Lanzarote

We huren een auto voor twee dagen en besluiten donderdag het noorden te bezien en vrijdag het zuiden van Lanzarote.

Donderdag 30-10-2014
Vanmorgen om 8 uur de auto opgehaald. Normaal is dat pas om 9 uur maar omdat vandaag een groot cruiseschip, de "Aida" aankomt zijn we blij dat we iets eerder mochten. Dat zal me een drukte geven. Waar de hele week een paar auto's staan op het parkeerterrein van de verhuurder staat het nu vol met auto's.
We beginnen met het halen van gas want dat scheelt een hoop sjouw werk. Daarna rijden we door kleine witte dorpjes naar het uiterste noorden. Daar is op 600 meter hoogte een uitkijkpunt.
Vanaf dit punt kijk je op Isla Graciosa en Isla de Alegranza twee eilanden die een beschermd natuurgebied zijn. Op Isla Graciosa kunt je met de boot ook komen mits je 10 werkdagen voor aankomst een permit hebt aangevraagd. Zowel de ankerplaats als de haven. Je ligt er beschut aan de zuidkant maar er is geen elektra in de haven alleen water. Het weer is ons gunstig gezind want we kunnen heel ver kijken. We verbazen ons over het landschap. Dor met weinig groen. Wel zien we zwarte egale stukjes land maar hier staat niets op. Vermoedelijk zal dit in een ander jaargetijde er iets groener uitzien. Het enige groen dat we zien zijn een paar cactussen en wat palmbomen, maar die vragen ook dringend om wat water. Overheersend is het lava gesteente. Lanzarote is een vulkanisch eiland dat 25 miljoen jaar geleden is ontstaan door diverse vulkaan uitbarstingen. Er is een vulkaan die al 5.000 jaar geen uitbarsting meer heeft gehad. En voor deze vulkaan is er ook een mogelijkheid om door lava ontstane grotten te bezichtigen. Cuave de Verdes genaamd. Deze heeft een gangenstelsel van 7 kilometer waarvan er voor de toeristen 1 Kilometer te bezichtigen is onder begeleiding van een gids. Het is werkelijk trapje op trapje af en soms moeten we gehurkt onze weg vervolgen. Het is zeer indrukwekkend en sommige "kamers" zijn wel 15 meter hoog. Er is een kamer waar regelmatig concerten gegeven worden vanwege de akoestiek. In een andere kamer/grot hebben ze met de juiste belichting ook een optisch grapje uitgehaald door een watertje van amper 20 cm diep bijna oneindig diep te laten lijken. Binnen in de grot is de temperatuur nog altijd een graad of 18. Na een uur komen wij buiten. En rijden langs diverse wegen door de witte dopjes langs de kust. Bij aankomst dachten we, Verstuurd vanaf mijn iPad

Vrijdag 31-10-2014
We zitten weer vroeg in de auto en rijden direct naar Parque National Timanfaya. Dit is eigenlijk een groot terrein van 170 vierkante kilometer rond een vulkaan die de laatste uitbarsting heeft gehad begin 1800. Deze duurde toen 19 dagen lang. Het landschap is nog onberoerd en tot nationaal park omgetoverd. Je mag hier niet zelf rijden maar je wordt in een bus over het terrein gereden. Je ziet de lava in zijn oorspronkelijke vorm nadat het gestold is. Ook zie je nog de krater van een afstand. De foto's volgen weer op de site. Bij het beginpunt staat een souvenierswinkel, toilet en restaurant. De kippen worden op een rooster boven een put gebraden met de warmte van de aarde. Naast het restaurant liggen sintels die als je ze oppakt gewoon heet aanvoelen. Een meter of vier lager in een put (kratertje) wordt droog hout in gegooid dat direct vlam vat en verbrand. Er zijn ook wat buizen in de grond geplaatst. Hier wordt koud water in gegooid dat er na twee seconden als stoom tot 10 meter hoog weer uitgespoten wordt. Het is er 400 graden.
Als we weg rijden blijkt dat we een goede keuze gemaakt hebben dat we zo vroeg gegaan zijn want de auto's staan ruim een kilometer lang te wachten om naar binnen te mogen. Ook zijn er twee cruiseschepen die voor de nodige extra drukte zorgen.
We hadden een kamelentocht op het programma staan maar zien daar toch van af. Het blijken dromedarissen te zijn maar er liggen er wel 50 op een rij te wachten om toeristen even op hun rug te laten zitten. Uiteraard tegen betaling. Er wordt een karavaan gemaakt van ongeveer 10 dromedarissen volgepakt met toeristen en een begeleider die de eerste begeleid. We hebben het gevoel thuis op de kermis te staan en naar het pony rijden te kijken. Hier doen wij niet aan mee.
We rijden door naar het dorpje El Golfo. Vermoedelijk zo genoemd omdat hier bij de heersende wind altijd golven staan die op de lava kust beuken. Wij vinden het niet zo spectaculair. Strand is er helemaal niet en het dorpje bestaat bijna geheel uit restaurantjes tot het eind toe en dan loopt de weg dood en moet je dezelfde weg terug. Voor aan bij het begin van El Golfo ligt een groen meer.
Het steekt erg af tegen het zwarte strand. We zien het van boven en besluiten naar beneden te gaan langs een steil sintelpad. Links ligt het meer en rechts de zee met zijn zwart strand. We bekijken het strand en het blijkt te bestaan uit zwarte kiezels. Op het moment dat je denkt hier houden de kiezels op en begint het zandstrand blijken het steentjes te zijn ter grote van een erwt.
We vervolgen de weg en komen langs een natuurlijke winplaats van zeezout. Je ziet de diverse bekken die vol met water komen te staan en dan mag de zon het water verdampen. Wat dan overblijft is het zout. Aan de zuidkust aangekomen valt het ons van een afstand direct op dat er veel groen tussen de huizen staat. Als we dichterbij komen blijken het allemaal vakantieparken te zijn voor de toeristen. Ja, dan moeten er toch wel palmen staan anders komt het zo kaal over op de foto's in de vakantiegidsen. Er zal wel veel water voor nodig zijn om dat hier zo groen te houden. De dag is nog niet helemaal benut maar we hebben het idee het eiland wel geheel gezien te hebben en gaan terug naar de boot en daarna met de kinderen naar de speeltuin.

Vandaag maandag 3-10 gaan we vertrekken naar Tenerife en we verwachten daar woensdag in de ochtend aan te komen.