINO. De laatste paar dagen at en sliep ik al bij de kinderen. Hierdoor kon ik op mijn gemak mijn eigen boot winterklaar maken. Die is toch iets anders dan andere jaren waarbij bijna alles wat los en vast zat mee naar huis gaat. Dat kan nu niet dus moet het economisch in de boot gelegd worden.
Dan komt er een moment dat we gaan bezien wanneer we verder gaan.
Het weerbeeld voor zondag was een 5 a 6 noord en dat was ideaal om de RIO Tejo af te zeilen naar Cascais. Daar zijn we in de baai voor anker gegaan en hebben we nog even goeden dag gezegd tegen de Abel Tasman.
Dan gaven de voorspellingen aan dat er nog een dikke anderhalve dag noord en noord westen wind aankwam om daarna te draaien naar het zuiden met ook een kleine week slecht weer.
Als je naar het zuiden moet is het vertrekken of blijven liggen.
Gezien de navtexberichten en de gribfiles zijn we vertrokken om de 124 zm heerlijk te zeilen.
Niets was minder waar. We vertrokken met een beetje zuiden wind of windstiltes. Na drie uur varen hadden we nog steeds niet de juiste wind te pakken opnieuw actuele info opgevraagd die onveranderd was. Dus door gevaren.
Wat een leuke tocht had moeten zijn bleek alles behalve dat. Er moest met de motor gevaren worden en de deining was zeer onprettig. De zeeziekte sloeg al snel toe. Vannacht om drie uur net na mijn wacht was ik ook aan de beurt. De eerste keer dit jaar.
Omdat we twee kapen moesten ronden zijnde ver op zee gebleven. Voor nog een tussenliggende haven binnen te lopen waren we te ver uit de kust want het aantal uren dat dat zou kosten was zo groot dat je met twee drie uur extra toch op de geplande plaats terecht komt. We besloten ondanks de zeeziekte door te varen. Na de tweede kaap zouden we immers wel kunnen zeilen. Er waren een paar kleine stukjes dat de wind even gunstig voor ons gedraaid was en dat we konden zeilen maar het merendeel viel dat tegen. Nadat we de tweede kaap gerond hadden en naar het oosten gingen varen viel de zuidelijke wind geheel weg.
Uiteindelijk zijn we om 12.00 in Lagos aangekomen.

Winterklaar

Al vire dagen ben ik bezig met het winterklaar maken van de boot.
Zondag zeilen goed laten drogen en afhalen met 28 graden en in de boot opgeborgen.op het grootzeil zaten drie schaviel plekken. Halfwinder op de steiger uitgepakt, laten drogen en goed in de slurf opgeborgen.
Maandag met 27 graden levensmiddelen uitgezocht en wat niet houdbaar is tot eind volgend jaar overgeheveld naar de TOFINO en binnen opgeruimd. Twee wasmachines gedraaid en alles aan dek gedroogd.
Zeilmaker gezocht die morgen zeil komt halen en repareren.
Dinsdag met 30 graden de motor een beurt gegeven en alles nagelopen. Denk elk jaar dat ik binnen een paar uurtjes daarmee klaar ben maar elk jaar weer opnieuw kost het toch een hele dag.
Zeilmaker is langs geweest en heeft het zeil meegenomen voor reparatie. Vrijdag klaar en prijs viel erg mee.
Woensdag met 31 graden nog twee wasmachines gedraaid zodat alles schoon is voor het volgend jaar. De bakskisten laten luchten en buitenboordmotor en reddingsvlot er in, en de rest in de boot.
Binnen heringericht en voorpunt voorzien van alle kussens met voldoende ventilatie.
Een van de achterhutten is hierdoor vrijgekomen voor opslag van de zeilen.
Vandaag heb ik ook intrek genomen op de TOFINO als bemanningslid.
Donderdag met 32 graden de grote dag voor het uit het water gaan. Eerst de sprayhood schoongemaakt en laten drogen afgehaald en opgevouwen. ARVID wordt erg kaal. Op 10.30 komt Antonio met een van zijn medewerkers en moet ik de boot in de betonnen inham van de kraan varen. Antonio geeft instructies wan als ik er te hard invaar kost het mijn profiel van de rolgenua. Met de wind mislukt de eerste poging. Antonio zegt "doe maar rustig aan we hebben de hele dag". Tweede poging is perfect en zonder iets te raken komen we met de juiste snelheid in de kraan te liggen. De boot wordt getakeld en wordt op het terrein weggezet. Dit gebeurt met een nauwkeurigheid zoals ik het nog nooit gezien heb. Op deze manier doe je maar drie of vier boten op een dag. Daarna is er iemand bijna drie uur bezig geweest met het schoonspuiten van het onderwaterschip (en dat voor 70 euro). Het staartstuk zat met 2 cm dik onder de zeepokken en heb ik er met een plamuurmes af moeten steken. De schroefbladen eraf gehaald. Blokken eraf gehaald en lijnen opgebonden. Laatste dingen binnen gedaan, het watersysteem afgetapt en filters schoon gemaakt aan het einde van de middag was ik er klaar mee. Je droogt met dit weer op de kade op de boot helemaal uit. Morgen komen ze het zeil terugbrengen en ga ik de laatste paar dingen aanpakken.
Daarna ben ik klaar met de ARVID en kan hij er tot 1-4-15 weer tegen om te ontwaken uit de winterslaap.

Wat een weer

Vandaag zijn we een paar uur gaan varen. Twee uur voor laagwater vertrokken om met afgaand tij richting zee te varen en dan om te keren en met het opkomende rij weer terug naar de haven te varen.
De weervoorspellers hadden een zonnige dag voorspeld met af en toe een bui. Nou de dreiging heeft er de hele dag ingezeten maar gedurende de tocht is het vrij droog geweest. We hebben iedere keer het randje van de bui meegekregen wat resulteerde in een paar druppels. Voor de zon hadden we de bimini opgezet maar uit eindelijk heeft hij meer functie gehad als paraplu. Is het niet voor de zon dan is het voor die paar druppels regen. Een keer hebben we enkele minuten een fikse bui gehad waarbij de regen recht naar beneden kwam. Ook toen deed de bimini zijn werk. Zonder echt nat te worden hebben we met de genua gewoon door gezeild. Op de terugweg hebben we gezien de windrichting de genua ingerold en zijn we op de motor teruggevaren. In de havengebied we de genua nog even laten drogen en daarna geheel eraf gehaald en opgevouwen op de steiger en in de zak gedaan. Het eerste echte klusje voor de winterstalling. Net nadat de genua eraf was kwam er een bui met wind tot 30 knopen. Omdat die bui zich aankondigde met zwarte lucht hebben we een paar extra stootwillen geplaatst en extra lijnen. Dus niets aan de hand. Een half uur later zitten we weer buiten in de zon. Wel raar dat ik vandaag mijn laatste boottocht met de ARVID voor dit jaar heb gemaakt.
Vandaag heb ik ook muziek gehoord die ik al eerder gehoord heb op een plein in Porto. Toen kon ik het instrument niet plaatsen maar sinds vandaag weet ik dat het een hang was.
Enkele nummers heb ik inmiddels op de laptop gezet.

Cabo Rocca

Cabo Rocca is de meest westelijke punt van het vast continent en die hebben we moeten ronden om naar Lissabon te komen.
Omdat we een hele week een auto hebben hebben we deze toeristische plek ook maar bezocht. Hele busladingen worden hier afgezet en speciaal als er dan twee grote cruiseschepen in de haven liggen. Adventures of the Seas en een van de Costa lines. In de vroege ochtend kunnen de passagiers kiezen met welke bus ze die dag meewillen om een of meerdere attracties te bezichtigen.
Wij zijn er dus ook geweest maar als je dan bovenaan staat zie je pas echt hoe hoog z'n kaap is.
Uiteraard ook foto's genomen.
Vandaag hebben we vast wat boodschappen gedaan voor volgend jaar. Zodat we dan minder hoeven te sjouwen.
Morgen gaan we een boottochten maken over de RIO Tejo (Taag). Dat doen we dan met de ARVID zodat onze gasten Lissabon ook eens vanaf het water kunnen zien. De kinderen en kleinkinderen gaan ook mee en ook de moeder van Patrick.
We gaan al vroeg om nog een paar uur het afgaande tij mee te pakken om dan met het opkomende tij weer terug naar de haven te varen.
Zondag en maandag gaan de gasten naar huis en wordt het werken om de boot winterklaar te maken.

Lissabon

We liggen al anderhalve week hier in de haven en ons bezoek is met de laatste dagen bezig.
Langzaam doe ik al een klusje tussendoor om de boot winterklaar te maken.
Wel heel raar om met 25 a 30 graden de boot winterklaar te moeten maken en geen Siberische BBQ te houden in november.
Inmiddels heb ik spullen om in het voorjaar antifouling aan te brengen al in de boot alsmede motorolie voor de motorwinterbeurt. Filters had ik vanuit Nederland al meegenomen.
Gisteren zijn we met de auto naar Cintra gereden. Daar hebben we het paleis van Monserrate en de tuinen bekeken. De kasteelruïne hebben we overgeslagen. Aan de hand van de advertentiefoto's leek het te veel op het middeleeuws stadje wat we al bezocht hebben toen we in Peniche lagen.
Foto's staan op de laptop klaar maar het internet is hier zo slecht dat uploaden een ramp is dus daar wacht ik nog maar even mee.

