Suriname de eerste veertien dagen

De werkzaamheden aan de tuin zetten we even aan de kant. We doen de laatste boodschappen. Dan gaan we de koffers inpakken. We dachten met een koffer te kunnen volstaan maar dan blijkt dat we toch meer spullen voor de kinderen gekocht hebben dan we dachten. Het moet echt in twee koffers. Als handbagage hebben we een tas en een rugzak. Met de handweger kijken we of we niet te veel kilo's hebben. Als alles ingepakt is haal ik nog wat onkruid tussen de stenen op de oprit weg. Als we terug komen zal ik dat wel weer opnieuw moeten doen.
Dan is de vertrekdag aangebroken en staan we vroeg op en worden rond 8 uur opgehaald en naar het station in Den Bosch gebracht. Om 10.20 zijn we op Schiphol en lopen als eerste naar de balie van Suriname voor het verkrijgen van een toeristenkaart, dat ook gebruikt kan worden als visum. Bij de inchequebalie blijkt dat een van de twee koffers 2 kilo te zwaar is dus hevel ik een paar schoenen over naar de handbagage. We kunnen door naar de douane en net voor het instappen wordt er een verzoek gedaan om wat van de handbagage in het ruim te laten opbergen. Hoe krom kan het zijn. We vliegen met een Boeing 747 en het toestel zit helemaal vol. Begin van de avond komen we aan op Zanderij. Het duurt ruim anderhalf uur voordat we door de douane zijn. We worden opgehaald door de kinderen en kleinkinderen met de auto die we voor een maand hebben gehuurd. Er volgt een hartelijk weerzien en we gaan naar het appartement. Via internet hebben we een groot appartement gehuurd (met zwembad) waar we, met de kinderen, in kunnen. De kinderen hebben hier begin van de middag al hun intrek genomen. We praten nog wat met elkaar en als we naar bed gaan loopt het naar Nederlandse tijd tegen vijven. De eerste dag is er een van relaxen, geld wisselenen even over de overdekte markt lopen en in de middag met de kleinkinderen naar het zwembad in de tuin van het appartement. Het water is gewoon lauw. Ondanks de tropische bui is het heerlijk vertoeven in het water.
De tweede dag doen we boodschappen bij de Tulip. Een winkel waar bijna alle Nederlandse producten te koop zijn. We slaan voor een paar dagen in en gaan op ons gemak eens bezien wat we de komende tijd gaan doen. Het is heel warm en we maken diverse keren gebruik van het zwembad om wat af te koelen. Dit is de periode dat het regenseizoen ten einde loopt en overgaat in het droge seizoen. Dag drie gaan we in de ochtend naar de Paramaribo Zoo. Het is er druk want hier zijn de scholen met hun laatste week begonnen en die staat in het teken van schoolreisjes. Er loopt een hele school rond met elke klas een eigen shirt qua kleur of tekst.
We eten enkele keren warm in een van de vele eettentjes aan de waterkant. Ook lopen we verschillende keren door het centrum, kijken winkels en proberen aan het Surinaamse tempo te wennen. Je hoeft niet veel te doen of je kunt baden in transpiratie.

De Tulip is een supermarkt met veel Nederlandse producten. Wat hier wel opvalt is het aantal personeelsleden. Toekijken hoe hier iemand vakken vult, met een hand in de zak en met de andere product voor product in de vakken zet met een "tempo", is er een van verbazing. Bij binnenkomst vraagt een medewerker of we een winkelwagentje wensen. Bij ja gaat hij dat halen. Bij de kassa gekomen staat er iemand klaar om de boodschappen voor jou uit de kar te halen en op de band te leggen. De kassiere slaat het aan op de kassa. Dan staat er weer iemand klaar om de boodschappen in te pakken. Als je het winkelwagentje niet meer nodig hebt, wordt het weggebracht. Anders wordt het bij je auto weer opgehaald. En als het dan toch nog niet soepel loopt is er een supervisor die instructies geeft of zelf ook nog komt helpen.
Heel anders gaat het er aan toe bij de Combe, een Surinaamse supermarkt. Hier betaal je twee SRD voor het verkrijgen van een winkelwagentje maar krijg je 2,50 terug als je het wagentje ook terugbrengt. De supermarkt is ook iets anders dan wat wij gewend zijn. Een grote loods met golfplaten en ruime openingen aan de zijkanten. Houten stellages waar de producten in gezet zijn. Tientallen ventilatoren die de warme lucht verdrijven. Er staan producten van Albert Heijn, Spar en Markant in de winkel naast bekende en onbekende merkartikelen? De diepvriesgang is op zich een plaatje waard want er staan tientallen huisvriezers naast elkaar. Dan bij de kassa aangekomen leg je de boodschappen op een toonbank en schuift ze door richting kassiere. Er staat dan iemand klaar die elk product pakt en opleest wat de prijs is. De kassiere slaat dit dan aan op de kassa. Je levert het winkelwagentje in want buiten is er geen stoep of weg waar je met het winkelwagentje naar je auto kunt komen.

Door de stad lopende herken ik gebouwen en winkels zoals Prolasco waar ik 42 jaar geleden de fotorolletjes naar toe bracht.
We verbazen ons over het elektrisch net stopcontacten in bomen gemonteerd met aan elkaar gedraaide draden inplaats van kabelschoentjes of kroonsteentjes. Verbindingsdozen kennen ze hier niet. Als je dan ook nog bij sommige palen kijkt naar de aftakkingen die gemaakt zijn begrijp je gelijk waarom de elektra twee of meerdere keren per dag uitvalt. Soms voor een paar minuten en soms wel een uur lang.
Het rijden in dit verkeer is een uitdaging.
Ik leer er weer een paar regels bij. Een hand uit het raampje steken met het halt teken is, ik wil jouw weg indraaien, jij moet stoppen want ik ga rijden. Iets socialer kan het ook met een keer toeteren. Twee keer toeteren is dat je het er mee eens bent. Veel borden voor snelheid heb ik niet gezien maar gezien het soort wegen kun je op de meeste wegen toch niet hard rijden.
Op een rijbaan kwamen we zelf een groot gat in de weg tegen waar om het aan te geven een plank in gezet was. Deze stak een meter boven de weg uit. Op sommige wegen is het macadam zover weggezakt dat je als je de kuilen niet vermijd de onderkant van je wagen kwijt bent.

Winterstalling

Het is 18 juli en ik ben de boot weer winterklaar aan het maken. Afgelopen weekend zijn de zeilen er af gehaald met een lekkere temperatuur. Vandaag donderdag vaar ik de boot van de jachthaven van Steenbergen naar Noordschans. Morgen wordt de boot op een bok op de wal geplaatst. Er wordt in de haven vreemd gereageerd. Enkele zijn nog bezig hun boot nog vaarklaar te maken. Als vrijdag de boot op de wal staat realiseer ik me dat het vaarseizoen voor mij al weer voorbij is. Ik troost me met de wetenschap dat ik er dit jaar al 1350 zm op heb zitten en vanaf 16 maart aan boord ben geweest. Het onderwaterschip ziet er goed uit en na het afspuiten zitten er geen pokken of algen meer op. Ook het staartstuk en de schroef zijn gespaard gebleven van aangroei. De vier maanden geleden geplaatste zinkanode is op een paar restanten bij de bevestigingsschroeven na geheel op. Hij heeft zijn werk dus goed gedaan. De daarop volgende week rijden we een paar keer naar de boot. Deze staat eenzaam op de wal en met de ladder haal ik het wasgoed, kleren en de levensmiddelen alvast van boord.
De grote en zware spullen doen we in september wel. De komende tijd hebben we het te druk.
We hebben een onderhoudsarme tuin in de planning en daar moet veel werk voor verzet worden.
Alles wat ik daar zelf aan kan doen hoeft niet uitbesteed te worden.

Het laatste stuk

Het laatste stuk van de terugreis heeft even op zich laten wachten. Zodra ik thuis was aangekomen lagen er diverse karweitjes op me te wachten. Daarnaast hebben diverse bloklezers gezien dat ik bijna terug was en liep de agenda vol met afspraken.
Hier onder in ieder geval het laatste verslag van de terugvaart van Lissabon naar Nederland.
Wat ik nog niet vermeld had in de vorige blog was het feit dat bij het verlaten van de haven van Dover de Dongfeng net voor mij voer met in zijn kielzog de Mapfre.
Terwijl ik richting de schippinglane aan het varen ben zeil ik achter de Dongfeng door. Een Ferry wijkt uit voor ons en achter mij vaart de Mapfre de Dongfeng achterna.
Pas als beide Volvo Ocean racers voorbij zijn realiseer ik me dat ik tussen de twee wedstrijdschepen ben doorgevaren. (Zonder een van het te hinderen).
Een snelle rib vaart al filmend rond beide boten en op de televisiebeelden moet de ARVID te zien zijn geweest.
Vanuit Duinkerken vertrek ik om 7.30 met tegenstroom richting het noorden. Tegelijkertijd vertrekken er diverse zeilboten richting de Engelse kust. Door de tegenstroom maar de goede wind maak ik toch een acceptabele snelheid en vaar ik rond 14.30 voor Zeebrugge. Op dat moment begint de stroom mee te lopen en vlieg ik de Westerschelde binnen. De sluis bij Vlissingen door en uiteindelijk meer ik af in Middelburg. Hier ga ik een frietje eten en om 21.00 lig ik al in bed. Op zaterdag vaar ik het laatste stukje richting Brabant.

