Vier dagen horen we het gieren van een windkracht 7 a 8 en fluiten van wind door de masten. En dan op het begin van dag vijf geen wind. Er is een keuze om het Chanel Du Four te nemen maar dan moet het tij wel meezitten. We liggen ongeveer 10 zm hier vanaf. Het tij loopt mee in de vroege ochtend of begin van de avond. Gezien de opgebouwde golfslag besluiten we het tij in de avond te nemen. Dan is in ieder geval de golfslag een stuk minder. De tocht begint dan ook op de motor. Dat gaat de hele nacht door. Om een uur zitten we van het ene ogenblik in het andere in een dichte mist. We varen aan de zuidelijke kant van de shippinglane en blijven daar doorvaren. De radar staat bij en samen met de ais weten we in ieder geval dat we gezien moeten worden en wij zien de andere boten. Het is inspannend maar gaat goed. Dan valt het ons op dat de marifoon plotseling erg stil is maar we kunnen geen oorzaak vinden. De mistbank houdt gedurende 9 uur aan. Het is een een uurtje helder maar dan zien we op de radar achter ons een fikse bui aankomen. Hij blijkt met ons mee te varen en we zitten er gedurende 13 uur in. Met het wisselen van de wachten liggen de natte kleren op de vloer op een hoop. Met de regen krijgen we ook een vliegenplaag. Er strijken wel honderden vliegjes op en in de boot. Gedurende het eten moet je oppassen en bij elke hap kijken of er geen vliegen opzitten. De kuip ligt spoedig vol met vliegjes waar we op gestaan of gezeten hebben. We steken de shippinglane bij Guernsey over en varen verder aan de Engelse en noordelijke kant van de shippinglane. Een depressie houdt zich niet aan de voorspelling en verandert van richting. Dat brengt meer wind uit een andere richting met zich mee. Langzaam verdwijnen ook de vliegjes. Op het einde van dag twee begint dan ook de wind aan te wakkeren en is het gedaan met het rustig op een oor liggen. Binnen en buiten is het net een wasmachine. Ik noem dat wel het kurkentrekker gevoel. Gelukkig worden we niet zeeziek en gaan we met een hoge snelheid door naar Eastbourne. Hier komen we net na de middag aan. Onze hoofden suizen nog na van de golfbewegingen en we gaan wat nachtrust inhalen. De rest van de dag doen we rustig aan spoelen het zout van de boot en gaan vroeg naar bed. Zondag vandaag beginnen we met de boot van binnen weer toonbaar te maken.
De marifoon blijkt wel te zenden maar niet meer te ontvangen. Daar komt ik achter na in de haven enkele oproep tests gedaan te hebben. Gelukkig heb ik een zelfde unit als reserve alleen zonder Atis. Ik vervang de unit en alles werkt weer.
De komende dagen waait het uit het noordoosten met z'n 15 tot 20 knopen met uitschieter naar en windkracht 7. We blijven dus liggen in Eastbourne. Vanaf woensdag lijkt het dat de wind weer uit zuid en west gaat komen en zullen we weer verder gaan richting Nederland.O
0 reacties:
Een reactie posten