Lissabon

We liggen al anderhalve week hier in de haven en ons bezoek is met de laatste dagen bezig.
Langzaam doe ik al een klusje tussendoor om de boot winterklaar te maken.
Wel heel raar om met 25 a 30 graden de boot winterklaar te moeten maken en geen Siberische BBQ te houden in november.
Inmiddels heb ik spullen om in het voorjaar antifouling aan te brengen al in de boot alsmede motorolie voor de motorwinterbeurt. Filters had ik vanuit Nederland al meegenomen.
Gisteren zijn we met de auto naar Cintra gereden. Daar hebben we het paleis van Monserrate en de tuinen bekeken. De kasteelruïne hebben we overgeslagen. Aan de hand van de advertentiefoto's leek het te veel op het middeleeuws stadje wat we al bezocht hebben toen we in Peniche lagen.
Foto's staan op de laptop klaar maar het internet is hier zo slecht dat uploaden een ramp is dus daar wacht ik nog maar even mee.

Hoeveel geluk kun je hebben.

Tonny een vriendin die bij ons verblijft op dit moment heeft het geluk op de proef gesteld.
We zitten met ons drieën in de gele tram lijn 28 een. Een aanrader die je als toerist niet mag overslaan. Los van het zeer ouderwetse trammetje komt deze op mooie plekken die het bezichtigen waard zijn alsmede in zeer smalle straatjes met op sommige plekken nauwelijks 10 cm van een huis of hoek af. Hang beslist niet buiten het raam om een foto te maken want dat is met gevaar voor eigen leven.
Deze trammetjes zijn druk en er wordt gewaarschuwd voor zakkenrollers. Tonny stopt de portomonai in een vakje naast haar fototoestel in de daarvoor bestemde tas. Op een gegeven moment ontdekt ze dat hij weg is en roept dit verschrikt naar ons. Omstanders valt dit op en een vrouw zegt "ik heb het niet gedaan kijk maar in mijn tas" en begint de tas uit te ruimen. Wij slaan hier geen acht op en doen dit met een handgebaar af. Op het moment dat de tram wil stilstaan willen wij de trambestuurder waarschuwen dat de deuren nog even dicht blijven. Op dat moment zegt een Portugees iets tegen een man en de portomonai wordt terug op de bank geworpen en man en vrouw verdwijnen onmiddellijk uit de gestopte tram nadat de deuren zijn geopend. Zij hoorden duidelijk samen en de vrouw moest voor de afleiding zorgen. Er was nog niets uit gestolen maar dat was een fractie of we waren te laat geweest.
Achteraf gezien heeft ze het heel snel ontdekt en hadden de dieven nog geen kans gezien er iets uit te halen of er mee weg te komen.

Wat een weer

Nu begrijp ik dat we het hebben getroffen met het weer. Sinds onze aankomst hier is het met enige regelmaat gaan regenen. Niet zomaar, maar met bakken valt het eruit. De afgelopen 3 maanden hebben we ook wel eens regen gehad maar wat er nu gevallen is in twee dagen is meer dan ik de afgelopen 3 maanden heb gehad. En dan te beseffen dat het einde nog niet in zicht is, er komt nog meer regen. Ook de wind is fors, zit hier in Lissabon al op de 29,7 knopen zuid. Het kleine weerraam dat zich een paar dagen liet zien hebben we ten volle benut. Zoals toen al geconstateerd was het nu of niet meer. Voor de kust laten de gribfiles 30 a 35 knopen zien. Door de regen zal ook de stroming op de rivieren toenemen.
Vandaag de bevestiging gekregen dat donderdag 2 oktober om 10.00 uur de boot op de kant gaat. Achter een hekwerk met een nachtwaker bij de ingang. En goed beschut tegen bijna alle winden. Wind uit het zuiden helaas niet zo maar dat komt normaal niet vaak voor. Nu dus al 14 dagen en het duurt nog wel een week. Je kunt ook niet alles hebben. Het is in ieder geval veel beter dan in Nederland. Beter kan haast niet. Zeilen moeten er wel van af maar dat was ik toch al van plan.
Helaas is het internet niet zo goed als wij dachten dus foto's moet ik nog even bezien hoe ik dat ga oplossen.

Lissabon

Na in Cascais een nachtje gelegen te hebben zijn we een beetje bijgekomen. Zondagochtend Cascais bekeken en om 13.30 was het laag water. Eerder vertrekken had geen zin omdat je anders tot 4 knopen stroom tegen hebt en dat schiet niet op. Lekker gezeild met de zuidenwind en om 17.30 aangekomen in Lissabon. We hadden ons aangemeld en zodra we bij de haven ingang komen worden we tegemoet gevaren door een motorbootje dat aanwijzingen geeft hoe we binnen moeten varen en begeleid ons naar de ligplaats. De TOFINO moet nog even buiten wachten en wordt opgehaald als ik vastlig.Het eindpunt voor ARVID vooralsnog. Morgen gaan we informeren wat de mogelijkheden zijn om hier de boot achter te laten. Om 18.45 gaat het bezoek landen en wil ik de dames ophalen van het vliegveld. Volgens de man die mij de ligplaats heeft aangewezen moet ik me direct op het havenkantoor gaan melden en inschrijven. Nou mooi niet, mijn bezoek ophalen heeft voor mij prioriteit. Dylano gaat met me mee en we zijn net op tijd op het vliegveld. Bij de aankomsthal lees ik dat het vliegtuig drie kwartier vertraging heeft. Wij wachten tot 19.30 en maar wachten tot ze komen om 20.20 komen ze eindelijk naar buiten. Het duurde wat langer bij de kofferband. Op ons gemak de metro kaartjes geregeld en met de metro naar de haven. Biancatje komt ons tegemoet lopen want ik ben nog niet in geschreven en heb derhalve ook nog geen toegang-pas. Als eten hebben een maaltijd bestaande uit tapas klaar gemaakt. En laat op de avond zitten we bij de TOFINO aan boord te eten. Na het eten de kinderen naar bed en wij naar de eigen boot. Bed voor de gast in orde gemaakt en slapen. Maandag ga ik naar het havenkantoor en krijg ik gelijk te horen "there is the naughty boy". Ik lach een keer en daarmee is voor mij de kous af. Ook nog even geïnformeerd naar de mogelijkheden voor winterstalling maar het antwoord daarop krijg ik nog. De dames halen brood en we kunnen met vers brood heerlijk buiten in de kuip ontbijten. Na het ontbijt drinken we nog koffie met de kinderen en iets lekkers van de bakker erbij. De kleinkinderen smullen en laten het smaken. Daarna de stad in. Gedurende de dag krijgen we nog een verzoek of we volgende week naast de geplande gast nog een gast kunnen herbergen. We bevestigen dit en vanavond vernemen we dat de vlucht geboekt is. Volgende week volle bak dus. Wel gezellig.

Kermisattractie en verstoppertje spelen

Vanmorgen zijn we toch vertrokken met heet eerste daglicht. Eerst de buurman wakker gemaakt. Een Fransman die vond dat wij toch wel erg vroeg vertrokken maar nu hij toch wakker was ook maar ging want dan hoefde hij geen havengeld te betalen. Gisteren kwam hij tegen tienen bij mij afmeren maar dat was op een wijze van ik vaar met mijn boeg op het midden van een boot af in de hoop dat het anker op de boeg contact maakt of de eigenaar van die boot houdt de boot op tijd af. Daarna werp ik een hoop touw en dan legt hij de boot wel goed. Ik zag het op tijd aankomen en kon op tijd reageren anders had ik er weer een schade bij. Maar goed om 7.00 uur vanmorgen vertrokken. Zodra we de haven uit waren een stukje gezeild maar na een paar uur moest toch de motor bijgezet worden. Je kon niet fatsoenlijk lopen aan boord en als je een poging deed werd je door een golf hardhandig op de bank geworpen. Op de kermis betaal je daar voor. Koffie inschenken was een act die ik nog niet beheers want er ging net zoveel naast als er in de beker ging. Gelukkig had ik mijn brood voordat ik vertrok al klaar gemaakt. Het venijn zit altijd in de staart want de laatste vijf mijl zat ik midden in een mijnenveld van vissersboeitjes. Een enkeling had een stokje met een vlaggetje of iets dergelijks eraan maar het merendeel bestond uit niet meer dan een plastic ring. Ik heb er ook nog gezien die met het hoge water alleen maar te zien waren in een golfdal omdat er niet genoeg lijn aan zat. Al geruime tijd vaar ik op met de TOFINO en blijven we de gehele dag in elkaars gezichtsveld varen. Vandaag heette dat verstoppertje spelen. Als we beide op de top van een golf voeren konden we elkaar zien. Als een van de twee in een golfdal zat, zag je niet meer dan een klein driehoekje zeil. Als we beide in een golfdal zaten zag je elkaar niet meer.
Nu heb ik de afgelopen drie maanden het zeilpak af en toe aangehad voor de koudere dagen en avonden dat we gevaren hebben maar niet voor regen. Vanmorgen ben ik met het zeilpak begonnen maar na tien minuten uitgedaan omdat de temperatuur gewoon aangenaam was. Moet je je voorstellen dat je kwart over zeven smorgens op zee aan het zeilen bent en dan in een korte broek en t shirt buiten zit. Om ongeveer 11 uur een trui aangedaan. Was niet direct nodig maar zo waren ook de armen beschermd tegen de zon en was het niet nodig om de bimini open te zetten. Laten we dan 10 minuten voordat we voor het havenkantoor afmeren toch een bui krijgen waar we flink nat van werden. Na een opfrisbeurt en iets te drinken was het noodzakelijk om in Cascais iets te gaan eten en de been te strekken. Laat nou net een lichtshow deze avond gehouden worden. Hierbij worden figuren op gevels van huizen geprojecteerd en wordt er met de gevel gespeeld. Alsof ramen open gaan en de gevel in elkaar valt.
Nu we in deze blog toch over een kermisattractie praten.
Als je langs het havenkantoor gaat kom je van een koude kermis thuis. Je krijgt dan wel aandacht van drie mensen achter de balie en een gratis fles wijn. Ik heb nog niet begrepen of de ligplaats danwel de wijn zo duur was. Het kan ook zijn dat ik nu een gedeelte van de haven heb gekocht en mede-eigenaar ben geworden.
Morgen verder naar de eindstop van de ARVID namelijk Lissabon.
We zijn net op tijd om de logees die morgen met het vliegtuig komen te ontvangen. Of ik ze kan ophalen weet ik nog niet.

