We lagen al een paar dagen heerlijk voor anker in de baai van Camarinas. De voorspelling van de wind is uitgekomen en bij kaap Finisterre (het meest westelijke puntje van Spanje) waait het 5 a 6. Gisteren uitschieters naar 8 en vandaag naar 7. Het anker heeft het prima gehouden en je kunt met een gerust hart gaan slapen. Nou moesten we toch weer een haven opzoeken op water te halen maar dat hadden we met iets rustiger weer gepland. Gisterenochtend zaten we net aan het ontbijt toe opeens na een bonk op de romp een sportvisser voorbij kwam zonder motor. Resultaat een kras op de romp want hij was met het staartstuk van zij. Buitenboordmotoren tegen de romp gekomen. Tijdens het vissen (zonder anker uitgeworpen te hebben) dreef zijn boot sneller weg dan hij gepland had en toen het te laat was haperde de motor. Na voorbij gedreven te zijn kreeg hij de motor weer aan de praat en heeft twee pogingen ondernomen om langszij te geraken. Met deze wind ondoenlijk en getracht de man op andere gedachten te brengen. Hij wilde de schade komen regelen. Uiteindelijk duidelijk gemaakt dat hij maar naar de haven moest gaan en dat wij dan zouden volgen.
Dat was makkelijker gezegd dan gedaan want met deze wind het anker binnenhalen is al een klus maar als dan ook een vislijn met hengel en angel en lood in de ankerketting en de neuringlijn (extra lijn om anker aan de voorzijde los te trekken) dan is het een heelavontuur geworden. Toen die klus geklaard was de boot naar de haven gevaren. Zonder de motor te laten lopen liepen we 4,7 knopen. En toen de haven in met tussen de steigers voor en achter een meter speling. Gelukkig werden we bij het in de box varen direct opgevangen door mede zeilers en hebben we zonder verdere schade de boot vastgelegd.
Toen in het Spaans de schade regelen en gegevens overnemen. Nou dat was handen en voeten werk. De man was ontdaan en we moesten met hem nog een kop koffie in het clubgebouw gaan drinken.
We gaan ervan uit dat het goed gaat komen.
Vandaag zijn we naar het strandje gelopen waar de kinderen nog voor anker liggen. Onderweg nog brood gekocht en voor hen meegenomen. Samen hebben we met met hen een dagje op het strand doorgebracht.
Ik heb maar een zandauto voor mijn kleinzoon gemaakt maar hij vond het maar niets. Uiteindelijk ging hij er toch even inzitten maar toen ik aangaf dat straks de vloed komt en de auto wegspoelt wilde hij er onmiddellijk weer uit.
0 reacties:
Een reactie posten