Weer dichter bij Nederland

Vanmorgen eerst maar naar een supermarkt en brood gehaald. Engels brood. Dat is brood dat een week goed blijft. Lekker brood is iets anders. Het kan niet tippen aan een stokbroodje dat we de afgelopen maanden elke dag vers gingen halen. Daarna maken we alles klaar om te vertrekken. De boot wordt eveneens vertrek klaar gemaakt. We liggen in het Granville dok. De sluis gaat hier een paar uur voor hoog water open. Om 11.15 uur is het zover het tijdstip dat ik ook gepland heb om te vertrekken. In de binnenhaven zet ik het grootzeil en roep portcontrol op.
Ik mag eruit en om 11.30 zit ik tussen de havenpier. De voorspelling is dat er minder wind aan de Engelse kust zit en meer wind aan de Franse kant. Het is dus zaak om zo snel mogelijk de shippinglane over te steken en aan de Franse kant te komen. Bij de haven weglopende kan er direct een snelheid van ongeveer 6 knopen gelopen worden tot aan de shippinglane. Omdat die recht over gestoken moet worden is dat beetje wind te weinig om veilig over te steken en gaat de motor er een uur bij. Het is niet druk met de beroepsvaart en half weg de tweede baan is er niets meer te zien op de ais. Ik stel de koers bij en kan optimaal zeilen. Het loopt als een trein. Een boot die tien minuten voor mij is vertrokken heeft de oversteek meer noordelijk gezocht en blijft onder de Engelse kust varen. Door het water ligt de snelheid (met stroming mee) regelmatig rond de 10 knopen. Dover, Duynkerken in 5 uur en 20 minuten.
Om 10 voor vijf loop ik de haven van Duynkerken binnen en om half zes lig ik aan de steiger.
Twee dagen achtereen met de ideale wind en afstanden overbrugd in hele korte tijd.

Nederland komt dichterbij

Vanmorgen ben ik met de sluis van 10 uur geschut en om 10.15 lag ik buiten. De voorspelling is een zuidwester met ongeveer 15 knopen wind volgens de gribfiles. De navtex geeft echter aan zuidwest 5 a 6 en in de avond uitschieters naar 7. De zee was als een spiegel maar dat zou spoedig veranderen. Het eerste uur lopen we net 6 knopen maar dan trekt de wind toch aan en neemt ook de snelheid nog toe. Na twee uur kan de stuurautomaat de golven niet meer bijhouden en liggen we behoorlijk te zwalken. Ik neem het over waardoor de wind beter in het zeil blijft staan. Voor Dungeness is het kermis en valt het niet mee de boot goed op de golven te houden. Het zijn inmiddels grote rollers geworden. Als we net voorbij Dungeness de hoek omgaan liggen we wat beschutter en daarmee ook wat minder hoge golven. Bij de aanloop van Dover gaat dat niet op. Net voor het binnenlopen staan er hoge golven. De lichten staan op drie keer rood. Na het oproepen van portcontrol worden de lichten aangepast en mogen we gelijk naar binnen.
Zodra we binnen de pieren zijn is het water glad genoeg om het zeil binnen te halen en de stootwillen en landvast en in orde te maken.
We krijgen achter in de haven een plek toegewezen achter een grote boot waardoor de zijwaartse wind geen vat heeft op de boot en ik de boot perfect de box kan insturen.
Om 10 voor vier meren we af en zijn we van Eastbourne naar Dover gezeild in 5 uur en 35 minuten.

Een mistbank, een regenbui en honderden vliegen.

Vier dagen horen we het gieren van een windkracht 7 a 8 en fluiten van wind door de masten. En dan op het begin van dag vijf geen wind. Er is een keuze om het Chanel Du Four te nemen maar dan moet het tij wel meezitten. We liggen ongeveer 10 zm hier vanaf. Het tij loopt mee in de vroege ochtend of begin van de avond. Gezien de opgebouwde golfslag besluiten we het tij in de avond te nemen. Dan is in ieder geval de golfslag een stuk minder. De tocht begint dan ook op de motor. Dat gaat de hele nacht door. Om een uur zitten we van het ene ogenblik in het andere in een dichte mist. We varen aan de zuidelijke kant van de shippinglane en blijven daar doorvaren. De radar staat bij en samen met de ais weten we in ieder geval dat we gezien moeten worden en wij zien de andere boten. Het is inspannend maar gaat goed. Dan valt het ons op dat de marifoon plotseling erg stil is maar we kunnen geen oorzaak vinden. De mistbank houdt gedurende 9 uur aan. Het is een een uurtje helder maar dan zien we op de radar achter ons een fikse bui aankomen. Hij blijkt met ons mee te varen en we zitten er gedurende 13 uur in. Met het wisselen van de wachten liggen de natte kleren op de vloer op een hoop. Met de regen krijgen we ook een vliegenplaag. Er strijken wel honderden vliegjes op en in de boot. Gedurende het eten moet je oppassen en bij elke hap kijken of er geen vliegen opzitten. De kuip ligt spoedig vol met vliegjes waar we op gestaan of gezeten hebben. We steken de shippinglane bij Guernsey over en varen verder aan de Engelse en noordelijke kant van de shippinglane. Een depressie houdt zich niet aan de voorspelling en verandert van richting. Dat brengt meer wind uit een andere richting met zich mee. Langzaam verdwijnen ook de vliegjes. Op het einde van dag twee begint dan ook de wind aan te wakkeren en is het gedaan met het rustig op een oor liggen. Binnen en buiten is het net een wasmachine. Ik noem dat wel het kurkentrekker gevoel. Gelukkig worden we niet zeeziek en gaan we met een hoge snelheid door naar Eastbourne. Hier komen we net na de middag aan. Onze hoofden suizen nog na van de golfbewegingen en we gaan wat nachtrust inhalen. De rest van de dag doen we rustig aan spoelen het zout van de boot en gaan vroeg naar bed. Zondag vandaag beginnen we met de boot van binnen weer toonbaar te maken.

De marifoon blijkt wel te zenden maar niet meer te ontvangen. Daar komt ik achter na in de haven enkele oproep tests gedaan te hebben. Gelukkig heb ik een zelfde unit als reserve alleen zonder Atis. Ik vervang de unit en alles werkt weer.
De komende dagen waait het uit het noordoosten met z'n 15 tot 20 knopen met uitschieter naar en windkracht 7. We blijven dus liggen in Eastbourne. Vanaf woensdag lijkt het dat de wind weer uit zuid en west gaat komen en zullen we weer verder gaan richting Nederland.O

Camaret sur Mer

Diegene die de positie via de ais in de gaten houdt heeft het al gezien. We zijn weg uit Spanje.
Na een paar dagen in Camarinas gelegen te hebben kwam er een weerraam van drie dagen. Geen optimaal weerraam. Als we dit voorbij zouden laten gaan zouden we nog zeker tien dagen in Spanje moeten blijven.
Het kenmerk van dit weerraam was weinig wind uit het noorden en iets meer wind uit het noordoosten. We zijn derhalve donderdag vertrokken en trapsgewijs naar het noordoosten gevaren. Met weinig wind naar het noorden op de motor en iets meer afvallen maar zeilend op de noordoosten wind. Het nadeel was wel dat we er ruim 12 uur langer over zouden doen en bij nacht aankomen.
De eerste dag veel op de motor direct naar het noorden gevaren met veel golfslag. Helaas sloeg daardoor ook de zeeziekte toe. Die heeft twee dagen en een nacht aangehouden. Het wachtschema ging onverminderd door en werd een heel zware opgave. Ik kan gerust stellen dat dit de zwaarste tocht ooit is geweest. Gelukkig was het de derde dag over en kon ik me weer concentreren op het binnenlopen van een vreemde haven aan de Franse kust bij nacht. Nu probeer ik een dergelijke nachtelijke aanloop van een vreemde haven altijd te vermijden. In dit geval wilden we niet langer op zee blijven dan echt noodzakelijk omdat het een weerraam was van drie dagen. Daarnaast zag ik op de derde dag in de ochtend op de navtex een melding dat er een noordoost 6 zat aan te komen. Het binnenlopen ging ten koste van de nachtrust maar om 5 uur in de ochtend van dag vier liepen we Camaret sur Mer binnen. De haven was redelijk vol en er waren geen vrij plekken meer. We hebben afgemeerd aan een Dufour 455. Dat ging heel zacht maar de eigenaar kwam direct naar buiten met de mededeling ik ga straks om 8 uur weg. En dat terwijl wij juist wilden gaan slapen. Maar goed er was niet zoveel keus en was het een hazenslaapje. Nadat hij vertrokken was zijn wij op zijn plaats aan de steiger gaan liggen en terug in bed. Om 8 uur en drie uur na de aankomst kwam de voorspelde windkracht 6 uit het noordoosten. Wij lagen gelukkig goed. Toen ik in de middag over de baai keek zag ik dat het aanlopen makkelijker was dan gedacht. Zekerheid voor alles.
De wind blijft van zondag tot woensdagnacht zo staan met als enig verschil oplopend naar een windkracht 7 en woensdag zelfs een 8.
Voor donderdag zit er weer een gaatje in het weerbeeld om over te steken naar de Engelse zuidkust en onder beschutting van de zuidkust een stukje langs de kust te blijven varen. Weer niet van lange duur en ergens zullen we een haven moeten binnenlopen want de wind draait weer terug naar het noordoosten met een 5 en daarmee willen we niet voorbij het nauw van Calais geconfronteerd worden.