Weer een dilemma

Gezien het weer zijn we een paar dagen blijven liggen in Peniche. Hier hebben uiteraard de omgeving verkend maar na een paar dagen heb je dat wel gezien. Als we verwaaidagen hebben gaan we ook met de trein of bus het achterland in. Dat hebben we gisteren dan ook gedaan waarbij we naar een 25 km verderop gelegen dorpje geweest. Obidos is een middeleeuws stadje met de daarbij behorende stadsmuur en een kasteel. Je kunt over de gehele stadsmuur lopen maar het is vanaf de kantelen een meter breed en dan een hele boel meters naar beneden. Het is echter zo commercieel geworden dat in elk oud huisje wel omgetoverd is tot souvenierswinkel, hotel of restaurant. Een gedeelte van de binnenplaats was vervallen en wel keurig herbouwd als 4 sterren hotel, maar het blijft goed zichtbaar dat er tussen het oude ook nieuwbouw zit. De foto's hiervan volgen spoedig op de site maar vermoedelijk zal dat dan pas zijn als we in Lissabon liggen.
Vandaag hebben we teveel zuidelijke wind en een golfslag van 3 a 4 meter en is vertrekken geen optie. Morgen zaterdag daar en tegen weinig wind 5 a 10 kn uit zuidelijke richting en een golfslag van 2 a 3 meter afnemend of zondag met 20 knopen wind uit zuidelijke richting en een golfslag van 1 a 2 meter. Een klein weerraam want maandag tot en met vrijdag staat er 25 tot 35 kn wind uit zuidelijke richting met een aantrekkende golfhoogte en dan zou je hier in de haven moeten blijven liggen. Dat is ook niet een optie want de haveningang ligt in het zuiden en wij kunnen alleen aan de buitenste steiger liggen en krijgen dan ook de volle laag.
Vanavond valt de beslissing nadat we het laatste weerbericht binnengehaald hebben.
Via de ais kunnen jullie zien welke beslissing wij hebben.
De lokale bevolking geeft aan dat zoveel zuidelijke wind een extreem gebeuren is maar we zitten er wel mee. Hopelijk krijgen we na onze 14 daagse rust periode in Lissabon weer de reguliere Portugese Noord weer te pakken en kunnen we comfortabel verder naar het zuiden afzakken.

Het dilemma

We liggen in Leixoes en vanaf hier hebben we de navolgende havens.
1 Porto. Afstand ongeveer 5 zm heel duur van liggeld.
2 Rio de Aveiro. Afstand ongeveer 35 zm advies niet bij nacht binnenlopen en net voor hw naar binnen.
3 Figueira da Foz. Afstand ongeveer 65 zm advies niet bij nacht binnenlopen en met opkomend tij.
4 Nazare. Afstand ongeveer 100 zm kleine haven met mogelijk geen plaats.
5 Peniche. Afstand ongeveer 125 zm goed aan te lopen en altijd plaats. Er is een lange steiger waar 8 boten achterelkaar kunnen liggen en anders wordt het stapelen (boten naast elkaar vastleggen).
De eerste haven aanlopen heeft weinig zin gezien de afstand.
Op vrijdag is het hw na middernacht en valt de tweede aanloophaven af.
We gaan dan voor 3 gezien het jaargetijde nog net te doen want 20.30 is het echt donker.
We staan vroeg op om met het krieken van de dag te vertrekken maar zodra we buiten kijken zien we opkomende mist en tien minuten later begint de misthoorn te werken. De havenuitgang is niet meer te zien vanaf de ligplaats. Maar is nauwelijks 100 meter verder.
De dag erop weer mist. Dan laten de nieuwe weerberichten wat verontrustende berichten zien.
De komende 10 dagen wind uit het zuiden en vanaf woensdag heel veel wind uit het zuiden en een deining, met golven van 4 tot 5 meter, welke vanuit het noorden naar het zuiden zal uitbreiden. We zien dat zondag t/m dinsdag nog mooie dagen zijn met nagenoeg geen wind, en wat er staat komt uit het zuiden, alsmede een deining van 1 tot 2 meter.
Het is dus zondag vertrekken met een escape naar maandag en een nacht doorvaren of hier nog een week of langer moeten blijven liggen. Geen aantrekkelijke keus. We kiezen ervoor om dan toch maar een nacht door te varen. We zeilen een paar uur maar schieten met het maken van een groot rak niet veel op. Helaas dan op de motor verder. Op maandagochtend lopen we Peniche binnen. Als we goed en wel liggen komt de douane aan boord en na het invullen van de scheepsgegevens vraagt hij met een stalen gezicht: "hebt u huisdieren aan boord zoals een hond, leeuw of olifant, of hebt u meer dan 10.000 euro aan boord". Na een nee antwoord zijn we klaar en gaat hij naar de volgende boot. Nu is het naar Lissabon nog een stuk van 45 zm tot Cascais en dan nog 18 zm tot Lissabon. Twee dagtochten dus. We blijven een paar dagen liggen en verkennen het schiereiland. We zien schelle contrasten een nieuw gedeelte, een oud en armoedig ( kleine huizen, sommige zijn kleiner als onze garage) en een rijke nieuwe wijk met appartementen voor toeristen.
Vandaag woensdag de 10e veel zuidelijke wind en start van golfopbouw en voor morgen een golfhoogte van 3 tot 4 meter en wind tegen (zuid). Vandaag bij het busstation geweest en informatie ingewonnen over reistijden naar een, naar zeggen, dorpje in de buurt dat echt de moeite waard is om te bezichtigen. Dat gaan we dan morgen maar doen.
Zoals het er nu uitziet gaan we zondag mogelijk op weg maar Cascais. Als het weer in combinatie met de golfhoogte het toelaat gaan we zaterdag. Voor Leixoes wat onze haven hiervoor was is de golfhoogte bijgesteld naar 5 a 6 meter. We zijn op tijd afgezakt naar Peniche.
In de haven hebben we wel een beetje last van de deining maar de meeste deining wordt toch veroorzaakt door de boten die de toeristen naar de nabij gelegen eilandjes brengen en halen. Helaas is internet hier maar heel beperkt mogelijk voor ons als watersporters. Het voordeel met dit weer is dat er ook maar weinig nieuwe toen binnenkomen waardoor we niet hoeven te stapelen.

Waar is de Portugese noord

In dit jaargetijde staat normaal een constante noordelijke wind. Om vaan noord naar zuid te gaan is dat mooi meegenomen. Helaas hebben we daar nog niet volop van kunnen genieten. Van Baiona naar VIana Do Castelo hadden we noordelijke wind en konden we heerlijk zeilen. Daarna was het half zeilen en de andere helft de motor gebruiken. Van Povoa de Varzim naar Leixoes hebben helaas ook weer moeten motoren. Nu staat er voor de komende week veel zuidelijke wind op het programma. Vandaag was er nog een. Mogelijkheid om de komende 100 zm te overbruggen maar het zat vanmorgen zo,dicht van de mist dat de havenuitgang niet zichtbaar was. We zijn dus terug naar bed gegaan en mogelijk komt er zondag nog een mogelijkheid. Anders zullen we hier nog een paar dagen langer moeten blijven. Ons bezoek in Lissabon zal dan naar ons moeten komen. Nou we zullen zien.
Gedurende de dagen dat we in Povoa de Varzim hebben gelegen zijn we met de metro naar Porto geweest. Dat was zeker de moeite waard. Uiteraard hebben we de brug van Eifel gezien. Een kleiner exemplaar hadden we ook al gezien in Viana Do Castelo. Naast oude historische gebouwen zie je ook veel armoede. De foto's die volgen spreken boekdelen.

Geluk

Ja dat mag je wel stellen. In 5 seconden van 5,6 kn terug naar 0,8 kn net of je een remparachute hebt uitgeworpen.
We waren al door menig zeiler gewaarschuwd de Portugese kust is verraderlijk. Het stik er van de vissersbootjes en daaraan ongeveer 5 meter touw met een bal, boei of fles. Soms ook niets dan een stuk touw en een tennisbal.
Met een deining van 2 meter zie je dat echt niet of te laat.
De meeste zijn voorzien van een vlaggetje maar helaas zijn er ook bij waarbij alleen een stokje van 10 cm boven de waterlijn uitsteekt en verder niets. Net of er een tak in het water drijft.
Gelukkig had ik de wind mee en was het niet nodig om de motor te starten waardoor er ook geen lijn in de schroef kan komen. Na ongeveer een minuut (die wel 10 minuten leek te duren) begint het schip weer op snelheid te komen en komt er achter het schip een stokje naar boven. Vermoedelijk is de lijn achter de bulb van de kiel blijven hangen en heeft even achter de kiel vastgezeten.
Voor deze kust moet je blijven uitkijken. Als je dan toch bij nacht wilt of moet varen doe het dan op de diepte lijn van 100 meter.
Vandaag zeilen we gemoedelijk weer een klein stukje zuidelijker naar Poava de Varzim.
De Portugese kust is toch veel anders dan de Spaanse. De Spaanse kust bestaat uit bergen en inhammen (Ria's). De Portugese kust is vlakker en als we A Ver O Mar voorbij komen lijkt het met zijn stranden en flats lijkt het even of we voor de Belgische kust aan het varen zijn maar dan met een andere temperatuur.
Het wordt wel steeds warmer. De bimini staat bijna dagelijks op.
Het begin hebben we even kunnen zeilen maar na twee uur valt de wind weg en varen nog geen knoop meer. Dan moet er toch maar diesel aan te pas komen.
De haven van Povoa de Varzim laat zich vanaf zee niet direct zien. Als je eenmaal de twee pieren kunt onderscheiden lijkt het alsof je het strand aan het opvaren bent. Pas als je er en stuk in bent zie je dat je af kunt buigen naar de haven. Ook in de haven moet je opletten met de diepte.
Het staat niet in de pilot maar voor het aanlopen wordt op kantoor aangegeven dat dat het beste is met 2 uur voor en 2 uur na hoog water. Van hieruit is een goede metro verbinding met Porto en of het vliegveld. Afstand ongeveer 30 km en dan te bedenken dat de haven van Porto 2 en een half keer zo duur is.

Portugal

Het is zover we hebben weer een land achter ons gelaten en zijn doorgezeild naar Viana Do Castelo te Portugal. Ons vlaggetje voor het gastland is dan nu ook gewijzigd. Hiermee is ook de Spaanse telefoon komen te vervallen.
Na een paar dagen voor anker te hebben gelegen in Baiona hebben we na ontvangst van nieuwe gribfiles besloten snel door te varen. Het was morgen vertrekken en zeilen of over een of twee dagen later vertrekken en met de motor varen. Aangezien we liever zeilen dan op de motor varen was de keuze snel gemaakt. Snel de. Omboog nog gepakt en om 20.30 wij nog naar de supermarkt voor inlopen voor de komende dagen. Deze bezigheid stond gepland voor de volgende dag maar die werd nu ingevuld met een zeiltochtje van 35 zm. Om 8 uur vertrokken en gezeild met een snelheid van tussen de 2.4 en 6 kn. In de middag aangekomen in Viana Do Castelo waar we ook de gasfles zouden moeten kunnen laten vullen. Nu heeft deze haven noet veel pasanten plaatsen en we kwamen met een groep van Nederlanders. Om ons toch te helpen aan een ligplaats konden we met een ankerlijn op de boeg met z'n allen aan een kleine steiger liggen. Achteraf een gezellige plek. Onmiddellijk na aankomst het gas geregeld en dat bleek te lukken. De volgende dag om 12 uur stond onze fles gevuld voor ons klaar. Als je dan in een haven ligt ben je nog niet klaar want dan begint je met de registratie bij de havenmeester daarna wordt de boot van het zout ontdaan. Watertanks gevuld. Dan zijn er ook altijd kleine klussen aan boord die gedaan moeten worden. De dag erop komt de was aan de beurt. Nu moesten we tien minuten lopen om van de ligplaats naar de wasmachine te komen en we hadden voor enkele machines was. Na elke nieuwe wasmachine naar de boot teruglopen om de was op te hangen. Als je dan klaar was kon je weer terug naar de wasmachine voor de volgende hoop was. Zo is je dag snel gevuld.
Hoe zuidelijker we komen hoe hoger de temperatuur oploopt. Nu we in Portugal zijn hebben we de klok een uur terug gezet en hebben we geen last meer van de siësta's. Hier leeft de stad tussen de middag dit in tegenstelling tot Spanje waar het tussen 14.00 en 17.00 uitgestorven is.
Met het in de haven liggen hebben we ook weer redelijk internet en zijn er nieuwe foto's op de site gezet.

Nederlandse taal

Ik begin me af te vragen of mijn Nederlands slechter wordt naarmate ik van huis ben.
Nu zijn we met een hele groep Nederlanders en nu wil een groot aantal van deze groep naar een haven waar maar een paar ligplaatsen beschikbaar zijn. Er wordt afgesproken om daar op een maandag naar toe toe varen.
Wat schetst mijn verbazing op de ais blijken ze er zondagavond al te liggen.
Kan toevalstreffer zijn.
Vandaag roepen dezelfde personen dat ze om 9 uur vertreken.
Weer naar een haven die beperkte plaatsen heeft en wat zie ik om 8 uur als wij vertrekken, vertrekken zij ook.
Daar moeten we maar geen afspraken mee maken.

Ria de Vigo

In SAN Simon hebben we heerlijk rustig gelegen. Geen deining en nagenoeg geen golfslag. Helaas is hier niet veel te doen. De pilot geeft aan dat er vier ankerplekjes zijn waarvan er twee maar net 2meter diep zijn en 1 achter een kranen ligt die bij westen wind je schip van een laagje zand voorziet. Niet zoveel keus dus. Van een geankerde Engelsman vernomen dat er een kleine supermarkt is die ook brood verkoopt. Het strand is hier ook niet veel en ziet er eerder uit als modderplas dan als strand. Hierop gaan we na twee nachten door naar Moana. Hier is weer een hoop te doen en liggen we net achter de viveros. Voor west beschut maar niet voor de aangekondigde zuid voor overmorgen. Nou zij. Er niet zoveel ankerplekjes voor een zuidelijke wind zodat we besluiten om 15 zm verderop naar Baiona te gaan. We kunnen de hele dag heerlijk zeilen maar moeten de laatste drie mijl toch motoren door het wegvallen van de wind.
We mailen naar de haven van Cangas of ze twee plekken willen reserveren maar krijgen geen antwoord. Inmiddels via de marifoon vernomen dat er vier Nederlandse boten naar Cangas wilden Voor gas maar slechts twee ervan (kleinere boten) een plek in de haven kregen. De Puff met 9.60 in een 8 meter box. De verwachting is dat het voor mijn 12.60 een probleem zal gaan geven. Volgens de pilot kan de gasfles in Portugal ook gevuld worden dus vermoedelijk gaan we daar op gokken anders is het weer 15 zm terugvaren.
In Baiona hebben we goede ankerplekken (dachten we). Klopt op zich wel maar ik ben na het ankeren bij de kinderen aan boord gegaan en pas laat terug gegaan. Toen was het inmiddels laag water geworden en wat bleek ik lag gevaarlijk bij een met pokken begroeide mooring, met flink wat RvS aan de bovenkant, die bij hoog water onder water zit. Je zou er maar opvaren bij hoog water. Dan heb je een forse beschadiging aan je boot. Om twaalf uur dus eerst de bijboot binnen gehaald want die zou zeker de hele nacht langs die mooring schuren. Daarna even gekeken wat er zou gebeuren. Toen de wind wat aanwakkerde kwam die mooring gevaarlijk dicht tegen de boot aan dus maar wat ankerketting binnengehaald. Het zou hoog water gaan worden waardoor ik iets verder van die mooring af zou komende liggen. In de loop van de nacht regelmatig mijn bed uit om poolshoogte te nemen. Vandaag tussen twee buien door de boot toch maar een andere plek gegeven. Zo kan ik vannacht tenminste goed slapen.
Vandaag en morgen veel regen maar de temperatuur is wel lekker.
In deze Ria zijn we al twee keer getrakteerd op een dolfijnenshow. Met tientallen tegelijk zwemmen ze door de haven en regelmatig komen ze 1 tot 1.5 meter boven het water uit springen. Eindelijk heb ik dan ook een goede foto kunnen maken die zodra we in een haven komen op de site komt te staan.