Kaap Finisterre gerond.

We hebben lang in A Pobra do Caraminal moeten wachten op een gaatje in het weer. Vak windkracht 6, 7 of 8 uit het noorden. We zien dat de 31e er een flauwe zuid westelijke eind komt en willen graag kaap Finisterre voorbij zijn. De 28e varen we naar Muros en meren weer af in een bijna lege haven. Er liggen nog een paar Nederlandse jachten die ook naar huis willen. Als wij de 29e naar ons hotel in Santiago gaan, gaan zij weer verder. De zaterdag staat on het teken van de bemanningswissel en we zijn om 7.00 uur op het vliegveld. Er wordt afscheid genomen en ik wacht op tot het vliegtuig geland is op mijn nieuwe bemanning. Samen reizen we per bus terug naar de boot. Omdat het zaterdag is gaat er geen rechtstreekse bus en krijgen we voor het zelfde geld de toeristische route. De zon schijnt weer lekker en rond 12.00 uur zijn we op de boot. De gastenhut wordt weer ingeruimd en we zitten op ons terras onder de bimini in de kuip. Zondag staan we vroeg op en om 8.15 zijn we weg. Zodra we de haven uit zijn gaan de zeilen er op en zeilen we lekker met 7 a 9 knopen wind. Het wolkendek wordt steeds dichter en al spoedig zitten we in de mist (wel met nog genoeg zicht). Na 2,5 uur is het gedaan met de wind en valt de snelheid terug naar 2 knopen. Inmiddels zijn we ook achter de beschutting van kaap Finisterre uitgekomen en krijgen we ook last van de golven. Het zeilen is afgelopen en we moeten verder op de motor. Het begint te miezeren en de nevel beneemt ons elk uitzicht op kaap Finisterre. We rollen er voorbij. Op een mijl voor de ingang van Ria de Camarinas zien we de ingang en meren af in de haven. Inmiddels is het aan het regenen en zijn onze pakken nat.
Nu het weerbeeld volgen om vanaf hier de golf van Biskaje over te steken.

De boeg een halve meter uit het water

Afgelopen nacht hebben we weinig geslapen. De wind komt met vlagen van 35 a 40 knopen over de boot. De bijboot probeert weer op te stijgen maar hij ligt toch goed vast. De beschermhoes voor de zon klappert flink en maakt veel lawaai. Alsof dat niet genoeg is hebben we in de haven een golfslag die de boeg een halve meter uit het water laat komen. We slapen voor in de punt en ook wij gaan met de bewegingen van het schip mee. Ik ga mijn bed uit en leg nog een extra lijn ver voor de boeg uit op de steiger vast. We liggen goed vast maar de bewegingen van de boot geven een ander gevoel. Het is een sport om zonder te vallen of ergens tegenaan gegooid te worden van voor naar achteren te lopen. Vannacht moet het nog iets erger worden. De zon is wel warm en maakt het vertoeven in de kuip (uit de wind) aangenaam. We liggen met de kuip naar het strand en zien de plaatselijke bevolking hard aan het werk om schelpdieren te scheppen. Ze moeten hiervoor tot hun middel in het water gaan staan en met een soort hark met een opengewerkt bakje eraan wordt dan een partij zand van de bodem geschrapt. Het bakje is dan een soort zeef dat het zand doorlaat. De schelpen met steentjes blijven achter en worden uitgesorteerd. De schelpen worden dan in een emmer gedaan die door een zwemband drijvend gehouden wordt. Het geheel wordt dan aan een touwtje door de "visser" meegesleept. Of het voor de verkoop of voor eigen maaltijd is, is ons niet duidelijk maar het is zwaar werk.
De verwachting voor de komende week, wind noord oost 6 a 7 bfr en een temperatuur van rond de 30 graden.
We verwachten de komende week niet verder te kunnen varen maar het levensonderhoud is hier niet duur. We gaan dan ook regelmatig een terrasje pakken en uit eten.
Van ankeren zal wel niet veel meer komen en vandaag hebben we de bijboot dan ook maar opgeruimd. Tussen de vlagen door de bijboot op de steiger gelegd om schoon te maken en op te vouwen. Elke keer als we nu boodschappen doen nemen we wat extra mee zodat we voorraad hebben voor de oversteek van de Golf van Biskaje.
Langzaam maar zeker wordt de boot klaargemaakt voor de oversteek.

Portugese noord.

Ja hoor, vorig jaar hebben we er vaak naar uitgekeken. De Portugese noord. Helaas toen niet zo vaak gekregen als we graag wilden hebben. Voor de weg terug kan ik dat niet echt gebruiken en wat zien we. Hij bestaat echt. Nu is het geen straf maar de planning klopt niet meer.
Vanaf A Proba do Caraminal wilden we naar de volgende Ria. Maar dat zit er vermoedelijk niet meer in. Een vriendin moest weer terug naar huis en daarom zijn we overgestoken naar Vilagarcia. Omdat daar een treinstation is en de aansluiting met het vliegveld in Santiago do Compostela beter is. We dachten dat er geen busverbinding van hier mogelijk wasIn de ochtend hebben we onze opstapper tot het station begeleid en, na een laatste kop koffie in de restauratie, uitgezwaaid. Inmiddels vernomen dat ze weer goed thuis is aangekomen.
Daarna zijn we heerlijk terug gezeild.
Vandaag een stukje gaan wandelen en bij het busstation uitgekomen. Wat blijkt ook vanaf hier kun je met de bus naar Santiago do Compostela.
We liggen nu klaar om noordelijker te komen. Wachtende op de juiste mix van golven en een gedoceerde wind. Als het kan dan ook nog niet uit noord of noord oost.
Het weerbeeld laat de eerste dagen nog geen gaatje zien dat voor ons acceptabel is.
a Proba do Caraminal is een dorp met niet al te veel winkels. Uitsluitend het hoogst noodzakelijke kun je hier vinden. Vandaag is het markt en die is dan ook erg uitgebreid. Het lijkt wel of iedereen uit de omgeving is uitgerukt en er is geen parkeerplaats meer vrij. We hebben zelfs jeep achtige auto's geparkeerd zien staan over stenen broodjes heen. Zebra paden en stoepen staan vol. Ook een weg met doorgetrokken gele stoeprand staat vol met auto's.
Komende dagen zullen we ook de voorraad maar aanvullen, zodat we echt helemaal klaar liggen om bij een goed weerraam direct de Golf van Biskaje over te steken.
Als we dat stuk gehad hebben, voelt het alsof we al thuis zijn, want op dat water hebben we de afgelopen 40 jaar gezeild.

Windkracht 6 en 28 graden

De voorspelling voor gisteren en afgelopen nacht was een noordelijke wind van 12 tot 16 knopen. De instrumenten heb ik aan laten staan en bij de vlagen heb ik de windmeter regelmatig op 28 tot 31 knopen zien staan. Voor de komende 10 dagen staat er regelmatig een 6 en een 7 in de voorspelling. Als hier dan nog de golfhoogte naast gelegd wordt dan denk ik dat we nog wel even in deze Ria zullen blijven. Misschien komt er ergens nog een gaatje. We wilden onze gast in Muros afzetten maar dat zit er niet meer in. Vandaag zijn we dan ook maar naar Vilagarcia gevaren omdat daar een treinstation zit met een directe verbinding naar Santiago de Compestela. Vilagarcia ligt schuin tegenover A Proba do Carraminal en het was wind op kop. We hebben niet gezeild en zijn op de motor gegaan. Achter het roer wel met een vest aan maar zodra we in de haven aankwamen was het erg heet en ging de bimini op.
Morgen gaan we met de bus naar Cambados. We hebben gehoord dat dit een oud stadje is en zeker de moeite waard om te gaan bekijken. Op de heenweg zat dit er niet in.
Dinsdag nemen we dan afscheid van onze opstapper en zullen we vermoedelijk terugvaren naar A Proba do Carraminal om klaar te liggen voor een volgend weerraam.