Adios Ria de Pontevedra

Na een aantal dagen voor anker te hebben gelegen bij Combarro zijn we vanmorgen weer doorgegaan naar de volgende Ria. Nu hadden we een gerucht gehoord dat het in Cangas mogelijk is om je gasfles te latten vullen. Met een aantal Nederlandse boten was er afgesproken dat we elkaar op de hoogte zouden houden en wie het eerst kwam, dat zou controleren. Nou was bij mij een fles leeg en bij de TOFINO ook. Dus het doel in de nieuwe Ria werd Cangas. Dan weten we het maar. Voor de haven is er een mooie plek om te ankeren. Vanmorgen al vroeg vertrokken en gezien de zon de bimini open. De wind zou noord noord oost zijn en tussen de 5 en 10 knopen. Bij het vertrek nog steeds geen wind en dus op de motor. Gaande weg kwam er sluierbewolking en ging de bimini dicht. Sluierbewolking werd mist. Met radar verder gevaren. Toen we Ria de Vigo binnenliepen begon de wind aan te trekken naar de voorspelde 10 knopen maar uit zuid en zuid west. De ankerplek bij Cangas was nu lager wal geworden en dat trok ons niet aan. We besluiten de haven aan te doen en de havenmeester stuurt ons nog sneller weg dan we gekomen zijn. Er is geen plaats. Toen het zeiltje maar gezet en doorgezeild naar het einde van de Ria, want dan zijn er niet zoveel plaatsen waar je kunt ankeren. Uiteindelijk krijgen we 20 knopen wind uit de verkeerde hoek. Nu liggen we in SAN Simon uit de deining die de Ria binnen kwam.
Bij het verlaten van de haven van Cangas zijn we gespot door de Win 2 Win die ons daarna op de marifoon opriep. Hij had zijn gasfles laten vullen. Dus daar moeten wij in ieder geval ook nog naar toe.
Morgen gaan we plannen maken wat we in deze Ria willen zien in de komende 9 a10 dagen.
Rond 1 september willen we richting Portugal gaan varen om 13 september in Lissabon af te meren.

Verstuurd vanaf mijn iPad

Gasten aan boord.

We zijn inmiddels al weer een weekje thuis, maar waren te gast bij Martin en Bianca aan boord van de Arvid. We hebben zeer genoten en vonden het geweldig om zo te mogen meegenieten van hun reis en het super gevoel van vrijheid te ervaren. Het was voor ons echt onthaasten en vakantievieren.

 

We zijn vanaf Brussel naar Santiago de Compostella gevlogen en na een bezoekje aan de stad en een nachtje in een hotel zijn we met de autobus via Noia, een mooi plaatsje met historische waarde, naar Muros gereden waar de Arvid in een prachtige baai voor anker lag.

Dochter Bianca en Patrick kwamen ons met hun kroost ophalen per bijboot. Zij liggen met hun de Tofino boot in dezelfde baai. We voelden ons even spelers in het vergelijkbare Wolf, Kool en Geit sprookje, met 6 personen in een bijboot en bagage vraagt even wat wisselimprovisatie, maar een tiental minuten later zaten we toch allemaal op deArvid te genieten van een, aan boord, vers gebakken appeltaart met koffie.

 

Na een nachtje voor anker te hebben gelegen, liepen we tegen de middag binnen in de haven van Portosin. Een gezellige haven met veel bedrijvigheid. Martin schilderde nog een keer de vlonders van de bijboot en we deden wat boodschappen.De volgende dag vertrokken we met de autobus naar Noia, waar we wat hebben rondgewandeld door het centrum. En natuurlijk hebben we op een terras, van een wat later bleek oud kasteeltje, wat gedronken. Terug in Portosin hebben we 's avonds bij een restaurantje lekker gegeten op een terras. HetEngels van de Spanjaarden in deze streek is over het algemeen niet geweldig, volgens de reisgids wordt het hier ook nauwelijks onderwezen. Het Engels van de serveerster was ook niet verstaanbaar, maar een knor geluid of wat boe geroepmaakte al snel duidelijk dat we een stuk rundsvleesvoorgeschoteld zouden krijgen en dat hebben Martin en ik ons goed laten smaken.

 

De dag erop vertrokken we naar een de baai bij Ria de Muros, alwaar we voor anker hebben overnacht. Bianca en Patrickkwamen met de bijboot moeder en oma feliciteren en we hebben uitgebreid getafeld. Dylano en Fenna hebben ook genoten van deze verwennerij bij oma. Vrolijke snuitjes die 4 jaar de wereldzeeën zullen bevaren. Waarschijnlijk kennen ze dan alle liedjes van de zeeverkenners.

 

De volgende dag vertrekken we uit de baai van Muros naar de baai van Arosa, onderweg hebben we een speelse ontmoeting met een school dolfijnen. Later zagen we ook dolfijnen zwemmen bij onze ankerplaats.

Na het eten krijgen we bezoek van de Spaanse Politie, maar nadat Martin een kopie kon laten zien van een eerder bezoek tijdens zijn tocht, gingen ze weer van boord en wensten ons nog een goed verblijf. De Tofino kreeg wel bezoek langszij, maar waarschijnlijk was de aanblik van Patrick met Fenna op zijn arm voldoende om niet aan boord te komen.

 

De gripfiles gaven dat de wind zou gaan toenemen en daarom zijn we de haven van Ribeira binnen gevaren. De havenmeester trok de lijn van de afmeerboei wat te vroeg omhoog en daardoor kwam de lijn in de schroef, een plaatselijke duiker die terugkwam van een instructietocht heeft de lijn verwijderd en de aanlegplaats weer hersteld.

Na een wandeling door de stad spraken we een Spanjaard bij de haven die gewerkt had bij de hoogovens in IJmuiden. Hij wist ons te vertellen dat de sirene welke we steeds hoorden, niet aangaf of er een vissersschip in de haven voer, maar dat er vis werd geveild en de toon gaf zelfs te kennen welke vissoort. Ook zagen we het lossen van de vangst met zelfs een zwaardwalvis van wel 2.50 m welke waarschijnlijk als bijvangst in het net was terechtgekomen.

Het was ook leuk om even over de markt van Ribeira te wandelen. Even internetten op het terras, want in de haven was de ontvangst niet super.

De ligplaats was met deze wind niet prettig het was een goed besluit om de dag erop te vertrekken naar Villa Garcia de Arosa aan de overkant van de baai. Het was een mooie tocht, heerlijk weer en we hebben ook even kunnen zeilen. De baai van Arosa vraagt wel wat oplettendheid van de schipper, er zitten veel rotsen onder water, je moet dus wel een beetje uitkijken. De kaartplotter is als je hier vaart een uitkomst. We komen in de haven van Villagarcia terecht.

 

We vermaken ons goed met wat stadsbezoekjes, we gaan een keer uit eten en samen met Monique ga ik met de bus naarCambados. Voor € 2.90 rijden we met z'n tweetjes zelfs terug via alle baaien in de omgeving ;-) anderhalf uur site-seeing.

's Avonds eten we als afscheid aan boord van de Arvid, om de volgende dag met de trein weer richting luchthaven te gaan. Bianca vliegt 's middags weer terug vanuit La Coruna via Madrid naar Amsterdam. Wij pakken twee dagen later vanuit Santiago het vliegtuig weer terug naar Brussel.

 

Martin en Bianca, het was een heerlijk verblijf bij jullie aan boord en we hopen dat jullie als jullie de foto's zien ook terug kijken op een heerlijke stukje van het traject van jullie reis. Patrick en Bianca voor jullie ook alle goeds op jullie reis.

Een heel ander Spanje

Vanuit Ria de Arousa zijn we heerlijk naar FIA de Pontevedre gezeild en ons anker uitgeworpen bij Sanxenxo.
Na de mooie pittoreske dorpjes zijn we terecht gekomen in het toeristische Spanje met een bomvol strand. Grote hotels en enorm veel flats. Het Scheveningen van Spanje. Om ons heen vaart met enige regelmaat een speedboot met klanten voor een parasailtochtje. Dan weer een race monster waar je voor een paar euro even mee mag varen om over het water te vliegen in plaats van de varen. In deze boten zitten de betalende gasten allemaal vastgebonden op stoeltjes want het risico is te groot als er een uitvalt.
We lagen hier niet bepaald rustig want naast deze herrie heden we ook last van de discotheekmuziek van de diverse discotheken aan de haven. In de haven van Sanxenxo moet je dus echt niet voor je rust gaan liggen. Als je daar dan ook de deining van de oceaan bij neemt was een nacht voor ons meer dan genoeg.
Een van de speedboten ging zelfs over mijn ankerboei en viel even stil daarna voer hij verder.
Bij het ophalen van het anker bleek er een hap uit het plastic van 4mm gaan ongeveer 15 bij 5 cm te zijn. Voor mijn gevoel moet er ook schade zijn aan de schroef van zijn buitenboormotor.
Vandaag direct door gevaren naar Combarro. Hier liggen we heerlijk beschut op 5 meter diepte en zullen we vermoedelijk weer een paar dagen blijven liggen want de verwachtingen zijn 6 no met uitschieters naar 7 in het zuid oosten van Finisterre en daar vallen we nog onder. Met deze wind en de nodige zon blijft de energievoorziening mooi op pijl en zijn we selfsupporting.

Foutje

Na enkele dagen regen hadden we gisteren weer een mooie dag met veel zon en een goed strandgehalte. Uiteindelijk liggen we weer op een plaats waar we al eerder hebben gelegen. Voor een mooi strand. Hier zijn uiteindelijk 6 Nederlandse boten samengekomen om ervaringen uit te wisselen en even bij te kletsen want dat we elkaar ergens op de route weer gaan tegenkomen is haast wel zeker. Gezien de mooie dag spraken we af om begin van de avond met z'n allen naar het strand te varen en daar te bbq'en. Zo gezegd zo gedaan. 6 bijboten op het strand. Bootjes aan de waterlijn achter gelaten want een paar uur later zou het eb zijn.
Dat mooie strand werd wel erg veel groter in verband met springtij. Op zich niet zo erg maar dat mooie strand liet nu een partij stenen aan de waterlijn zien waar je niet blij van wordt.
Och, dachten we, dan tillen een paar kerels elk bootje even op om het een honderd meter verderop weer in het water te leggen. Dat leek een goed plan totdat bleek dat de stenen zo scherp waren en iemand een snee in zijn voet kreeg (die later gehecht is met 7 hechtingen) dat we dat plan hebben laten varen. De bootjes slepen over deze stenen is ook niet goed voor de bodem dus moesten we wachten tot het water weer hoog genoeg was. Hierdoor konden we pas rond 2 uur richting boot roeien of motoren.
Vandaag een regenachtige dag zodat iedereen kan uitslapen.
Volgende keer toch iets beter op het tij en de gesteldheid van de waterlijn letten.
Een goede les voor ons allen.