Langzaam komen we steeds noordelijker

Na een paar dagen zijn we vanuit Combarro woensdag de 13e vertrokken. Combarro is zeer pittoresk en het oude gedeelte is zeker de moeite waar om het te bekijken. Nu het nog winterseizoen is zijn we de enige toeristen. We kunnen mooie plaatjes maken zonder dat er veel mensen voor de lens staan. In het najaar hebben we hier in een van de eettentjes aan het water lekker gegeten en nu gaan we bij de zelfde eetgelegenheid weer zitten. We nemen diverse gerechten van de kaart en eten overal wat van.
Bij het vertrek uit de haven staat er een westelijke wind. Zodra we goed en wel voorbij het, achter in de Ria gelegen, eiland Tambo uitkomen begint de wind te draaien naar zuid west. De zeilen gaan op en als alles goed en wel staat worden we met naam opgeroepen door een marine vaartuig. De ais werkt. Hij vaart voor in de Ria rondjes. Hij vraagt wat onze bedoeling is. We denken dat ze aan boord willen komen. Als we opgeven de noordelijke doorgang te willen nemen krijgen we de reactie dat dat geen probleem is als we maar vrij blijven van het marinevaartuig. Hij wil namelijk niet voor ons uitwijken. We zeilen lekker door en lopen zo tussen de 6 en 8 knopen zodra we in Ria de Arousa zijn aangekomen moet het grootzeil weg en lopen we nog steeds tussen de 4 en 6 knopen. De baai in A Proba do Carraminal die in het najaar nog zo vol lag is nu leeg. Een raar gezicht. We besluiten de haven aan te lopen. Ook hier is de helft van de boxen leeg maar de havenmeester staat al klaar om ons te helpen bij het afmeren. Er is ook een wasmachine en droger waarvan we gebruik mogen maken. We hebben dus ook een dag nodig voor de was. Op zich niet zo erg want er komt weer een boel noordelijke wind aan met de nodige golfslag dus we moeten ons nog even vermaken in deze Ria. Zoals het er nu uitziet zal de 22e golfslag weer rond de meter zitten en is de wind wel noord maar niet erg hard. Het is nog ver weg en kan nog veranderen dus we houden het in de gaten.
Inmiddels vernomen dat de kinderen woensdag de 20e bij SBS met het programma "het is hier fantastisch" om 21.30 op televisie gaan komen.

Ankeren we wel of niet?

Dat was de vraag die wij ons eergisteren stelden. De 10e zijn we uit Vigo vertrokken. Er zou volgens het weerbericht tussen de 4 en 8 knopen wind staan uit zuidelijke richting met een golfhoogte van ongeveer 1 meter. Bij het vertrek zagen we gelijk dat de wind overheersend west was. Op zich niet zo erg want het doel,was een Ria noordelijker (Ria de Pontevedra) en dan zou zeilend te lang duren waarop we besloten op de motor te gaan. Je moet immers wel de dagen selecteren waarbij ook de golfhoogte acceptabel is. Zodra we uit de Ria kwamen stond er meer wind dan voorspeld en zijn we gaan zeilen. Bij Combarro aangekomen het ankergerei in orde gemaakt. Gaan cirkelen op de ankerplek om de positie te bepalen. De wind stond nog steeds west en was aangetrokken naar 14 knopen. Op zich niet zo erg maar het klopte niet met de voorspelling. Als het anker niet houdt dan loop je op rotsen. De ankerplek is goed voor noord en oostelijke wind maar kan bij rustig weer ook voor alle windrichtingen. Op het laatste moment toch maar besloten de haven in te gaan en niet te ankeren. Dat slaapt een stuk rustiger. De golfhoogte zou op gaan lopen naar 2,4 meter. Hier blijven we drie nachten liggen om de omgeving te verkennen. Woensdag is de golfhoogte weer terug naar ongeveer een meter en gaan we door naar de volgende Ria. ria de Arousa.

Weg uit Baiona

Het viel niet mee om weg te komen. Aan de ankerketting zat meer wier dan ik ooit gezien heb en het anker zelf zag eruit of ik een emmer zand aan het naar boven halen was. Direct schoongespoeld want anders koekt het alleen maar vast. De wind zat mee want na het anker opgehaald te hebben werd ik de baai in gedreven. Ik kreeg dus alle tijd om alles in orde te maken.
De baai zelf is ongeveer 5 tot 9 meter diep. Zodra je de baai uitkomt krijg je ook te maken met de golfslag van zee. Het wordt dan al snel een 30 tot 35 meter diep. Met een golfslag van z'n 3 meter die dan ontstaat is het klimmen en weer terug vallen in zee van de boeg. Met een snelheid van ongeveer 2,5 knoop duurt het lang maar de boot maakt dan geen klappen. In de baai had ik het grootzeil toch gezet in de hoop wat vaster in het water te liggen. Helaas viel dat tegen doordat er toch te weinig wind stond. Bij het aanlopen of vertrekken van Baiona moet je niet proberen wat af te snijden want aan beide kanten liggen behoorlijk wat rotsen boven maar ook onder water. Als je er eenmaal helemaal uit bent, begin je pas met het invaren van de Ria en kan de snelheid iets hoger. Na een half uurtje heb je genoeg beschutting van de eilanden (waarvan Cies de grootste is) en gaat het er weer relaxed aan toe.
Bij de havennaam van Real Club Nautico Vigo denk je aan vorstelijke haven. Nou niets is minder waar. Het is vergane glorie. Het gebouw heeft betere tijden gekend. Internet is gewoon een ramp zelfs bij de receptie. Toen ik vroeg waar de toiletten en douches waren werd ik doorverwezen naar het ernaast gelegen zwembad. En die was niet warm.
Het grootste voordeel is wel dat de boot nu erg rustig ligt en het even wennen is aan het niet meer slaan van water tegen de boot.

Weer voor anker

Na twee dagen in de haven gelegen te hebben ben ik vandaag weer voor anker gegaan. De voorspelde windkracht 9 bleek volgens de windmeter begin 10 te zijn. Gezien het trekken en rukken aan de landvasten geen plezierig verblijf in de haven maar de kans dat er een landvast breekt is groot. Er ligt dan altijd bij dit soort weer een tweede landvast over de eerste heen die als er een breekt de schok opvangt en de boot toch blijft liggen waar ik dat wil. Binnen voel je dat en kun je actie ondernemen.
Heel even dacht ik vannacht dat het over was want het werd windstil van het ene moment in het andere. Niet voor lang want na ongeveer 5 minuten kwam de wind even hard terug maar dan met 90 graden verschil. Dat hield toen in dat onmiddellijk de stootwillen van de ene kant naar de andere kant moesten. Helaas heeft me dat een stootwil gekost maar dat is beter als een beschadiging aan de boot. Vandaag is de wind gaan liggen maar de golfslag geeft nog steeds het rukken en trekken aan de landvasten. Bij elke stap die je dan aan boord doet moet je je vasthouden wil je niet onderuit gaan. Door te ankeren ben ik dat gevoel in ieder geval kwijt en deinen we lekker op de golven mee.
Woensdag is er betrekkelijk weinig wind maar voor de donderdag erop is er alweer een 6 voorspeld. Morgen dus maar naar Vigo varen.
Gisteren even met een Engelsman contact gehad die een van de stadt zeehond heeft gekocht in Avor en deze nu terug aan het zeilen is naar Engeland. Hij was aan het mopperen over het weer want hij was al twee maanden onderweg en had al terug moeten zijn. Haast moet je echt niet hebben bij dit soort tochten.

Regen en wind.

Regen, regen en nog eens regen met veel wind, heel veel wind. Dat is het weerbeeld van de afgelopen dagen en de komende dagen.
Inmiddels lig ik 9 dagen voor anker in de baai van Baiona. De wind kwam met regelmaat met 30 knopen over het dek maar het anker heeft het goed gehouden. Ik had 5 a 6 keer de diepte aan ketting maar heb daar uiteindelijk nog 10 meter lijn bijgezet.
Tussen de buiten door klaart het even op en moet ik naar de kant roeien voor boodschappen en internet. Dan het juiste moment uitzoeken om ook weer droog aan boord te komen.
De windgenerator heb ik af en toe moeten uitzetten om dat er meer ampères in komen dan goed is voor de accu. Na 9 dagen sta ik op 92 procent resterende capaciteit.
Er is genoeg energie om in de avond een filmpje op de laptop te bekijken. De stargate cyclus heb ik bijna helemaal gezien maar er zijn nog genoeg films over.
Als ik terug kijk naar de inmiddels afgelegde afstand dan denk ik dat het heel goed is gegaan en de juiste dagen om te gaan varen volledig benut zijn geweest.
De golven zijn niet meer onder de twee meter geweest en gaan regelmatig naar de 3,5 meter.
Ik begrijp nu ook waarom het hier nog winter is.
De voorspelling voor de komende week heeft mij in ieder geval doen besluiten om vandaag in de haven te gaan liggen vannacht komt de regen opzetten en aansluitend komt er een zuid 9.
Hiervoor heb ik gebruik gemaakt van "de stilte voor de storm".
Het anker ophalen was niet eenvoudig want dat had zich echt ingegraven. Gelukkig had ik alle tijd om met behulp van de motor het uit de zandbodem te krijgen. Beter met deze wind dan met een 15 a 20 knopen wind. Als je deze manoeuvre alleen moet doen moet je oppassen dat de wind je niet op het ondiepe gedeelte zet. Je loopt dan tijdens het inhalen een paar keer van voor naar achter.
Nu geniet ik nog maar even in de kuip van het beetje zon wat er door komt zonder de wind.

Spaanse douane aan boord.

Na een kleine 300 zm ligt ARVID in de baai van Baiona te Spanje. Onderweg waren we al tot de conclusie gekomen dat het nog winter is in Portugal. In Spanje is het niet veel anders. Havens waren leeg en stranden zijn nog niet schoongemaakt. Iets wat in de zomer dagelijks gedaan wordt. We moesten wel vroeg in het jaar vertrekken want we willen in het juiste seizoen door de golf van Biskaje varen. In Portugal hebben we geen douane gezien maar hier kwamen ze gisteren langs. Nu is er een mooi platform achter de boot waarvandaan je goed in en uit een bijboot kunt stappen. Nou denk maar niet dat ze daar gebruik van wilden maken. De zwarte rubberen boot wordt langszij gelegd en aan de railing willen ze zich aan boord trekken om de ruim 1,5 meter te overbruggen. Dat vond ik toch wel iets te ver gaan en maak het poortje in de railing aan de zijkant open. Drie van de vier komen aan boord en vullen de papieren in. Als ik vermeld van Lissabon af te komen en niet van het Caribisch Gebied blijft het bij invullen van formulieren. Na 20 minuten vertrekken ze weer.
Nu was de boot in Lissabon keurig gepoetst en blonk de romp weer. Na een bezoek van de douane staan er een paar flinke zwarte rubber strepen op en kan ik weer aan het poetsen.
Daar krijg ik hier de tijd nog wel voor want het weerbeeld voor de komende week is veel wind en veel golfslag. ARVID blijft nog wel even in deze Ria.
Het bewerken van de foto's lukt niet echt zodat deze niet zijn bijgewerkt.

Foutje en schrikken

Als ik voor anker ga, stel ik het ankeralarm in met een afwijking van 0,02 zm. Als er een draaiende wind is zet ik het op 0,03 zm. Op deze manier blijf je allert op je ankerpositie. Het gebeurt wel vaker dat door het uitzwaaien van de boot het ankeralarm op 0,04 gezet moet worden om niet elke 10 minuten het alarm te horen. Maar zodra het stabiel blijkt te zijn of te worden gaat het onmiddellijk terug naar 0,02 of 0,03 afhankelijk van het weer.
Nu heb ik het ingesteld op 0,03 en ga dan met een gerust hart slapen.
Zo ook vandaag.
Vannacht werd ik opgeschrikt van het ankeralarm. Ik spring mijn bed uit en kijk op de gps.
Deze geeft aan dat ik 0,17 zm ben afgeweken van mijn anker positie. Onmiddellijk naar buiten en oriënteren, ik zie niets vreemds. Het lijkt allemaal goed en lig met een beperkte maan toch op de goede positie. Het zit me niet lekker en ik blijf 15 minuten buiten in de kuip de boot in de gaten houden. Als ik terug binnen kom zie ik op de gps dat de afwijking nog maar 0,02 is. Dan ga je nadenken wat is er fout gegaan. Er is maar een ding wat voor mij een verklaring kan geven en dat is dat de gps even een of meerdere satellieten heeft gemist en daardoor een afwijking heeft gesignaleerd. Gelukkig iets waardoor ik de rest van de nacht zonder zorgen gerust kan doorslapen.
Dit is de eerste keer dat me zoiets overkomt. Het alarm werkt gelukkig en dat is geruststellend.
Daar moet je immers op kunnen vertrouwen.

Een nieuwe tijdzone

Wij blijven een dag extra in Viana do Castelo liggen. Bij aankomst hebben we de gasfles weggebracht en deze zou de volgende dag om 14.00 uur weer gevuld en opgehaald kunnen worden. De dag van aankomst benut ik om twee wasmachines te laten werken. Het zijn grote machines en kan niet helemaal in de droger. In de droger hoeven geen muntjes dus die moet tot laat in de avond werken. De volgende dag staan we bij de winkel voor ons gas. Helaas geen fles maar wel de mededeling dat hij gevuld is en de medewerker nog drie kilometer moet afleggen om hem in de winkel af te leveren. Of we tussen drie en vier maar terug willen komen. Dat doen we en we brengen de tijd door op een terrasje voor een kop koffie. Om vier uur nog geen fles en de baas stuurt een dame van het kantoor weg. Om half vijf is de dame terug met onze fles.
Op de boot aangekomen maken we de bijboot weer gebruiksklaar en maken die op het voordek vast.
Na de weerberichten en de golfhoogte bekeken te hebben besluiten we toch de dag erop te vertrekken. De golven slaan wild uiteenspattend de pier over en we besluiten het toch te proberen. We kunnen altijd terug en voor overmorgen wordt er een windkracht 6 a 7 verwacht met veel regen en een oplopende golfhoogte.
Eenmaal op zee blijkt het acceptabel en besluiten we door te gaan. We kunnen net niet de koerslijn volgen op de wind van achteren zonder te rollen en dus kruisen we het een beetje af waardoor de boot lekker ligt en goede vaart maakt. Zelf in de boot kun je goed lopen zonder te balanceren. Na een klein buitje bij het vertrek is het de rest van de tocht droog. Gezien de wind en richting besluiten we 3,5 zm voor Baiona de zeilen te strijken en op de motor verder te gaan.
Ook hier is het nog winter en staan de meeste boten op de kant. De haven is zo goed als leeg. Ondanks de lege haven besluiten we toch in de baai voor anker te gaan. We kunnen kiezen waar we gaan liggen. Dit was vorig jaar wel anders.
Omdat we in Spanje zijn beginnen we met de klok een uur verder te zetten. Nu hebben we dezelfde tijd als in Nederland. We wisselen het gastenland vlaggetje. Het weer is dreigend en het ziet er niet naar uit dat we het droog zullen houden. We roeien naar de kant drinken een kop koffie en maken gebruik van het aanwezige wifipunt. Daarna de boodschappen voor het avondeten en de komende dagen want het beloofd niet veel goeds. Nadat we uit de supermarkt komen is het even droog en roeien we terug na de boot. Goed en wel binnen barst het los. In de nacht valt er een partij water. Zaterdagochtend vroeg ga ik nog even naar de kant en haal vers brood, verzend nog een paar berichten en haal de mails binnen. Ook zet ik Marcel weer op de kant af want die moet morgenochtend vroeg al het vliegtuig terug naar Nederland hebben en moet derhalve vandaag nog naar Porto. Nadat ik terug ben op de boot is het met het weer gedaan. We kunnen nog net de bijboot weer op het voordek bevestigen zonder nat te worden.
De golven staan in de baai met witte kopjes en de wind komt met vlagen van 26 knopen over de boot. Het anker houdt de boot goed op zijn plaats en de gps met ankerwacht geeft maar een afwijking van 0,01 zm door het heen en weer zwaaien. Verder ligt de boot stabiel en is het tijd voor een boek.
De windgenerator houdt de accu op 100 % bij.
Ondanks de windvlagen komen er vanuit de haven een tiental boten tevoorschijn en zie ik een motorboot gele boeien uitzetten. Een wedstrijd waarbij ook de spinnakers gezet worden ondanks de forse vlagen wind.
Morgen bij het brood halen gaan worden dan automatisch de berichten verzonden.

Visstaken en een visnet

Vandaag zijn we van Povoa de Varzim naar Viana do Castelo gevaren. De verwachting was 5 knopen wind en een afnemende golfslag van 2 meter naar ongeveer 1,5 meter. We stellen ons in op een motor/zeildag. Hierbij worden de zeilen gezet om een beetje druk in de golven te houden en het rollen te beperken en de motor bijgezet om de snelheid er in te houden. Gelukkig zitten de weerprofeten er ook wel eens naast en krijgen we 10 tot 12 knopen wind uit de goede richting zodat we het hele traject kunnen zeilen. Ongeveer 3 mijl voor de haven halen we de zeilen eraf en gaan we op de motor verder. Op een gegeven moment zie ik een paar kurken net voor de boeg en snel naar de motor om deze in zijn vrij te zetten. De schroefbladen klappen dan in een vrijstand naar achteren zodat ze geen net of lijn om de as kunnen draaien. Als de kurken achter het schip uitkomen haal ik opgelucht adem en kijk rond. Wat blijkt: om ons heen stikt het van de kurken en blijkt dat we midden in een visnet liggen. De motor wordt helemaal uitgezet en de genua gaat er weer op. We gaan weer op zeil verder. Nadat we een paar honderd meter verder zijn start ik voorzichtig de motor en blijkt alles gewoon te werken. We hebben niets van het net meegenomen in de schroef en er drijft ook niets achter de boot. Opgelucht haal ik adem. Dat is nou de Portugese kust. Visstaken en netten overal voor de kust en zelfs voor een haven ingang.
In de haven aangekomen maken we vast aan de aanmeldsteiger op de rivier omdat de brug nog gesloten is. We liggen op stroming waardoor we wat extra lijnen voor het afmeren gebruiken.
Het uitzicht is wijds en erg mooi. We hebben een mooi gezicht op de oevers en een van de bruggen die door Gustaaf Eifel is gemaakt. Daarna gaan we eerst de gasfles wegbrengen om deze te laten vullen. Morgen kunnen we die dan gevuld komen ophalen. Daarna naar de havenmeester en aangegeven dat we wel willen blijven liggen waar we nu liggen. (Alles beter dan het hoekje voor de passanten want daar hebben ze eigenlijk geen plaats voor). De havenmeester blij want nu hoeft er geen twee man naar de brug gestuurd te worden om deze te openen.
Ook direct met de was begonnen zodat we morgen niet veel om handen meer hebben. In het clubgebouw een kop koffie gedronken om de Wifi code te verkrijgen zodat elke keer als we er langs lopen de berichten worden verzonden of binnenkomen.