Bertha

Bertha is de naam van een hurricane. In het Caribisch komen in de maanden juli tot en met november hurricanes voor. In of net voor dit gebied komen ze tot ontwikkeling om dan vervolgens over de oceaan met een grote bocht in de Golf van Biscaye uit te komen. Daarna kunnen ze oplossen of ze zoeken een andere weg. Om deze redenen moet je tussen augustus en april ook niet meer door de Golf willen varen. Dat wil niet zeggen dat het niet meer kan maar de kans op slecht weer is wel erg groot. Eergisteren was het nog niet duidelijk welke baan Bertha zou volgen. Er waren door de BBC drie scenario's opgegeven. Een ervan zou voor ons van invloed kunnen zijn. Achteraf blijven wij hiervan verschoond. Of wij nu een eigen depressie hebben gekregen of een staartje is niet helemaal duidelijk. Voor ons stond wel vast dat we van onze ankerplek af zouden gaan en naar een haven. Dat is nu Rianxo geworden. Hier zijn we gisteren aangekomen en blijven hier de komende nacht ook nog liggen. Deze depressie zou ook met veel regen gepaard gaan nou dat hebben we geweten. Ook de wind met 31 knopen kwam in de nacht over ons heen. We hebben een paar pogingen ondernomen om met de (klein)kinderen naar de speeltuin te gaan. Helaas.
We gebruiken de haven dan maar om het water en de elektra weer op een goed peil te brengen. En een beetje op te ruimen. Schoonmaken etc.
Morgen word het voor een dag even beter om dan voor een dag weer in te zakken. Daarna laat de zon zich weer een hele poos zien.
In deze Ria liggen we nu met 4 Nederlandse schepen. Wel verspreid. Via de korte golf hebben we vernomen dat er nog 5 morgen willen aankomen. Zij zijn later vertrokken en willen aansluiting zoeken. Het nadeel voor hen is wel dat zij de eerste Ria's in een sneltrein vaart hebben moeten nemen. Het is de bedoeling om nu gezamenlijk ergens af te spreken en dat moet dan op een ankerplaats worden waar minimaal 9 boten kunnen liggen en dan ook nog beschut moet zijn voor de zuidelijke wind van dinsdag. Dat zijn er niet zo veel en vermoedelijk gaan we morgen dan ook terug naar A Pobra Do Caraminal. Dinsdag kunnen we hier dan nog liggen maar woensdag willen we met de zon en de noordelijke wind toch doorvaren naar de volgende Ria.
Als het goed is gegaan staan er weer nieuwe foto's op de site van deze Ria met ons bezoek en onze bergwandeling waarbij we ons even in Oostenrijk waanden. Ook zijn er een paar foto's van de viveros (vis werkeilanden of kweekeiland) die wij hier regelmatig tegenkomen en omheen moeten varen.

Nat pak

We liggen nog steeds in A Pobra Do Caraminal. De wind zit in de verkeerde hoek en zoveel ankerplekjes die ook beschutting geven tegen zuid en zuid west zijn er niet.
De enorme catamaran is weer weg en nu scheuren de vissers weer langs. Dat geeft dan golfslag en op zich is dat niet zo erg maar als je net uit de bijboot wil stappen en z'n golf slaat onder het achterschip dan komt die even hard terug. Ik was dus drijf nat.
De komende twee dagen kunnen we veel regen verwachten dus we blijven hier nog maar even liggen.
Gisteravond voor de derde keer in Spanje de douane op visite gehad. Elke Ria heeft zijn eigen controle boot dus ik zal nog wel een paar collega's van hen zien in de volgende Ria.

A Pobra Do Caraminal

Ankeren is een stuk makkelijker geworden nu je het meer doet. Ook het vertrouwen in het ankeren is beter. Vroeger sliep ik slecht tijdens een nachtje ankeren maar dat is gelukkig beter nu. Wel moet je rekening houden met de windrichting en als de wind draait soms ook een andere ankerplek zoeken. Na twee dagen bij Escarabote gelegen te hebben ging de wind uit een andere hoek waaien en hebben we derhalve ook een andere baai opgezocht. 1 1/2 zm verder bij A Proba Do Caraminal. Aan het strand zit ook de Gadis een grote supermarkt. Makkelijk om in de ochtend ook vers brood te halen. Even roeien naar het strand en terug. Ik haal dan ookvoor de TOFINO brood mee en voordat ik in de bijboot zit hoor ik dan al roepen " opa kom je, ik wil mee". Vissers komen nogal hard voorbij gevaren maar sinds gisteren niet meer omdat er een erg grote catamaran heeft geankerd (moet hij wel want kan niet in de haven). Het vrijboord is minimaal 2 meter hoog en er zit drie man personeel op.
Nu varen de vissers er een rondje omheen in een slakkengang om de boot te bekijken.
Heeft voor ons dus ook voordelen als er z'n grote boot bij je in de buurt ligt.
Gisteren hebben we een bergwandeling gemaakt dat uitkwam bij een aantal watervalletjes en een natuurlijke kleine zwembaden. Erg mooi en net alsof je in Oostenrijk bent. Dan waan je je niet meer in Spanje tot op het moment dat je terug gaat lopen. De temperatuur maakt dat je gelijk weer weet dat je in Spanje zit. De foto's komen nog op de site maar dan moet ik goed internet hebben en electra om de foto's te verkleinen en van het toestel via de laptop op de site te zetten.
Vanmiddag de romp aan een zijde maar eens gepoetst en een handwasje gedaan. Morgen de andere zijde maar. Van horen zeggen moet Rianxo ook erg mooi zijn en dat zal zodra de wind meezit ons volgende doel zijn. Dat ligt dan weer ongeveer 1 zm de Ria in. Omdat we pas 14 september in Lissabon hoeven te zijn blijven we nog even relaxt hangen in de Ria.

Ribeira, Vilagarcia, Escarabote

In Ribeira hebben we een nacht gelegen. Dit is een haven met veel kleine bootjes en feitelijk waren we te groot voor de ligplaatsen die ze hier hebben. Achterschip aan de steiger en met de punt op een ankerlijn. Gezien de wind, vang ik op deze plaats te veel wind gezien het achterschip en de buiskap. Een poging ondernomen om met de punt in de wind te gaan liggen maar net toen ik bijna goed lag haalde de havenmeester de ankerlijn vanaf de steiger omhoog met als gevolg een ankerlijn in de schroef. Met een stationair draaiende motor tegen de breakwatersteiger aan geen liggen. Twee uur later kwam er een duiker terug met een aantal leerlingen van zijn duikschool en na een gesprek in het Spaans met de havenmeester heeft hij de lijn uit de schroef gehaald. Pro deo. Komt daar vermoedelijk wel vaker voor als ik kijk wat er uit mijn schroef kwam. Omdat er veel wind voorspeld werd besloten om de dag erop door te varen naar Vilagarcia omdat hiervandaan heel goede trein en bus mogelijkheden zijn. Op de dag van vertrek de laatste inkopen gedaan in Ribeira en over een zeer grote markt gelopen. Tien mijl verderop de Ria in naar Vilagarcia. In eerste instantie een slechte ligplaats maar de dag erop toch een betere gekregen na gesprek met Carlos. Een van de havenmeesters die in Nederland gewerkt heeft en in de zomer zijn Nederlandse taal ophaalt. Hiervandaan is ook het bezoek weer naar luchthaven gegaan voor de terugkeer naar Nederland.
Op woensdag zijn we naar de overkant (ongeveer 7 zm) voor Escarabote voor het strand voor anker gegaan. Donderdag is Bianca met de kinderen naar het strand gegaan en ben ik met Patrick het dorp in geweest. Het strand is indrukwekkender dan het dorp. Een slager en een supermarkt(je) en dan heb je het wel gehad. Vanmiddag lagen we heerlijk in de zon en draaide de wind naar het zuid westen. Ne een half uurtje hadden we witte kopjes op het water staan. Nog eens tien minuten later zitten we in een zeer dichte mist en is het strand niet meer te zien. De windgenerator doet zijn werk goed en pompt weer wat ampères in de accu.
In de mist doemt een motorboot op die een zeilles boot naar de haven loodst.
In een van de vorige blogs heb ik aangegeven dat we rare huisjes in de tuinen zagen staan. Nu weten we wat het zijn. Het zijn droogdokken voor graan.
Regelmatig moeten we om grote eilanden van hout varen. Op deze houten eilanden is overdag veel bedrijvigheid door de plaatselijke vissers. Je moet deze eilanden zien als een blokrooster waar veel draden naar beneden aan hangen en waar schaaldieren aan komen te zitten. In de winkels is dan ook veel keuze in de soorten schaaldieren. Tussen de foto's die nog op de site gezet moeten worden zitten er ook van deze "viveros". Ook een van een schaalmodel dat wij door een winkelraam gefotografeerd hebben.