Winter?

Gisteren weer een bemannings wissel gehad met een mooie en zonnige dag. Vandaag beginnen we de dag met het ontbijt buiten in de kuip. Al gauw moet ook de bimini omhoog. De voorspelde wind komt niet helemaal uit de aangegeven richting en we besluiten oreerden dan gepland te vertrekken. Om 17.55 is het hw in Povoa de Varzim en met de info van het vorige seizoen is het gezien de diepgang voor ons toegankelijk van 2 uur voor tot 2 uur na hw. De wind heeft een erg noordelijk karakter en om 13.00 uur gaan we de haven uit om een slag de zee op te maken. Ondanks de 1,60 golfslag is het met 10 knopen wind heerlijk zeilweer. Na een dik anderhalf uur zeilen liggen we nog steeds recht voor de haven maar dan kunnen ze zonder te laveren doorzeilen naar Povoa de Varzim.
De haven is uitgebaggerd en de diepgang is weer in overeenstemming met de opgave op de kaart.
In de haven aangekomen blijkt het hier toch nog echt winter te zijn. Op de eerste drie steigers liggen 8 boten en aan onze steiger maar twee (incl ARVID). En dat terwijl er aan een steiger wel 40 tot 50 boten kunnen liggen. Het afmeren was ook geen pretje want om de zeemeeuwen te weren zijn overal nylon lijnen gespannen. Dat zie je niet echt als je komt aanvaren. Ook over de bolders zijn ze gespannen waardoor een lijn om de bolder werpen onmogelijk is geworden. Vanaf de kant zit er een havenmedewerker te kijken hoe wij aan het hannesen zijn. Als we dan uiteindelijk liggen komt hij onze kant op om te vragen hoe lang we willen blijven liggen. Na de mededeling dat we morgen verder willen varen knikt hij, geeft aan dat we langs de receptie moeten en wandelt weer terug. Nu zijn we al in diverse havens geweest en hadden we al gezien dat het niet druk was maar in deze haven valt het wel heel erg op. En dat terwijl wij heerlijk in korte broek en t shirt rondlopen.

Windverwachting

In Peniche zijn we een dag blijven liggen. De windverwachting was niet best en met een zonnetje in de kuip was het goed vertoeven.
Dinsdag zijn we vertrokken met een weersverwachting van 5 tot 10 knopen wind uit het oosten. Voor deze dag hadden we ingecalculeerd dat de motor regelmatig bijgezet zou moeten worden om op tijd en met daglicht Figueira Da Foz binnen te lopen. Hier plegen vissers hun netten te spannen over de gehele haveningang. Daarnaast geeft de pilot aan dat je met afgaand water 7 knopen stroming tegen kunt hebben en wordt het advies gegeven om rond hoogwater aan te lopen. We kunnen op zijn vroegst 2 uur na hoogwater aankomen. Op dat moment is de stroom nog niet op het hoogtepunt en lijkt het mogelijk om de haven toch aan te lopen. Dat blijkt in de praktijk ook goed te doen te zijn.
Het weerbericht zat er voor die dag naast en gelukkig in ons voordeel. Met volledig grootzeil en genua lopen we gemiddeld tussen de 8 en 8,5 knopen met ruime wind waarbij we geregeld de 9 aanraken. Na de tocht zie ik dat de maximale snelheid 9,57 is geweest. Niet verwacht en al met al een hele mooie zeildag. Ondanks de wind die regelmatig 20 en 22 knopen gaf met een uitschieter naar 27,7.
In Figueira da Foz blijven we weer een dag liggen. Op donderdag gaan we door naar Leixoes de industriehaven van Porto. Helaas was dit een zeildag waarbij de motor bijna de gehele dag heeft moeten helpen. De boot heeft veel gerold maar gelukkig geen zeeziekte aan boord. We hebben nu nog vier dagen om Porto te verkennen. Maandag krijg ik weer een bemanningswissel en gaan we weer iets verder naar het noorden.

Vertrokken

Eindelijk vertrokken uit Lissabon.
Het motorprobleem is uiteindelijk opgelost maar was achteraf heel simpel.
Zodra we uit de takels kwamen moesten we op eigen kracht wegvaren en toen liet de motor het afweten. Een andere accu eraan gehangen maar starten wilde niet lukken. Het relais gaf een tik waardoor de gedachte was dat daar de fout zat. Twee keer hebben de monteurs er naar gekeken en konden het niet vinden. Toen Volvo erbij gehaald en die kwam, na alles doorgemeten te hebben, tot de conclusie dat het niet het relais kon zijn. Opnieuw de monteurs aan boord. Accu gemeten en die gaf 13,47 volt aan. De indicator gaf groen dus die zou goed moeten zijn. Na weer alles doormeten bleek ondanks deze indicatie dat de accu het gevraagde amperage niet meer kon leveren.
Na een nieuwe accu (wel een dure al met al) was het probleem opgelost.
Daarna hebben we direct alles klaar gemaakt voor een eventueel vertrek. We hadden enige twijfel voor de hoogte van de golfslag maar de wind was wel uit de goede hoek dus toch maar besloten om zondag vroeg te vertrekken. Bij Cascais aangekomen besloten om direct door te gaan naar Peniche. Het werd een lange dag maar zonder inslingeren en zonder zeeziekte een mooie dag met veel zon en goede wind. De golfslag van 1.6 meter viel in de praktijk niet tegen. Maandag hebben we een rustdag ingelast en ook die keuze was niet verkeerd met een windkracht 6 vanmorgen. Morgen is het weer rustig weer en gaan we naar Nazare of als het meezit door naar Figueira da Foz. Het weerbeeld voor de komende dagen ziet er goed uit.

ARVID in het water

Eindelijk is het zo ver. Vandaag was er net genoeg water. Morgen nog 20 cm erbij en overmorgen nog 10 en dan gaat het weer omlaag.
Gezien de feestdagen was het dus vandaag of vermoedelijk de komende veertien dagen niet meer.
Een heerlijke dag met veel zon en in de kuip gewacht tot het juiste tijdstip. Een uur voor hoogwater werden de banden van de kraan, die al twee dagen over de boot stond geparkeerd, aangetrokken en hing de boot in de banden. Toen werden de plekken van de steunen van de bok geschuurd en voorzien van antifouling. Zelfs de onderkant van de kiel werd voorzien van antifouling. Dan komt het punt van de tewaterlating. De band achter wordt zo los gezet dat hij op de bodem komt te liggen waardoor je eruit kunt varen.
Dan gebeurt er iets wat je totaal niet verwacht. Je drukt op de startknop van de motor maar hij doet niets. Nog een keer met hetzelfde resultaat. Dan komt de motormonteur met spoed want na 15 minuten kunnen we niet meer weg en moeten we terug de kant op. Dat is gezien de feestdagen het laatste wat ik wil want wie weet wanneer het diep genoeg is om dan het water in te gaan.
Er wordt een omleiding buiten het schakelpaneel gemaakt en de motor loopt. Genoeg om naar de ligplaats te varen.
Dan is het over maar we drijven in ieder geval.
Om 19.00 uur komt de monteur nog even kijken of hij het probleem snel kan oplossen. Helaas, er zit iets fout in het schakelpaneel. Vermoedelijk vocht. Maar of het herstelbaar is kan hij niet zeggen. Maandag wil hij er als eerste naar kijken.
De haven is een gecertificeerd Yanmar en Volvo service punt en zonder motor willen we beslist niet verder.
We blijven dus nog even in Lissabon liggen.
Morgen gaan we de plannen bijstellen maar of we 9 de in Porto zijn wordt onzeker.

Klaar

Vanmorgen zijn we begonnen met het plaatsen van de schroefbladen, de lijnen en stootwillen in orde te maken om het water in te gaan.
Het laatste deel van de romp wordt nog gepoetst en romp en het dek worden met zeep na behandeld en schoongemaakt. Klaar om het water in te gaan.
Hoogwater vandaag 14.15 uur. De kraan wordt over de boot gereden en staat klaar om hem van de bok te halen. Om half twee gaat de werfbaas met een visbootje de haven in en vaart rondjes rond de kraan. Tien minuten later komt hij met de mededeling dat er maar 1.80 meter water staat en ik heb toch echt 2.10 nodig. 5 cm door de blubber zou nog wel kunnen maar 30 is te veel.
Helaas, we zullen 2 dagen moeten wachten want dan is er 30 cm meer diepgang.
Ons programma schuift 2 dagen op. Het weerraam laat deze vertraging toe zoals het er nu uitziet.
Morgen maar eens zien wat we gaan doen en donderdag dan de herkansing.

Manana, manana.