Portosin / Ribeira

In Muros ben ik begonnen met het zagen van het hout voor de vlonder van de bijboot. Na het schuren ook maar een 1e verflaagje gegeven. Bianca en Dylano komen bij ons aan boord om gezamenlijk de voorbereidingen te maken voor een appeltaart. Van het deeg wil Dylano eerst een gezichtje maken alvorens het uitgerold gaat worden. Dat moet natuurlijk even op de foto. Toen zijn onze gasten gearriveerd. Zodra zij op de kade waren hebben ze een sms gezonden dat ze aangekomen waren bij de haven. Met de TOFINO had ik afgesproken, zodra ik iets zou horen even zou toeteren en dan zouden we de marifoon aanzetten. Nou die toeter was door de hele haven te horen. De TOFINO heeft de bijboot genomen en het bezoek opgehaald en bij ons afgeleverd. Na even wat bijgepraat te hebben het eten klaar gemaakt. De volgende dag zijn we naar Portosin gevaren. Hier heb ik op de steiger nog een paar lagen lak aangebracht op de vlonders. Vanuit deze haven hebben we een uitstapje naar Noia gemaakt. Een oude stad waarvan de oude stadskern ons verraste.
We hebben een terrasje gepakt bij een oud uitzien pandje. Toen we binnen kwamen was het net of we in een oud kasteel terecht gekomen waren. Alleen als je dan naar de bar keek wist je dat er iets niet helemaal klopte. We hebben er een paar foto's van gemaakt die op de site te zien zijn.
Op de site staan ook nog enkele foto's van Muros, alsmede Portosin en ons uitstapje naar Noia.
Vanuit Portosin zijn we naar Ensenada de San Fransico gevaren. Dit is een baai aan het begin van Ria de Muros waar de TOFINO inmiddels het anker had uitgeworpen. Bij het vertrek uit Portosin was het weer niet zo goed maar later op de middag kwam er weer een lekker zonnetje bij. We hebben in de nabijheid geankerd om gezamenlijk de verjaardag van Bianca te vieren, met een aan boord klaar gemaakt etentje. Gelukkig is de kuip ruim bemeten zodat we met 6 volwassenen en twee kinderen heerlijk buiten konden eten. Later in de avond hebben we toch een ankerplekje genomen dat iets van het groepje boten aflag om wat ruimte te hebben en minder golfslag. Vandaag hebben we een heerlijke zeildag gehad naar Ria de Arousa. Onderweg weer dolfijnen gezien. We hebben geankerd voor het strand van Ribeira. Na het eten kwam de ene vissersboot na de andere binnenlopen. Zelfs in de baai zagen we dolfijnen zwemmen. Morgen gaan we de haven in en Ribeira bekijken.

Wat een dag?

Wat een mooie dag had moeten worden liep iets anders dan verwacht.
De opblaasbare bodem van de bijboot was kapot gegaan. Omdat die onder hoge druk wordt opgeblazen kan het volgens mij niet zo even geplakt worden.
Als je regelmatig voor anker gaat heb je wel een bijboot nodig. Onze kinderen zijn erg behulpzaam geweest om ons op te halen en aan de kant te brengen, maar dat kan natuurlijk zo niet blijven. De bijboot zonder de opgeblazen bodem is niet stabiel genoeg (vergelijk het maar met een plastic zak op het water waar je op gaat staan). Er moet naar een alternatief uitgekeken worden. Nou dacht ik och, waarom geen houten vlonder, maak ik dan toch zelf even.
Gisteren in Muros van de ene winkel naar de andere om een stuk hout of wat planken te kopen. Nou vergeet het maar. En ook niet in de omliggende dorpen. Toen hebben we het plan opgepakt om naar Santiago de Compostela te gaan met de bus. Wij hebben naar een bushalte met vertrektijden gezocht, maar niet gevonden. Na vragen bleek de bus net voor de haven te stoppen op een plaats waar op de weg "bus" staat. Vandaag dus naar Santiago met de bus. Zou toch geen mooie dag worden met regen. Weer met bijboot weggebracht maar onderweg zo nat geworden (niet door de regen, maar door de golven) dat we terug moesten voor droge kleren. Uiteindelijk in de bus en na een mooie rit van 50 minuten langs de gehele Ria in Santiago aangekomen. Kop koffie gedronken en op weg naar een Brico (soort Gamma). Onderweg nog even door een El Corte Ingles (a la V&D). Om twee uur bij de Brico aangekomen was deze echter gesloten. Bij de buurman een plaatselijk eetcafé gevraagd of en zo ja hoe laat deze open zou gaan. Vier uur. Weer wat gedronken en nog wat rond gelopen tot 16.00 uur. Wij naar binnen en alles gezien wat de Gamma ook heeft, behalve hout. Vragen en tot de ontdekking gekomen dat je aan de andere kant van de stad moet zijn bij een timmerman. Die had geen houten planken van de dikte die ik ongeveer wilde hebben. Hij kon niets voor ons doen. In de hal rondgelopen en meubelplaat zien staan. Dat maar laten zagen en gekocht. Met een paar lagen lak moet dat een vlonder kunnen worden. Toen naar het busstation waar de bus van 17.00 uur net weg was. Wachten tot 18.15 en de bus weer in. Laten we nou de bus hebben genomen met de toeristische route die alle dorpen afging waardoor we 2 uur over de rit gedaan hebben. De hele dag geen regen gezien, alleen maar een paar druppels. En in Muros goot het eruit. Naar de bakker voor een brood en daar een grote zak gekregen om het hout tegen de regen te beschermen. Spanjaarden zijn erg vriendelijke mensen. Om 21.00 uur terug op de boot en gegeten. Tijdens de tocht met de bijboot regende het nog een beetje, maar goed en wel op de boot valt het er weer lekker uit. We hadden het koud gekregen en hebben zelfs even de kachel aan gehad. Morgen maar beginnen met de vlonder.

Nieuwe ankerplaats

Vanmorgen zijn we uit Sardineiro vertrokken. Anderhalf uur gezeild en toen een half uur de motor aan gehad. Er kwam een beetje wind en hebben direct de genua weer gezet. Toen de wind weer zwakker werd de genua verruild voor de halfwinder. Die hebben we vier keer gehesen en uiteindelijk aan dek gelegd, de hoes eraf en alle draaiingen eruit gehaald. Daarna gezet waardoor we weer een 3 tal knopen konden varen. Zodra we de rotsen en ondiepten voor de ingang voorbij zijn en de Ria de Muros binnen lopen halen we hem binnen en vervangen de halfwinder weer voor de genua. Na een half uur valt de wind tussen de bergen helemaal weg en gaan we het laatste half uur met de motor naar de ankerplaats. Onderweg hebben we nog geprobeerd om vis te vangen. Helaas geen beet. Het is de warmste dag tot nog toe en we zijn blij onder de bimini te kunnen zitten. Er liggen een 15 tal boten voor anker.
Volgens de info blijk je in de haven niet zo rustig te liggen door de vele vissersboten die af en aan varen en meestal wegvaren op tijden dat wij nog in bed liggen.
Begin van de avond komt de plaatselijke bevolking van het weer genieten. Een open zeilboot met een gaffeltuig, maar met een aparte snit van het zeil, is lekker aan het toeren. Met een motorboot en een groot stuk piepschuim dat als waterski dienst doet, wordt gekeken wie het langst er op kan blijven staan.
We liggen weer tussen de bergen maar deze baai is beter beschermd tegen de deining van de zee. Het is meer een inham in de baai. Het gebied is ook bevolkter. De baai leeft meer.
We liggen tussen de bergen met veel bossen in en rond de baai verschillende dorpjes.
Hier is wel meer te doen dan in de vorige baai. Morgen is het een feestdag en dat houdt in dat er vanavond muziek is die dan tot morgenvroeg 6.00 uur gaat duren. Begin van de avond galmde het al over de baai. Ben benieuwd of we goed slapen vannacht.
We gaan nog even zwemmen om af te koelen. Morgen gaan we al vroeg met de bijboot naar het dorpje. We weten alleen nog niet waar we de bijboot kunnen achterlaten.