Mijn klussen zijn bijna klaar maar de uitbestede werkzaamheden moeten nog aanvangen.
Gisteren maar eens besproken en geuit dat ik me zorgen maak of het wel op tijd klaarkomt.
Als antwoord kreeg ik te horen "Geen probleem. Het komt allemaal op tijd af en zaterdag gaan we beginnen". Nadat ik nog eens het aantal lagen, en de drogingstijd er tussen, heb aangehaald is er toch toch iemand wakker geworden want vandaag is er dan toch een begin gemaakt.
Het is maar goed dat ik hier ben en er controle op kan houden.
Er is gepland dat de boot de 31ste te water gaat. Dat wil ik zeker niet vertragen want de 30ste ga ik het eerste bemanningslid op deze tocht van het vliegveld ophalen.
Het zal een gepuzzel zijn om iedere keer van bemanning te wisselen maar de vluchten zijn zo gepland dat als ik het niet haal met openbaar vervoer iemand kan komen of vertrekken.
Het weer is de afgelopen weken niet echt slecht geweest. Wel veel noordelijke wind en die wil ik nu net niet hebben. De Portugese noord bestaat dus wel alhoewel ik er vorig jaar niet veel van heb gezien. Toen wilde ik hem zien maar zag hem niet. Nu wil ik hem niet zien en is hij volop aanwezig. Deze week met constant wind Noord 5 a 6. Vannacht zelf even mijn bed uit geweest en me afgevraagd of ik nog wel aan boord wilde blijven vanwege de vlagen. Vandaag de was maar gedaan. Het droogt in ieder geval goed. Deze wind is maandag komen opzetten en zal tot vrijdag aan gaan houden. Zo ook de golfslag op zee, die tussen de 3 en 4 meter is en af en toe zelfs 5 meter. Tegenin hakken trekt mij niet aan en gaan we echt niet doen.
Gelukkig lijkt er volgende week toch een weerraam te komen met oost en zuiden wind. Maar even bezien of dat ook gaat doorzetten. Als dat twee getijden doorzet zal de golfslag ook geminderd worden. De temperatuur gaat dit weekend wel richting de 30 graden.

Klussen

In elk nieuw vaarseizoen staan er een hoop klussen op het programma om de boot weer klaar te maken en een seizoen lekker te varen zonder problemen. Er zullen altijd wel enkele zaken gedurende het seizoen naar voren komen die accuut aangepakt moeten worden maar dat probeer je zoveel mogelijk te beperken door preventief alles na te lopen.
Dat is niet veel anders of je nou in Nederland of in Portugal de winter doorbrengt.
De eerste dagen staan in het teken van binnen zodanig organiseren dat het weer leefbaar wordt.
Dan komen de klussen aan bod.
Navigatieverlichting.
Nadat vorig jaar nr 5 van de LEDnavigatieverlichting van de boeg er mee ophield en in nr 6 vocht zichtbaar was, was ik, gezien de 120 euro per lamp, er klaar mee. Er zouden weer oude grote lampen op gaan komen. Mijn probleem bij de watersportwinkel uitgelegd en bezig oude lampen te uit te zoeken werd ik er opmerkzaam op gemaakt dat Hella voortaan 5 jaar garantie op de boordverlichting geeft.
Dus toch nog maar weer twee nieuwe LED lampen aangeschaft. Dan komt het natuurlijk want die passen niet op de bestaande houders. De eerste dag direct een mal gemaakt om in RVS te laten uitvoeren. Duur ongeveer 3 tot 4 dagen. Dat bleek in de praktijk ook te kloppen dus deze keer geen manana, manana. Nu nog monteren.
Bijbootvlonder,
Vorige seizoen heeft de vlonder van de bijboot het begeven. Nieuwe bestellen lukte hier niet en leek ons gezien de ouderdom van de bijboot ook niet rendabel. Dus zelf maar een vlonder gemaakt. Het hout wat je nodig hebt is niet zo eenvoudig als bij ons aan te schaffen en toen ik eindelijk iets gevonden had was het niet dik genoeg. Toch maar genomen want ik had toch een bodem in de bijboot nodig. Zoals verwacht ging er dan ook een van de planken kapot. Gelukkig kwam ik wel het seizoen door. Met Transavia (twee van de vier) nieuwe en dikkere planken meegenomen en hier op maat gemaakt, geschuurd en nu dagelijks van een laklaag aan het voorzien. De twee oude voor voor en achter hebben niets te lijden en zullen het wel uithouden.
De boot zelf.
Het onderwaterschip en het poetsen van de romp laat ik dit jaar doen. Nu alleen de coördinatie nog dat het op tijd gedaan gaat worden. Gelukkig blijf ik aan boord en kan ik daarop toezicht houden.
Inmiddels begint het er weer uit te zien als een boot die uit zijn winterslaap is ontwaakt. Nog wat blokken plaatsen
Te water laten.
Staat gepland op 31 maart maar kan gezien het hoogwater mogelijk een dag eerder gaan plaatsvinden. Afwachten dus.
Het weer.
De eerste paar dagen moest de kachel in de avond en ochtend aan maar na de regenachtige dinsdag is op woensdag een weersverbetering opgetreden waardoor de kachel niet meer aan hoeft. Met een temperatuur tussen de 19 en 24 graden is het weer voor korte broek en een t shirt. Een fel contrast met de inheemse bewoners die nog met trui en jas lopen.
Dan ben ik begonnen met het weer goed te volgen om goed voorbereid de terugtocht te kunnen aangaan.
Vertrek.
Zo te zien zal het weer niet direct de problemen geven maar met de huidige golfslag van 3 tot 4 en af en toe 5 meter zal het vertrek er vooralsnog niet in zitten.
Het duurt nog even dus maar afwachten en bezien wat het gaat worden.

Zaken op orde stellen

Afgelopen maandag zeer vroeg ben ik weer weggebracht naar het vliegveld. Een drukke van jewelste. Er waren 5 vliegtuigen die vertrokken naar Spanje, Portugal en Italië. En dat allemaal bij twee loketten. Alle koffers voor 5 vliegtuigen op een band. In Lissabon aangekomen bleek dat de bagage goed gesorteerd was (in ieder geval bij mij). Ook de speciaal verpakte hout voor de nieuwe vlonder van de bijboot was goed aangekomen.gezien de bagage de metro en daarna de bus genomen naar de haven. Door de werfbaas en enkele werknemers welkom geheten. Dan bestaat zo'n eerste dag uit binnen leefbaar maken en boodschappen doen want er is niets eetbaars aan boord. In. Nederland de winterstalling ingaan is alles wat los en vast zit mee naar huis nemen en daar opslaan. De winterstalling hier is nagenoeg gelijk maar dan met het verschil dat alles van buiten, binnen opgeslagen moet worden. De verzameling stootwillen weer in de ankerbak want die lagen ook binnen ivm de werkzaamheden aan de boeg.
Gelukkig was het mooi weer.
De tweede dag was er een van een heel ander kaliber. Het kwam met bakken uit de lucht vallen. Het luik openen was goed voor een fikse emmer water opdweilen. Binnen maar aan de gang geweest met stofzuiger en herinrichting. Tussen de buien door de windgenerator weer geïnstalleerd. Het reddingsvlot en de buitenboordmotor weer op zijn plaats gehangen.
Woensdag met mooi weer de buiskap er op. De achter watertank gevuld met 5 liter flessen omdat mijn slang te kort is en ik de slang van hier niet wil gebruiken. Een keer een bacterie in de tank gehad is meer dan genoeg. Ik heb geen zin om weer dagen bezig te zijn met het ontsmetten van de gehele watervoorziening. Ik gebruik alleen nog maar mijn eigen spullen om water te vullen. Bimini en radarreflector geplaatst en voor de rest van de dag wat rust genomen.
Vandaag de vlonder voor de boot op maat gemaakt en geschuurd. Morgen kan ik die dan gaan schilderen. Voorzeil er vast opgezet en vallen uit de mast getrokken. Blokken weer aan de mastvoet bevestigd en morgen de andere vallen erdoor halen.
Vandaag onder de bimini ook nog een paar uurtjes gelezen.
Helaas is het internet hier een ramp en moet ik hiervoor naar een eetcafe hier aan de haven, maar voor een kop koffie heb ik dan ook perfect.