Kaap Finisterre gerond

We hebben enkele dagen in Camarinas gelegen en een moment afgewacht dat de wind niet al te veel was om Kaap Finisterre te ronden.
Op het moment van vertrek spoel ik nog een laatste keer het toilet door en merk dat alles vast loopt. Dan de kranen maar dicht en bij de volgende stop maar zien.
De voorspelling vandaag was een N tot NW en dan 10 tot 15 knopen. Dat was toch iets minder dan de 30 tot 40 knopen van de afgelopen dagen.
Helaas mocht het zo niet zijn. Om 10.00 uur vertrokken voor 25,7 zm met een wind variërende van 2 tot 4,5 knoop. Onder weg nog een weerbericht via de marifoon ontvangen dat ten zuiden van Finisterre een wind verwachting was van 30 kn. Op het moment dat we Finisterre gerond hebben loopt de wind iets op naar 8 a 10 kn. Voor die laatste 5 zm hebben we de zeilen niet meer gezet. We ankeren voor het strand van Sardineiro. Nadat we gecontroleerd hebben dat het anker goed ligt en de ankerwacht hebben ingesteld wakkert de wind aan tot 15 a 20 kn. Maakt voor ons niet zo veel meer uit want we liggen.
Alleen jammer dat we dit punt waar het over het algemeen toch waait met de motor hebben moeten doen.
Elke keer dat we de zee opgaan komen we op de tocht wel een paar keer dolfijnen tegen die onder de boot door zwemmen en naast de boot een duik komen nemen. Soms zit je midden in een school dolfijnen en zie je ze overal rond je boot een duik maken. Een foto ervan maken hebben we nog niet geprobeerd en zullen we binnenkort gaan doen.
Nadat we een kopje koffie gedronken hebben in de kuip met als uitzicht de Atlantische Oceaan komt het moment dat ik me toch over het toilet moet gaan buigen.
Nadat het toilet helemaal uit elkaar is geweest en weer in elkaar zit houd ik een prop zeewier over die het hele mechanisme blokkeerde.
Is dat ook een keer van binnen schoongemaakt.
Morgen blijven we hier lekker liggen en gaan we het dorpje verkennen.
Gisteren ben ik ook meer dan een uur bezig geweest om foto's op de site te krijgen maar het is me niet gelukt. Die houden jullie dus nog te goed.

Vandaag zijn we het dorpje gaan verkennen. Een supermarktje, een bakker en diverse kroegjes en restaurantjes. Een heel klein dorpje met veel steegjes ook hebben we kleine huisjes op palen gezien met een kruis op het dak. Aan de zijkant van deze huisjes zitten veel spleten. Als we goed internet hebben maar eens uitzoeken waarvoor ze dienen.
We zien ook maar weinig huizen met een tuin of het zijn gelijk vrijstaande woningen.
Het valt ons op dat op deze ankerplek niet zo in trek is want we liggen maar met drie boten en het ziet er niet naar uit dat daar verandering in komt. En dat terwijl dit toch een mooie en heel rustige ankerplek is. In de pilot staat dat er een ondiepe plek zit die niet door tonnen is aangegeven maar daar zijn we langsaf gevaren. We liggen bijen tegen het strand en hebben nog ruim 6 meter onder de boot.
We hebben de hele dag een dolfijn in de baai gehad maar op het einde van de middag heeft die toch de weg naar zee weer gevonden.
Als alles volgens plan gaat varen we dinsdag naar Muros in de Ria de Muros. In deze Ria zullen we daar ergens bezoek oppikken die dan even aan boord zullen verblijven.

Weer terug in een haven

We lagen al een paar dagen heerlijk voor anker in de baai van Camarinas. De voorspelling van de wind is uitgekomen en bij kaap Finisterre (het meest westelijke puntje van Spanje) waait het 5 a 6. Gisteren uitschieters naar 8 en vandaag naar 7. Het anker heeft het prima gehouden en je kunt met een gerust hart gaan slapen. Nou moesten we toch weer een haven opzoeken op water te halen maar dat hadden we met iets rustiger weer gepland. Gisterenochtend zaten we net aan het ontbijt toe opeens na een bonk op de romp een sportvisser voorbij kwam zonder motor. Resultaat een kras op de romp want hij was met het staartstuk van zij. Buitenboordmotoren tegen de romp gekomen. Tijdens het vissen (zonder anker uitgeworpen te hebben) dreef zijn boot sneller weg dan hij gepland had en toen het te laat was haperde de motor. Na voorbij gedreven te zijn kreeg hij de motor weer aan de praat en heeft twee pogingen ondernomen om langszij te geraken. Met deze wind ondoenlijk en getracht de man op andere gedachten te brengen. Hij wilde de schade komen regelen. Uiteindelijk duidelijk gemaakt dat hij maar naar de haven moest gaan en dat wij dan zouden volgen.
Dat was makkelijker gezegd dan gedaan want met deze wind het anker binnenhalen is al een klus maar als dan ook een vislijn met hengel en angel en lood in de ankerketting en de neuringlijn (extra lijn om anker aan de voorzijde los te trekken) dan is het een heelavontuur geworden. Toen die klus geklaard was de boot naar de haven gevaren. Zonder de motor te laten lopen liepen we 4,7 knopen. En toen de haven in met tussen de steigers voor en achter een meter speling. Gelukkig werden we bij het in de box varen direct opgevangen door mede zeilers en hebben we zonder verdere schade de boot vastgelegd.
Toen in het Spaans de schade regelen en gegevens overnemen. Nou dat was handen en voeten werk. De man was ontdaan en we moesten met hem nog een kop koffie in het clubgebouw gaan drinken.
We gaan ervan uit dat het goed gaat komen.
Vandaag zijn we naar het strandje gelopen waar de kinderen nog voor anker liggen. Onderweg nog brood gekocht en voor hen meegenomen. Samen hebben we met met hen een dagje op het strand doorgebracht.
Ik heb maar een zandauto voor mijn kleinzoon gemaakt maar hij vond het maar niets. Uiteindelijk ging hij er toch even inzitten maar toen ik aangaf dat straks de vloed komt en de auto wegspoelt wilde hij er onmiddellijk weer uit.

Ankeren

We liggend al een paar dagen voor anker in Ria de Camarinas. Er is veel wind maar het anker ligt goed en de ankerwacht bewaakt dit alles. De ankerwacht is een gps positie die ingevoerd wordt in de gps. Aan de gps geef ik dan ook een cirkel om dat punt heen aan en de gps houdt precies bij of ik uit die cirkel kom. Als dat het geval is gaat er drie keer een lange piep door de boot en moet je dus gaan kijken of je goed ligt. Dat is gelukkig nog niet voorgekomen en dat geeft dan weer aan dat het anker goed ingegraven ligt.
Op een ankerplek moet je ook in je eigen energievoorziening kunnen voorzien. Met de twee kleine zonnepanelen en de windgenerator lukt dat de ene dag beter dan de andere maar gisterochtend zat ik aan de 84 0/0 en 36 uur later aan de 86 0/0. Er komt dus af en toe meer in dan er uitgaat. De motor een uurtje stroom laten opwekken is ook nog niet nodig geweest.
Vandaag was er veel regen voorspeld en veel wind. Van de regen hebben we niet veel last gehad. Het grootste gedeelte van de dag hebben we buiten gezeten. Vandaag zijn we met de bijboot even naar het dorp gevaren om inkopen te doen en te kijken waar we morgen het voetbal kunnen zien. Na dat tochtje toen het nog niet zo hard waaide de bijboot weer op dek gelegd. Blij dat ik dat niet meer met deze wind hoef te doen.
Zoals het er nu uitziet gaan we morgen in de haven liggen als er plaats is en zal ik proberen om nieuwe foto's op de site te zetten.
Vanmiddag is ook de Abel Tasman weer binnengelopen en ook gaan ankeren. Zullen morgen ook wel het voetballen willen zien.

Ria de Camarinas

Vandaag zijn we aangekomen in Ria de Camarinas. We liggen helemaal achteraan in de Ria tegen het strand aan. Aan de ene kant het dorp met de haven en aan de andere kant strandjes met veel bossen. Midden in de natuur.
We hadden de planning om twee dagen te ankeren in een baai vlak bij La Coruna maar na een nacht hebben we na ontvangst van een weer update besloten de tweede nacht toch maar in de haven te gaan liggen. Gaf ons met Biancatje gelijk de mogelijkheid om het WK voetballen Nederland Costa Rica te gaan kijken. Met Gerda en Jack van de Abel Tasman en opstappers. Jack wist een kroeg waar we het voetballen konden gaan kijken. Wij een drankje besteld en wachten. Een paar minuten over tien nog geen voetballen. Toen kwam de aap uit de mouw het kwam op een betaalde zender en die hadden ze niet. Wij naar een andere kroeg waar het wel op stond en een aantal Spanjaarden al naar de wedstrijd aan het kijken waren. Nu de Spanjaarden van ons verloren hadden waren ze voor de Costaricanen. Nu hadden we twee kampen. Wel sportief dat ze ons na afloop van de wedstrijd kwamen feliciteren.
Na de wedstrijd wij naar de boot terug en met z'n drieën onder TOFINO's paraplu want het regenen was echt begonnen.
Achteraf een verstandige keus dat we de haven zijn ingegaan want midden in de nacht draaide de wind van zw naar n / nw flinke kracht, het aangekondigde onweer hebben we niet gehad wel heel veel regen. Het zou twee dagen licht waaien maar dan een paar dagen weer veel wind geven. Dus het was zondag vroeg op en met de laatste regen vertrekken. Het was een zeer onstuimige tocht. We wilden een tussenstop in Ria de Corme maken maar dan zou het de dag erop nog onstuimiger worden. In de Golf van Biskaje waait het al een paar dagen flink hard en dan krijg je het opbouwen van golven die met de dag groter worden en door de noorden wind op de Spaanse kust afkomen. Om deze redenen liggen ook diverse vertrekkers nog steeds aan de Engelse kust te wachten om de Golf van Biskaje te kunnen oversteken. We hebben wel gezeild maar het was berg en dal. Het ene moment zag je een boot in de buurt en het andere moment zag je niets anders dan water. Wel leuk dat je toch weer dolfijnen tegenkomt. Dat blijft leuk en maakt wel eea goed. Morgen het dorp maar eens gaan verkennen met de bijboot.