De onzekerheid

Onze vorige boot had een redelijk traditionele boeg. Ruim boven het water het boegbeslag en dan schuin naar achter weglopend tot de waterlijn.
Het huidige vaartuig heeft een moderne boeg die redelijk recht naar beneden loopt. Dat komt dan de vaarprestaties ten goede. Op zich is daar niets mis mee en hebben we enkele jaren in Nederland en voor de kust gevaren. Met deze boot hadden we nog geen ervaring met het ankeren opgedaan. Gezien de tocht naar Lissabon zijn er in de Spaanse Ria's toch aardige ankerplekken die we dan ook graag hebben aangelopen.
Dan pas merk je dat een rechte boeg ook veel nadelen kent want het anker slaat nog al eens tegen het schip aan. Zowel bij het naar beneden laten als het naar boven halen. Dat zat ons niet lekker en we keken veel naar andere schepen hoe die een dergelijk probleem probeerden te takkelen. Na veel beschadigde boegen te hebben gezien kwamen we onder weg in Portugal ook een gelijk schip tegen dat een RVS bescherming op de boeg had (laten) aanbrengen.
Daarvan een foto gemaakt. Toen we in Lissabon de boot winterklaar aan het maken waren kwam dit ter sprake en de werfbaas zag na de foto in ontvangst genomen te hebben geen problemen.
Hij zou het wel fiksen. Dan ben je aangekomen in het stadium van een offerte aanvragen. Intussen stond de boot op de wal en ging ik op de TOFINO verder afzakkende naar het zuiden via Lagos, Lanzarote en Tenerife.
Op Tenerife aangekomen kwam de offerte binnen. Zeer gedetailleerd met diverse maten. Of ik maar akkoord wilde geven.
En toen sloeg de onzekerheid toe. Het is een hele uitgave en klopt het allemaal wel wat hij er van gemaakt had.
Gelukkig varen er van dit type meer boten en kwam er in SAN Miguel op Tenerife net een binnenlopen.
Ik er naar toe met de vraag of ik met een rolmaat wat mocht opmeten aan de voorkant van het schip. Na wat over en weer gesproken te hebben over onze boten kon ik gaan opmeten.
Met deze wetenschap gaf ik akkoord voor de offerte met als aanpassing 20 cm langer.
Dan vraag je je de rest van de winter af, hoe hebben ze het bevestigd en is het wel precies zoals afgesproken. Immers eenmaal gemonteerd heb je gaten.
Het eerst wat ik gedurende de werkweek in februari deed was natuurlijk kijken hoe het eruit zag.
Er was nog niets zichtbaars gedaan. Maandag komt de werfbaas gelijk vertellen dat morgenvroeg het RVS er zal zijn. Hij heeft nog wel kleine aanpassingen doorgevoerd want hij vond dat dat nodig was. Het zuidelijke manana was natuurlijk van toepassing. Dinsdagavond om 18.50 wordt de boeg schoongemaakt. Dus ik dacht: O, dat gaan ze morgenochtend dan doen.
Woensdag niets meer vernomen. Donderdag is een dag met verrassingen want ik verwacht niets meer maar rond 17.00 uur mag ik even in de werkplaats gaan kijken en daar staat het klaar.
En de vreugde is groot als blijkt dat het zo ook de bedoeling was. Het plaatsen zal vrijdagochtend gedaan worden of ik bij het aanbreken van de dag de ankerbak maar leeg wil hebben. Zo gezegd, zo gedaan. De hele dag hebben andere klussen haast en kan ik niets anders doen dan wachten.
Op zaterdag is het al niet anders en dus zal ik pas als ik terugkom zien hoe het eruit ziet als het gemonteerd is.
Gisteren aangekomen en tot mijn verrassing is het RVS op de boeg gemonteerd.
Het ziet er goed uit. Helaas geen foto omdat ik die niet kan verkleinen en de originele foto meer als 1 mb te groot is.

De laatste dag in Lissabon

Vandaag alweer de laatste dag in Lissabon. Een dag met veel regen maar wel met een verlaten havencomplex.
Buiten de receptie en de beveiliging is er de hele dag niemand.
Van die kans moet ik gebruikmaken.
Bij het vaarklaar maken van de boot concentreer ik me meestal op het onderwaterschip en doe ik het dek pas als de boot in het water ligt omdat de aanvoer van water meestal een probleem is.
Het nadeel is dan dat je over de gepoetste romp weer zwarte strepen van het vuil van het dek krijgt.
Hier zijn er voldoende mogelijkheden voor het gebruik van water alleen is het nadeel dat ze de hele week. En zelf op zaterdag, aan veel boten aan het werk zijn en kun je niet royaal met het water aan de gang.
Doordat het vandaag zo stil is kan ik me naar hartelust uitleven. Eerst wordt het dek geheel schoongemaakt met een bezem en (heel) veel water om het vuil van de afgelopen 5 maanden er af te spoelen. Daarna kan ik met zeep aan de gang.
Het resultaat mag er zijn. Na zes keer schuilen voor een korte bui heb ik een mooi wit dek en is het wintervuil eraf.
Vanavond binnen nog wat in orde maken en morgenvroeg weer naar huis vliegen.

Carnaval

Elke morgen ga ik naar de bakker om verse broodjes te halen. Zo ook vandaag en al lopende over de steiger zie ik twee klaslokalen met kinderen keurig in een rij lopen. Allemaal verkleed. Een eerste reactie wat voor een feestdag er hier is. Al gauw realiseer ik me dat ook in Lissabon vandaag het carnaval is begonnen.
Bij een weekje klussen heb je niet direct in de gaten dat als ik terug kom het carnaval al weer bijna afgelopen is.

Het leek zo mooi

Helaas is de werkelijkheid anders. Vorige week heb ik de temperaturen voor Lissabon in de gaten gehouden en die gaven op tussen de 16 en 19 graden.
Dat lijkt ideaal voor het klaarmaken van de boot voor het nieuw vaarseizoen. Maar net als bij ons is die positieve voorspelling naar beneden bijgesteld.
Gisteren morgen (zeer) vroeg ben ik door een vriend van ons naar het vliegveld gebracht en om 9.00 stond ik op Portugese grond. Temperatuur 4 graden. De tas vol met spullen van schuurpapier tot motoronderdelen. Niet dat ze dat hier niet hebben, maar dan hoef je de niet naar de stad van winkel naar winkel op zoek naar de benodigde materialen. Bij de douane werd een keer in de tas gekeken maar niets gezegd dus dat ging goed.
Dan van het vliegveld naar de haven. Omdat de supermarkt dicht bij het metrostation van de haven ligt wilde ik op de heenweg langs de supermarkt. Bij nader inzien heb ik dat niet gedaan want het was met de tas al genoeg gesjouw. Op naar de boot om te bezien hoe die er bij lag. Van buiten zag het er allemaal perfect uit. Binnen kwam ik ondanks de vochtvreters toch diverse sporen van vocht tegen. Direct daarop gesproken met de werfbaas. Aan de bescherming van RvS voor de boeg wordt nog gewerkt. De offerte die ik had voor het aanbrengen van de antifouling was voor mij niet acceptabel. Omdat ik wel gebruik van wilde maken van de poetsbeurt zou ook de offerte voor de antifouling voordeliger uitpakken. Deze was gebaseerd op drie lagen antifouling. Dat is nu bijgesteld en na het laten vallen nog enkele onzinnige kosten kwam er een acceptabele offerte uit. In ieder geval weer een zorg minder.
Half maart gaan ze dan aan de boot aan het werk. Dan heb je ook betere temperaturen.
In de middag trok het lekker open en zijn alle kussens naar buiten geweest, bed in orde gemaakt en wat opgeruimd. Gezien mijn verkoudheid vroeg naar bed. Vanmorgen begonnen met het verder schoonmaken van de saildrive. De meeste pokken waren er al in het najaar afgehaald maar nu ook de laatste sporen daarvan. Daarnaast regent het van tijd tot tijd en sta ik onder de boot droog. Om op te warmen af en toe naar binnen voor een kop warme koffie. Morgen geven ze minder regen aan en half bewolkt maar voor donderdag en vrijdag zonnig weer. Hopen dat ze dat niet bijstellen. Voorlopig is het altijd nog beter dan klussen aan de boot in Nederland om deze tijd.

Van 22 naar 1 graad in 5 uur

Ja we zijn weer thuis. De afgelopen twee weken hebben we onze kinderen en kleinkinderen dagelijks gezien. Een mooie tijd om op terug te kijken.
De nieuwe motor is geplaatst en heeft al gelopen maar de inbedrijfstelling moet nog met een proefvaart afgesloten worden. Daarna zullen zij verder gaan en Tenerife verlaten.
De kinderen hebben de plannen bijgesteld zodat wij onze plannen ook nog eens nader zullen gaan bekijken.
Alles maar eens op een rij zetten want we willen onze kinderen zoveel mogelijk zien.

Kalima

De nieuwe motor is in de TOFINO ingebouwd maar de inbedrijfstelling door middel van een proefvaart moet nog volgen. Door de Kalima, een zeer harde wind met Sahara zand, die hier ongeveer drie weken heeft gestaan was dit niet mogelijk. De planning van de TOFINO om rond de 20e weer verder te trekken was voor ons aanleiding om te kijken of we voor die tijd nog een keer naar Tenerife konden. Met een super last minute zagen we nog een mogelijkheid voor 15 dagen. We zitten nu iets verder van de haven San Miguel af maar met de gehuurde auto geen probleem. We hebben een auto voor 7 personen gehuurd. Dat geeft ook mogelijkheden om met de kinderen en kleinkinderen gezamenlijk iets te ondernemen.
Op de avond van de aankomst kregen we te horen dat de wind aan het draaien was en de kalima over was.
We begonnen ons verblijf hier dan ook goed met de nodige zon. Na de koude weken in Holland is dit toch wel heel aangenaam.
De eerste paar dagen hier doen we het rustig aan en genieten we van het weer aan het zwembad en het wandelen in de omgeving.
Ons hotel is oud maar schoon. Het is groot en een wirwar van kamers. Het is een al inclusieve arrangement maar er zitten hier ook Russen die bij binnenkomst 6 borden eten voor twee personen halen en als ze klaar zijn komt de ober om drie volle borden weer weg te gooien. Hun kinderen presteren het om een glas fris te halen, in het overloopbakje leeg te gooien om dan het volgende glas te tappen. Voordringen bij het lopend buffet is ook geen uitzondering. Ik had het al eens van anderen gehoord maar nu hebben we het zelf geconstateerd.

Nieuw jaar en nieuwe foto's

Er zijn enkele foto's van Lanzarote geplaatst.
Volgende week weer naar Tenerife, eens gaan zien hoe het met de nieuwe motor in de TOFINO is gesteld.